Decyzja o wywłaszczeniu nieruchomości pod budowę obiektu nie wymienionego w art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1989 nr 14 poz. 74/ narusza prawo materialne.

Odmowa wyrażenia zgody na zbycie nieruchomości w drodze cywilnoprawnej nie może wpływać na wysokość odszkodowania za wywłaszczenie tej nieruchomości.

Sprawy udzielania i umarzania kredytów bankowych nie należą do kategorii spraw objętych art. 1 par. 1 pkt 1 i art. 196 par. 2 Kpa i skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego w powyższej sprawie jest niedopuszczalna.

Obowiązujący nadal par. 5 ust. 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 12 lipca 1951 r. w sprawie utrzymania porządku i czystości w nieruchomościach /Dz.U. nr 40 poz. 306 ze zm./ jest przepisem kompetencyjnym, uprawniającym organy terenowe jedynie do wydania przepisów prawa miejscowego, nie może zaś stanowić podstawy prawnej wydania decyzji administracyjnej o zakazie hodowli zwierząt.

Udzielenie pomocy członkowi - lub członkom - ruchu oporu, nawet gdy osoba udzielająca tej pomocy wiedziała o ich przynależności do ruchu oporu, nie czyni z niej samo przez się również członka ruchu oporu i nie może - w świetle art. 2 w związku z art. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. o szczególnych uprawnieniach kombatantów /Dz.U. nr 16 poz. 122 ze zm./ - stanowić podstawy do przyznania uprawnień kombatanckich

W sytuacji określonej w art. 91 § 1 (zdanie pierwsze) ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz.U. nr 35, poz. 228) postępowanie wyjaśniające prowadzi dyrektor zakładu poprawczego, zgodnie z przepisami o postępowaniu dyscyplinarnym zawartymi w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 7 maja 1983 r. w sprawie organizacji i zasad pobytu nieletnich w zakładach

Decyzja administracyjna w przedmiocie ustalenia kandydata na nabywcę gruntów Państwowego Funduszu Ziemi nie rodzi bezpośrednio skutków prawnych w sferze prawa cywilnego. Wynikające z takiej decyzji prawa mają charakter praw osobistych i nie mogą być przeniesione na inne osoby.

Zastosowanie środków wychowawczych lub poprawczych w warunkach określonych w art. 9 § 3 k.k. nie musi być poprzedzone badaniem oskarżonego w rodzinnym ośrodku diagnostyczno-konsultacyjnym, aczkolwiek przeprowadzenie takich badań niekiedy może okazać się celowe i pożądane.

Datą przyznania świadczenia w rozumieniu § 4 uchwały nr 19 Rady Ministrów z dnia 1 lutego 1988 r. w sprawie podwyższenia emerytur i rent (M. P. Nr 3, poz. 22 ze zm.) jest data, od której ustalono prawo do pobierania świadczenia.

Podejmując prace budowlane na mocy nieprawomocnej lub nieostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę, inwestor działa na własne ryzyko, fakt zaś wykonania części robót budowlanych nie może być przesłanką sanującą wadliwość decyzji o pozwoleniu na budowę.

Artykuł 179 § 1 (zdanie ostatnie) k.p.k. w zw. z art. 159 § 3 k.p.k. zakazuje łączenia funkcji tłumacza i świadka. Zgoda stron na połączenie tych funkcji nie uchyla tego zakazu.

Uprawnienia wynikające z decyzji administracyjnej o przydziale do zajmowanego lokalu użytkowego przechodzą w razie reorganizacji przedsiębiorstwa najemcy na przedsiębiorstwo powstałe w wyniku tej reorganizacji.

Organ sporządzający projekt rocznych list przydziału lokali mieszkalnych oraz zastępczych pomieszczeń mieszkalnych /par. 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 lipca 1988 r. w sprawie zasad i trybu zaspokajania potrzeb mieszkaniowych - Dz.U. nr 27 poz. 187/ jest obowiązany we własnym zakresie ocenić warunki zamieszkiwania i sytuację materialną osób ubiegających się o przydział, a w tym kontekście

Art. 113 Kpa nie pozwala na korygowanie treści decyzji administracyjnej.

Upływ więcej niż 2 lat od opuszczenia lokalu, w którym dana osoba mieszkała poprzednio jako bliska najemcy tego lokalu, właściciela nieruchomości lub członka spółdzielni mieszkaniowej, wyłącza możliwość przekwaterowania tej osoby w trybie art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165/ z lokalu zajmowanego na poprzednie miejsce zamieszkania, nie ma zaś

Dobrowolne opuszczenie lokalu mieszkalnego przez osoby, które miały pochodne uprawnienie do lokalu, oznacza utratę uprawnień do przebywania w tym lokalu /art. 15 ust. 2, zdanie pierwsze ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych - Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174 ze zm./.

Przepisy ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124/ nie przewidują pierwszeństwa dla aplikantów adwokackich w przyjęciu do zespołu adwokackiego przed adwokatem, któremu wyznaczono siedzibę w danej miejscowości.

Naczelna Rada Adwokacka, uchylając odmowną uchwałę okręgowej rady adwokackiej, może podjąć uchwałę o wystąpieniu do Ministra Sprawiedliwości z wnioskiem o wyrażenie zgody na wykonywanie przez adwokata zawodu indywidualnie lub wspólnie z innym adwokatem, a taka uchwała Naczelnej Rady Adwokackiej stanowi wystarczającą podstawę wszczęcia przez Ministra Sprawiedliwości postępowania określonego w art. 4

Odmowa udzielenia przez stronę, na żądanie organu koncesyjnego informacji czy danych, niezbędnych dla ustalenia braku ustawowych przeszkód do wydania koncesji /art. 20 ust. 5 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej - Dz.U. nr 41 poz. 324/ może w konsekwencji prowadzić do oddalenia wniosku o udzielenie koncesji.

1. Brak ustosunkowania się do wskazanego przez stronę porozumienia ramowego mającego bezpośredni związek ze sprawą przeciwdziałania praktykom monopolistycznym uzasadnia zarzut niewyjaśnienia wszystkich okoliczności istotnych dla jej rozstrzygnięcia w świetle art. 4 ust. 2 i art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 28 stycznia 1987 r. o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym w gospodarce narodowej /Dz.U. nr

Do poprzedniego właściciela nieruchomości lub jego następcy prawnego, wymienionych w art. 90 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1989 nr 14 poz. 74/, odnosi się zasada, że władztwo faktyczne nad rzeczą wykonuje się nie tylko przez efektywne z niej korzystanie, ale także przez samą tylko możliwość takiego korzystania, choćby władający rzeczą