Interpretacja indywidualna z dnia 11 czerwca 2021 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-3.4012.147.2021.1.MP

Uznanie Kary należnej wypłacanej na rzecz Wnioskodawcy na podstawie Porozumienia restrukturyzacyjnego za wynagrodzenie za świadczenie usług i sposób jej dokumentowania.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 marca 2021 r. (data wpływu 8 marca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że Kara należna od X, wypłacana na rzecz Wnioskodawcy na podstawie Porozumienia restrukturyzacyjnego nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie usług i sposobu jej dokumentowania - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że Kara należna od X, wypłacana na rzecz Wnioskodawcy na podstawie Porozumienia restrukturyzacyjnego nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie usług i sposobu jej dokumentowania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT świadczącym głównie usługi handlu paliwami gazowymi w systemie sieciowym.

X jest czynnym podatnikiem podatku VAT świadczącym głównie usługi wytwarzania energii elektrycznej. X została powołana w celu realizacji projektu polegającego na budowie elektrociepłowni zasilanej gazem ziemnym w ……….. Akcjonariuszami X są P. (spółka zależna Wnioskodawcy) oraz W. (spółka zależna), którym przysługuje po 50% akcji w kapitale zakładowym.

Wnioskodawca zawarł w marcu 2011 r. z X kompleksową umowę dostarczania paliwa gazowego [dalej: „Umowa Gazowa”] w celu zaspokojenia przyszłych potrzeb bloku gazowo-parowego w budowanej przez X elektrociepłowni w ……. Zgodnie z pierwotnym brzmieniem Umowy Gazowej, X w przypadku nieodebrania minimalnej ilości paliwa określonej w Umowie Gazowej była zobowiązana do uiszczenia na rzecz Spółki opłaty w wysokości 70% ceny za wolumen stanowiący różnicę pomiędzy uzgodnioną do odbioru (zakontraktowaną) ilością paliwa gazowego (MinIR), a faktycznie odebraną ilością paliwa (tzw. opłata „take or pay”) [dalej: „opłata TOP”].