Wyrok SN z dnia 9 lutego 2023 r., sygn. III PSKP 34/22
Niewłaściwe zarzuty i błędne określenie stopnia przyczynienia się poszkodowanego do szkody nie może prowadzić do niesprawiedliwego zaniżenia kwoty zadośćuczynienia przyznanej przez sąd, którego decyzja powinna uwzględniać wszystkie okoliczności sprawy, w tym rażące zaniedbania pracodawcy w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, które przyczyniły się do powstania szkody.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dawid Miąsik (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Bohdan Bieniek
SSN Józef Iwulski
w sprawie z powództwa Z. A. przeciwko M. J. prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą T. o zadośćuczynienie, odszkodowanie, rentę wyrównawczą, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 9 lutego 2023 r., skarg kasacyjnych powoda i strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 16 lutego 2021 r., sygn. akt III APa 13/20,
1. ze skargi kasacyjnej powoda uchyla zaskarżony wyrok w punkcie III w zakresie oddalającym apelację powoda co do daty zasądzonych odsetek i zmienia zaskarżony wyrok w punktach I i III w ten sposób, że zmienia wyrok Sądu Okręgowego w Radomiu z 6 listopada 2019 r., VI P 12/15 w punktach I. 1 i III w ten sposób, że odsetki zasądza od 12 marca 2013 r.;
2. oddala skargę kasacyjną powoda w pozostałym zakresie a skargę kasacyjną pozwanego w całości;
3. znosi wzajemnie między stronami koszty postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w Radomiu wyrokiem z 6 listopada 2019 r. VI P 12/15 zasądził od M. J. prowadzącego działalność gospodarczą T. z siedzibą w R. (pozwany) na rzecz Z. A. (powód) kwotę 110.000 zł. z ustawowymi odsetkami w wysokości 5% w stosunku rocznym od dnia 6 listopada 2019 r. do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia oraz inne kwoty tytułem skapitalizowanej renty wyrównawczej za utracone dochody; bieżącej renty wyrównawczej; renty wyrównawczej z tytułu zwiększonych potrzeb. Sąd pierwszej instancji ustalił również, że pozwany będzie ponosił na przyszłość odpowiedzialność za dalsze ujemne następstwa zdrowotne jakie pojawią się u powoda Z. A. w związku z wypadkiem jakiemu uległ w dniu 4 listopada 2009 r. W pozostałej części Sąd Okręgowy powództwo oddalił i rozstrzygnął o kosztach postępowania.
Sąd Okręgowy ustalił, że M. J. od 20 kwietnia 1995 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą T. z siedzibą w R. Firma w przeważającej części zajmuje się produkcją konstrukcji metalowych i ich części, naprawą i konserwacją maszyn, działalnością usługową w zakresie instalowania, naprawy i konserwacji maszyn ogólnego przeznaczenia, gdzie indziej niesklasyfikowana. Powód zatrudniony był u pozwanego w charakterze montera urządzeń chłodniczych od 6 lipca 2008 r. w pełnym wymiarze czasu pracy za wynagrodzeniem od 1 stycznia 2009 r. w wysokości 1.276 zł brutto, a od dnia 1 stycznia 2010 r. 1.317 zł brutto. Mimo wskazania w umowie wynagrodzenia w kwocie najniższej krajowej, powód w pozwie twierdził, że otrzymywał około 2.000 zł netto miesięcznie, jednocześnie wskazując, że kwota utraconych dochodów z pracy zarobkowej i utraconych perspektyw na przyszłość wynosi 765 zł. W toku procesu wskazywał na kwotę około 2.500 zł, w tym premię uznaniową w kwocie 200 zł.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
