Decyzja administracyjna o ustaleniu opłaty zmiennej za pobór wód ma charakter konstytutywny, kreujący zobowiązanie podatkowe. Informacje przekazywane przez organ nie stanowią źródła zobowiązania i mają jedynie charakter materialno-techniczny.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że posiadanie Licencji Taksówkowej nie stanowi podstawy do wykonywania przewozu okazjonalnego, a brak spełnienia wymogów regulacyjnych skutkuje nałożeniem kary pieniężnej na podstawie ustawy o transporcie drogowym.

Zarządzający transportem odpowiada za zgodność operacji z prawem, niezależnie od umów z przedsiębiorcą. Nawet gdy przedsiębiorca został ukarany, zarządzający nie unika odpowiedzialności, jeśli jego błędy przyczyniły się do naruszeń.

Doręczenie decyzji administracyjnej na adres działalności gospodarczej nie jest skuteczne, jeśli przesyłkę odbiera osoba nieupoważniona; brak skutecznego doręczenia wstrzymuje bieg terminu do wniesienia odwołania.

Stwierdzenie utraty dobrej reputacji w świetle art. 7d u.t.d. jest uzasadnione, gdy ciężar i liczba naruszeń przepisów transportowych istotnie zagraża bezpieczeństwu, a brak przesłanek zwolnienia z tej sankcji, takich jak skuteczna poprawa sytuacji w przedsiębiorstwie, stanowi podstawę do utrzymania w mocy decyzji administracyjnych.

Skarga kasacyjna Komendanta Wojewódzkiego Policji na wyrok WSA została oddalona. NSA uznał, że art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie uniemożliwia stosowania art. 115a ustawy o Policji w nowym brzmieniu, podtrzymując decyzję o przyznaniu ekwiwalentu za niewykorzystany urlop na podstawie zasad sprzed zmian wprowadzonych w 2018 r.

Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie stanowi przeszkody dla stosowania art. 115a ustawy o Policji w obowiązującym brzmieniu do stanów faktycznych sprzed 6 listopada 2018 r., co zasądza oddalenie skargi kasacyjnej.