Nie jest dopuszczalne prowadzenie przez radcę prawnego indywidualnej kancelarii, nie będącej spółką ani spółdzielnią o jakich mowa w art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324/ świadczącej pomoc prawną /obsługę prawną/ podmiotom gospodarczym w zakresie ich działalności gospodarczej.

Przepisy ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu drogowym /Dz.U. nr 6 poz. 35/ nie wyłączają możliwości prowadzenia usług w zakresie szkolenia kandydatów na kierowców przez osoby fizyczne na podstawie zgłoszenia do ewidencji w trybie ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324/.

W sytuacji, w której normy materialnego prawa administracyjnego nie stanowią inaczej, nie jest wyłączone wydanie decyzji uznającej określone działania, podjęte przed udzieleniem wymaganego zezwolenia właściwego organu administracyjnego za zgodne z prawem, jeżeli organ ten potwierdzi zachowanie wszystkich merytorycznych przesłanek, od jakich uzależnione było udzielenie zezwolenia. Tego rodzaju zalegalizowanie

W sporze o prawo do lokalu sąd nie może na podstawie art. 730 k.p.c. zakazać stwierdzenia spornych uprawnień do przebywania w tym lokalu (art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych – jednolity tekst Dz.U. z 1984 r. nr 32, poz. 174).

Postępowanie o zwrot wywłaszczonej nieruchomości nie jest kontynuacją postępowania wywłaszczeniowego. Datą wszczęcia postępowania o zwrot wywłaszczonej nieruchomości jest dzień doręczenia żądania organowi /art. 61 par. 3 Kpa/.

1. Przepis art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 24 lutego 1989 r. o zmianie ustawy o sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych oraz uporządkowaniu niektórych spraw związanych z przeprowadzeniem reformy rolnej i osadnictwa rolnego /t.j. Dz.U. 1989 nr 58 poz. 348/ nie wyłącza uprawnienia kółek i organizacji rolniczych do wyrażania opinii także co do tego, czy nieruchomości państwowe mają być sprzedane z wyłączeniem

Zezwolenie na wywóz za granicę i przywóz z zagranicy towarów jest decyzją administracyjną podlegającą unormowaniom Kodeksu postępowania administracyjnego /art. 196 par. 2 pkt 4 - innych rodzajów działalności gospodarczej - Dz.U. 1980 nr 9 poz. 26/ i przysługuje na nią skarga z powodu jej niezgodności z prawem do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

1. Zaskarżeniu do sądu administracyjnego podlegają wyłącznie te uchwały organów samorządu adwokackiego, które mają znamiona decyzji administracyjnych. 2. Uchwała okręgowej rady adwokackiej, odmawiająca przyznania adwokatowi dopłat do biletu kolejowego z miejsca zamieszkania do siedziby zespołu, nie jest decyzją administracyjną.

Prawo spółdzielcze nie nakłada na spółdzielnię mieszkaniową obowiązku przydzielenia byłym małżonkom dwóch odrębnych lokali mieszkalnych w zamian za prawo do lokalu dotychczas zajmowanego. Obowiązku takiego nie może też nałożyć na spółdzielnię sąd w orzeczeniu dokonującym podziału majątku wspólnego małżonków.

Żądanie strony, aby nie powoływać biegłego z określonych województw, nie może być uznane za wiążące dla organu. Wyłączenie biegłego winno nastąpić tylko na zasadzie i w trybie określonym w art. 24 Kpa. Generalnie, niczym nie umotywowane zastrzeżenia strony do biegłych z określonych województw, nie stanowi przeszkody do powołania ich do wydania opinii w sprawie.

Unormowanie zawarte w par. 1 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 6 lutego 1989 r. w sprawie zwolnienia od podatku dochodowego dochodów z tytułu niektórych rodzajów działalności gospodarczej /Dz.U. nr 3 poz. 20 ze zm./ oznacza możliwość zarówno łącznego, jak i oddzielnego wykonywania robót w zakresie budownictwa mieszkaniowego oraz infrastruktury towarzyszącej, mających charakter inwestycji

Jeżeli jedna ze stron w tej samej sprawie złoży odwołanie i uzyska decyzję ostateczną, oznacza to, że w rozumieniu art. 198 Kpa wyczerpany został tok instancji w postępowaniu administracyjnym wobec pozostałych stron, bez względu na to, która z nich złożyła odwołanie.

Zawieszenie postępowania z przyczyny określonej w art. 97 par. 1 pkt 1 Kpa jest obligatoryjne, ale jedynie wtedy, gdy wezwanie spadkobierców zmarłej strony do udziału w postępowaniu nie jest możliwe i nie zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 30 par. 5 Kpa.

Nie może być prowadzone postępowanie dotyczące ustanowienia prawa użytkowania wieczystego na nieruchomości, która została zamieszczona w wykazie działek przewidzianych do oddania w użytkowanie wieczyste. Postępowanie wszczęte w sprawie takiej nieruchomości podlega umorzeniu na podstawie art. 105 par. 1 Kpa, jako bezprzedmiotowe.

Artykuł 89 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1989 nr 14 poz. 74 ze zm./ ma zastosowanie do działek położonych na terenie Warszawy, które zostały skomunalizowane na podstawie dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy /Dz.U. nr 50 poz. 279/ i które były zabudowane określonymi w

1. Decyzja zatwierdzająca projekt podziału nieruchomości wydana na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /TJ. Dz.U. 1989 nr 14 poz. 74/ nie rozstrzyga ani o wyłączeniu gruntów tej nieruchomości z produkcji rolnej ani o wygaśnięciu jej zarządu przysługującego jednostce gospodarki uspołecznionej. 2. W razie przeznaczenia gruntów

Do właściwości organu antymonopolowego nie należy orzekanie o zgodności statutu spółdzielni z przepisami ustawy z dnia 28 stycznia 1987 r. o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym w gospodarce narodowej /Dz.U. nr 3 poz. 18 ze zm./, w tym także orzekanie o unieważnieniu statutu spółdzielni lub niektórych jego postanowień, ponieważ ocena takiej zgodności statutu spółdzielni należy - na podstawie

Uprawnienie organu administracji do stwierdzenia wygaśnięcia decyzji /art.. 162 par. 1 Kpa/ przysługuje tylko wtedy, kiedy nie toczy się postępowanie odwoławcze.

Sprawy udzielania i umarzania kredytów bankowych nie należą do kategorii spraw objętych art. 1 par. 1 pkt 1 i art. 196 par. 2 Kpa i skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego w powyższej sprawie jest niedopuszczalna.

Obowiązujący nadal par. 5 ust. 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 12 lipca 1951 r. w sprawie utrzymania porządku i czystości w nieruchomościach /Dz.U. nr 40 poz. 306 ze zm./ jest przepisem kompetencyjnym, uprawniającym organy terenowe jedynie do wydania przepisów prawa miejscowego, nie może zaś stanowić podstawy prawnej wydania decyzji administracyjnej o zakazie hodowli zwierząt.

Decyzja administracyjna w przedmiocie ustalenia kandydata na nabywcę gruntów Państwowego Funduszu Ziemi nie rodzi bezpośrednio skutków prawnych w sferze prawa cywilnego. Wynikające z takiej decyzji prawa mają charakter praw osobistych i nie mogą być przeniesione na inne osoby.