Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków mają walor dokumentu urzędowego, o którym mowa w art. 194 Ordynacji podatkowej, stanowią więc dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone. Ewentualna niezgodność treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym może zostać usunięta w postępowaniu wieczystoksięgowym. Taka możliwość nie zachodzi w postępowaniu podatkowym. Teza od Redakcji

Zgodnie z wykładnią art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, związek nieruchomości z działalnością gospodarczą nie ogranicza się wyłącznie do jej posiadania przez przedsiębiorcę. Kluczowe znaczenie ma również możliwość faktycznego lub potencjalnego wykorzystania nieruchomości w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, nawet jeśli aktualnie nie jest ona bezpośrednio użytkowana

Decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego, dotycząca obiektu infrastruktury telekomunikacyjnej, jest zgodna z prawem, jeśli precyzyjnie określa ilość anten, zakres promieniowania elektromagnetycznego i ich kierunki, a brak bezpośredniego wskazania mocy anten (EIRP) może zostać uznany za nieistotny, jeśli dokumentacja techniczna pozwala na ocenę wpływu inwestycji na środowisko.

Decyzja administracyjna o odmowie ustalenia warunków zabudowy, nawet w przypadku inwestycji już zrealizowanej, nie narusza rażąco prawa, o ile została wydana w oparciu o prawidłowo zebrany materiał dowodowy i z zachowaniem wymogów przepisów o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a. nie może być interpretowane rozszerzająco i dotyczy

Decyzja o warunkach zabudowy powinna być wydana na podstawie prawidłowo sporządzonej analizy urbanistyczno-architektonicznej, spełniającej warunki określone w art. 61 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, a przepisy rozporządzenia dotyczące warunków technicznych są hetyczne dopiero na etapie zatwierdzania projektu budowlanego.

Dobrowolne ograniczenie zakresu swojego działania, niewypełnianie obowiązków, brak zainteresowania sprawami spółki czy też ustalony pomiędzy członkami zarządu zakres obowiązków - nie stoi na przeszkodzie orzekaniu o odpowiedzialności na podstawie art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej. Teza od Redakcji

Umowy o przeprowadzenie wykładów, seminariów lub zajęć edukacyjnych, nawet jeśli mają charakter niestandardowy i wymagają indywidualnego dostosowania do potrzeb słuchaczy, z reguły nie spełniają kryteriów umowy o dzieło i są kwalifikowane jako umowy o świadczenie usług, co skutkuje obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej

Umowy o przeprowadzenie zajęć dydaktycznych, w których przedmiotem jest przekazanie wiedzy, nie mogą być kwalifikowane jako umowy o dzieło w rozumieniu art. 627 Kodeksu cywilnego, gdyż nie dają z góry określonego i zindywidualizowanego rezultatu. Stanowią one umowy o świadczenie usług, do których mają zastosowanie przepisy dotyczące zlecenia, co wiąże się z obowiązkiem ubezpieczeniowym wynikającym

Umowa polegająca na wygłoszeniu wykładu, która nie spełnia kryteriów dzieła naukowego i opiera się na przekazywaniu wiedzy, jest umową o świadczenie usług i podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego, zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Umowy dotyczące przeprowadzania wykładów, nawet gdy mają charakter autorski, zasadniczo nie mogą być kwalifikowane jako umowy o dzieło, lecz jako umowy o świadczenie usług, gdyż ich przedmiotem jest staranne działanie, a nie osiągnięcie indywidualnego, konkretnego rezultatu.

Umowy dotyczące przeprowadzenia wykładów, których celem jest przekazanie wiedzy, a nie osiągnięcie określonego, samoistnego rezultatu, należy kwalifikować jako umowy o świadczenie usług i podlegają one obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie przepisów dotyczących zlecenia.

Zgodnie z wykładnią art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, związek nieruchomości z działalnością gospodarczą nie ogranicza się wyłącznie do jej posiadania przez przedsiębiorcę. Kluczowe znaczenie ma również możliwość faktycznego lub potencjalnego wykorzystania nieruchomości w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, nawet jeśli aktualnie nie jest ona bezpośrednio użytkowana

Umowy cywilnoprawne dotyczące przeprowadzania zajęć, takie jak wykłady, nie mogą być kwalifikowane jako umowy o dzieło, gdy ich przedmiotem jest przekazanie wiedzy i nie powstaje w wyniku ich realizacji samoistny i autonomiczny rezultat, charakterystyczny dla dzieła w rozumieniu Kodeksu cywilnego.

Umowy dotyczące przeprowadzania wykładów i zajęć dydaktycznych, nawet gdy są bardzo zindywidualizowane i twórcze, nie spełniają warunków kwalifikujących je jako umowy o dzieło, a należy je uznać za umowy o świadczenie usług, co determinuje obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie przepisów dotyczących zleceń.