Wyrok NSA z dnia 25 lipca 2019 r., sygn. II GSK 2287/17
Transport
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Jagielska Sędzia NSA Małgorzata Korycińska (spr.) Sędzia NSA Małgorzata Rysz Protokolant starszy asystent sędziego Michał Stępkowski po rozpoznaniu w dniu 25 lipca 2019 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej P.M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 13 kwietnia 2017 r. sygn. akt II SA/Ol 201/17 w sprawie ze skargi P.M. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] stycznia 2017 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od P.M. na rzecz Głównego Inspektora Transportu Drogowego 1350 (tysiąc trzysta pięćdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
I
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, wyrokiem objętym skargą kasacyjną, oddalił skargę P.M. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] stycznia 2017 r. w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym.
Kontrolowaną przez Sąd I instancji decyzją Główny Inspektor Transportu Drogowego utrzymał w mocy decyzję Kujawsko-Pomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] lipca 2016 r. o nałożeniu na Skarżącego kary pieniężnej w wysokości 10.000 zł za wykonywanie transportu drogowego bez wymaganego zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego lub bez wymaganej licencji oraz wykonywanie przewozu drogowego pojazdem niewyposażonym w urządzenie rejestrujące lub cyfrowe urządzenie rejestrujące. W podstawie prawnej decyzji organ I instancji w części obejmującej nałożenie kary pieniężnej powołał art. 92a ust. 1 oraz art. 92a ust. 6 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r. poz. 1414 ze zm.; dalej: utd lub ustawa o transporcie drogowym) w związku z Ip. 1.1. oraz 6.1.1. załącznika nr 3 do ustawy. W punkcie 2 decyzji organ I instancji umorzył postępowanie administracyjne w części obejmującej wykonywanie przewozu na potrzeby własne (Ip.1.3. załącznika nr 3 do utd) uznając, że skoro przejazd wykonywany w dniu 26 stycznia 2016 r. nie był przewozem na potrzeby własne postępowanie w przedmiocie nałożenia kary za brak zaświadczenia stało się bezprzedmiotowe w rozumieniu art. 105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r. poz. 1414; dalej kpa).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
