Nowe okoliczności faktyczne, o których mowa w art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej, to takie fakty, które istniały w dniu wydania decyzji, lecz nie były znane organowi, a które – ujawnione po wydaniu decyzji – mogą mieć istotne znaczenie dla jej treści, co uzasadnia wznowienie postępowania podatkowego jako wyjątek od zasady trwałości decyzji.

Zobowiązanie podatkowe w podatku od spadków i darowizn nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca została doręczona po upływie terminów wskazanych w art. 68 § 1 lub § 2 Ordynacji podatkowej, w zależności od spełnienia przesłanek przewidzianych w tych przepisach.

Odnowienie niezgłoszonego do opodatkowania obowiązku podatkowego z tytułu nabycia spadku, w rozumieniu art. 6 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn, nie implikuje po stronie spadkobiercy obowiązku złożenia zeznania podatkowego. W konsekwencji w takiej sytuacji nie ma zastosowania termin 5-letni przedawnienia, o którym mowa w art. 68 § 2 pkt 1 i 2 Ordynacji podatkowej.

Dla potrzeb ustalenia początku biegu pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, każde ponowne uzyskanie prawa własności do nieruchomości stanowi odrębne „nabycie”, od którego należy liczyć ten termin.

W przypadku gdy nadpłata zostaje zaliczona na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych, za dzień otrzymania nadpłaty należy uznać dzień wymagalności przyszłego zobowiązania, na który ma zostać przerachowana nadpłata. Z tym dniem podatnik uzyskuje przychód podlegający opodatkowaniu.

Odpowiedzialność wspólnika spółki jawnej na podstawie art. 115 § 1 Ordynacji podatkowej jest uzależniona od faktu bycia wspólnikiem w okresie powstania zaległości podatkowej, a nie od jego możliwości reprezentowania spółki.

Zasada prawdy obiektywnej nakłada na organy podatkowe obowiązek podjęcia wszelkich możliwych działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego, przy czym ciężar dowodu w zakresie faktów istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy podatkowej co do zasady spoczywa na tych organach.

Sfinansowanie kursu prawa jazdy dla osoby niebędącej pracownikiem stanowi przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powstający w momencie uzyskania świadczenia, niezależnie od dalszego nawiązania stosunku pracy.