Uznanie słuszności zarzutu powinno skutkować jego uwzględnieniem w treści projektu planu zagospodarowania przestrzennego, a nie stanowić podstawy stwierdzenia, że w przyszłości plan zostanie zmieniony zgodnie z wnioskiem strony, bez żadnej gwarancji, że tak się stanie.

1. Przy ocenie kwestii własności urządzeń przyłączonych do sieci wodociągowo-kanalizacyjnej przedsiębiorstwa przepisami właściwymi są art. 49 i art. 191 Kc. 2. Przepis art. 49 Kc wyznacza granicę pomiędzy częścią składową przedsiębiorstwa i częścią składową nieruchomości. Określa granice zastosowania zasady superficies solo cedit. Nie przesądza on stopnia trwałości połączenia tych urządzeń z gruntem

Na etapie ustalenia warunków zabudów i zagospodarowania terenu, nie jest konieczne jest legitymowanie się przez inwestora posiadaniem określonego areału gruntów. Z wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, może wystąpić każdy i warunki te można wydać więcej niż jednemu wnioskodawcy /art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym - t.j. Dz.U. 1999

W postępowaniu dotyczącym uchwalenia projektu planu zagospodarowania przestrzennego nie są przesądzane kwestie własności do gruntu, choć przeznaczenie w planie konkretnego terenu na cele publiczne może prowadzić w przypadku realizacji tego celu do wywłaszczenia prawa własności. Jednakże nie można tego utożsamiać z naruszeniem prawa własności. Rada gminy działa bowiem w granicach określonych w art.

Nie stanowią podstawy do uchylenia decyzji z trybie art. 233 par. 1 pkt 2 lit. "b" ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ stwierdzone przez organ odwoławczy uchybienia proceduralne, jak też sposób dokonania oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, bowiem organ drugiej instancji ma obowiązek dokonać własnej oceny wyników postępowania dowodowego,

Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./ skutek w postaci nieważności każdego naruszenia art. 18 cyt. ustawy, zastrzeżony jest dla uchwały, którą uchwala się miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Oznacza to, że każde naruszenie tego przepisu nie powoduje nieważności uchwały o odrzuceniu zarzutu. Uchwała

Interes prawny związany z autorstwem koncepcji urbanistycznej /konkurs/ ma inną podstawę prawną niż ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./ i uprawnienia z tego tytułu nie mogą być dochodzone w postępowaniu administracyjnym dotyczącym wydania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Autorom koncepcji planistycznej, wykorzystanej

Nie może być podstawą stwierdzenia nieważności decyzji o pozwoleniu na budowę /art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa/ brak stanowiska organu do spraw ochrony zabytków występujący w dacie wydania tej decyzji w sytuacji, gdy pozytywne stanowisko tego organu zostało uzyskane przez inwestora po wydaniu pozwolenia na budowę.

Uchwała rady gminy o powołanie na stanowisko sekretarza gminy jest źródłem stosunku pracy z powołania. Nie wymaga więc uzupełnienia w postaci dokonania przez wójta czynności "nawiązania" stosunku pracy na podstawie art. 4 pkt 2a ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych /t.j. Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1593 ze zm./.

Wprowadzenie do statutu gminy wymagania uzależniającego podjęcie uchwały o odwołaniu ze stanowiska sekretarza gminy od wcześniejszego wysłuchania osoby, której dotyczy wniosek o odwołanie, narusza prawo.

O tym, kto jest uczestnikiem postępowania oprócz inwestora, powinny każdorazowo decydować okoliczności faktyczne sprawy /położenie obiektów na gruncie, odległości od granicy i od innych obiektów/, które wyznaczają zakres ochrony uzasadnionych interesów osób trzecich.

Brak ograniczeń w zgłoszeniu wniosku o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego należy tłumaczyć tym, że ustawa o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./ nie łączy ze złożeniem wniosku określonych skutków prawnych traktując go jako swoistego rodzaju sygnalizację pod adresem gminy. Organy gminy mogą więc ograniczyć się do poinformowania wnioskodawcy o zajętym stanowisku

Uzyskanie zgody na lokalizację pomieszczeń pracy poniżej poziomu terenu /w miejscu pozbawionym dostępu do światła dziennego/ nie wymaga dodatkowo zgody na stosowanie oświetlenia sztucznego w tych pomieszczeniach.

Przepis art. 28 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości /Dz.U. nr 121 poz. 591 ze zm. - na podstawie zmiany wprowadzonej przez art. 1 ust. 21 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o rachunkowości - Dz.U. 2000 nr 113 poz. 1186 - art. 28 ust. 1 pkt 6/ nie daje przeprowadzającemu na jego podstawie wyceny wytworzonych przedmiotów wyboru w granicach pomiędzy zgodnym z

1. Postanowienie wydane na podstawie art. 89 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ jest postanowieniem dowodowym, wydawanym w ramach prowadzonego postępowania merytorycznego i jako takie nie może stanowić tytułu uprawniającego do wszczęcia i prowadzenia egzekucji administracyjnej. 2. Zgodnie z art. 29 par. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r.

1. Jeżeli podstawą wydania decyzji jest przepis sprzeczny z Konstytucją, sąd może go odrzucić, co jest równoznaczne z uchyleniem rozstrzygnięcia organu skarbowego. 2. Minister Finansów wydając rozporządzenie nakładające podatek akcyzowy na inne niż określone w ustawie podmioty unormował materię zastrzeżona do wyłączności ustawowej z mocy art. 217 obowiązującej od 17 października 1997 r. Konstytucji

Fakt sąsiedztwa z terenem objętym zmianami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie może być równoznaczny z automatycznym uznaniem, że zmiany te powadzą do naruszenia jego prawnie chronionego interesu lub uprawnienia. Konieczne jest tu dokonanie niezbędnej konkretyzacji i indywidualizacji dobra prawnego zagrożonego zmianami planu, a nie powołanie się jedynie na potencjalne i hipotetyczne

Zgodnie z art. 47 i art. 50 Konstytucji RP każdy ma prawo do ochrony prawnej życia prywatnego oraz zapewnia się nienaruszalność mieszkania. Nie mając zatem konkretnych dowodów, czy nawet uprawdopodobnienia faktu prowadzenia w lokalu mieszkalnym działalności gospodarczej zakłócającej spokój innym lokatorom, organy administracji nie mogą dokonywać kontroli, oględzin, wizji lokalnych w cudzym mieszkaniu