Lokalizacja np. super i hipermarketów powinna określić rada miasta w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, wskazując obszar przeznaczony pod budowę marketów, zaś studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego powinno wskazywać obszary rozmieszczenia obiektów handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 2.000 m2 zgodnie z dyspozycją art. 10 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 27 marca

Skoro art. 38 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty /Dz.U. 1996 nr 67 poz. 329 ze zm./ nie wskazuje formy decyzji dla odwołania dyrektora szkoły, to oznacza to, iż następuje ono w formie zarządzenia wójta /burmistrza, prezydenta miasta/.

W sytuacji, gdy strona nie określa nadzwyczajnego trybu rozpatrzenia sprawy, powołując się jednocześnie na wadliwość wydanego w sprawie rozstrzygnięcia zawartego w decyzji ostatecznej, organ administracji powinien wybrać w interesie strony ten tryb, który umożliwiałby merytoryczną ocenę jej argumentów.

Nie stanowi o interesie prawnym, a tym bardziej o jego naruszeniu samo sąsiedztwo w stosunku do nieruchomości objętej projektowaną zmianą planu.

1. Obowiązkiem organów gminy jest nieprzekroczenie granic uznania administracyjnego przy korzystaniu z tzw. władztwa planistycznego, określonego w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./. 2. Dopuszczalna przepisem art. 33 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym ingerencja planu w sposób wykonywania prawa własności nieruchomości

Art. 12a ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nakłada na komorników, dokonujących czynności egzekucyjnych, obowiązek płatnika podatku należnego od sprzedaży dokonanej w trybie egzekucji. Komornik jest płatnikiem podatku od towarów i usług tylko w przypadku, gdy w ramach postępowania egzekucyjnego dokonuje czynności egzekucyjnych

1. Adresatem obowiązku określonego w art. 69 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ jest organ nadzoru budowlanego, a nie właściciel bądź zarządca obiektu budowlanego. 2. Przepis art. 69 ustawy - Prawo budowlane nie stanowi podstawy do wydawania decyzji administracyjnych co do zastosowania środków zabezpieczających.

Przedsiębiorca budowlany nie może obliczać podatku osobno od zapłaty, którą otrzymał od razu po dokonaniu usługi, a osobno od kaucji gwarancyjnej, którą otrzymuje po pewnym czasie. Zaniża bowiem w ten sposób obrót, a więc i kwotę podatku należnego. Podatek od towarów i usług podatnik powinien zapłacić już w pierwszym z tych momentów, od całej ceny wynikającej z umowy.

Złożenie wniosku o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla dwóch obiektów budowlanych obliguje organ administracji do rozpoznania tego wniosku i dokonanie oceny, czy zamiar budowy każdego z tych obiektów nie narusza ustaleń planu zagospodarowania przestrzennego. Fakt, iż żądanie to zostało zawarte w jednym wniosku, nie wykluczał rozstrzygnięcia o tym żądaniu odrębnymi decyzjami, z

W przypadku gdy podatnik nie złożył deklaracji lub nie uwzględnił w złożonej deklaracji faktur, na podstawie których przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, nie może tego uczynić za niego organ wydający decyzję na podstawie art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm