Ocena legalności decyzji o odmowie wjazdu cudzoziemcowi na terytorium RP powinna być niezależna od złożenia przez tego cudzoziemca wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej po wydaniu decyzji odmownej, gdyż odnosi się do spełniania warunków wjazdu w momencie kontroli granicznej.

Art. 100d ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy nie narusza prawa unijnego ani Konstytucji RP, dokonując proporcjonalnego ograniczenia prawa do sądu w nadzwyczajnych okolicznościach związanych z konfliktem zbrojnym w Ukrainie.

Decyzja o uchyleniu uznania za obywatela polskiego może być podtrzymana, jeżeli istnieją uzasadnione przesłanki przemawiające za zagrożeniem dla bezpieczeństwa państwa, a sądy administracyjne działają zgodnie z przepisami chroniącymi interes publiczny.

Przepisy o zawieszeniu terminów zawarte w art. 100d specustawy ukraińskiej, dotyczące postępowań o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy, mają zastosowanie do wszystkich cudzoziemców, co wyklucza możliwość uznania bezczynności organu w okresie obowiązywania tych przepisów.

W postępowaniu administracyjnym dotyczącym nałożenia kary za zajęcie pasa drogowego, kluczowe jest rzetelne ustalenie faktów i przeprowadzenie kompletnych dowodów, w tym dokumentacji geodezyjnej, przed podjęciem decyzji, co jest podstawą do uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia, gdy takie dowody są niewystarczające.

Wypłata dokonywana ze spółki niebędącej osobą prawną na rzecz występującego wspólnika, stanowiąca na podstawie art. 65 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r., poz. 1526 ze zm.) jego udział kapitałowy oznaczony na podstawie osobnego bilansu, uwzględniającego wartość zbywczą majątku spółki, także w przypadku, gdy obejmuje należności z kontraktów,

Przyznanie zasiłku celowego w ramach pomocy społecznej wymaga nie tylko uwzględnienia sytuacji materialnej wnioskodawcy, ale również rozważania możliwości budżetowych organu oraz subsydiarności pomocy, a przepisy dotyczące zasiłku celowego nie stanowią lex specialis w stosunku do ogólnych zasad pomocy społecznej.

Decyzja nakładająca obowiązek informacyjny na administratora danych osobowych musi być oparta na dokładnych ustaleniach faktycznych i prawnych oraz zgodna z wymogami proceduralnymi, aby podlegać skutecznej kontroli sądowej.

Radny ma szczególny interes publiczny w uzyskaniu informacji publicznej przetworzonej, gdy ta jest niezbędna do realizacji funkcji kontrolnych względem gospodarki komunalnej i w stosunku do społeczności lokalnej.

Zawarcie przez prawo o ruchu drogowym regulacji dotyczącej przedawnienia obowiązku uiszczenia kary pieniężnej nie może być interpretowane w sposób przedwczesny w przypadku, gdy sam obowiązek nie uległ jeszcze aktualizacji.

W sprawach dotyczących bezczynności organu w udostępnieniu informacji publicznej sąd administracyjny nie powinien przedwcześnie orzekać o zasadności ograniczeń prawa do informacji, powołując się na ochronę prywatności, bez decyzji administracyjnej organu o odmowie dostępu.

Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje tylko w sytuacji, gdy zakres opieki nad osobą niepełnosprawną uniemożliwia podjęcie jakiejkolwiek pracy zarobkowej, a przeszkody tej nie stanowi sam fakt opieki sprawowanej nad członkiem rodziny, jeżeli nie wyklucza ona organizacyjnie możliwości pracy. W przypadku kilku osób zobowiązanych alimentacyjnie decyzja o przyznaniu świadczenia nie jest determinowana ich

Świadczenie Kindergeld uzyskiwane z Niemiec nie podlega wyłączeniu z dochodu przy obliczaniu prawa do świadczeń z polskiej pomocy społecznej, a składniki dochodu w walucie obcej należy przeliczać po kursie z dnia wydania decyzji administracyjnej.

Przetwarzanie danych osobowych pracownika pozyskanych z publicznie dostępnych rejestrów na potrzeby wypowiedzenia umowy o pracę może być uzasadnione prawnie uzasadnionym interesem administratora danych, zgodnie z art. 6 ust. 1 lit. f) RODO.

Pracodawca nie może przetwarzać danych osobowych pracownika pozyskanych nielegalnie z użyciem monitoringu GPS, nawet w celu ich wykorzystania w postępowaniu sądowym. Legalność przetwarzania danych wymaga spełnienia przesłanek RODO od momentu ich pozyskania.

Osoba skarżąca na bezczynność organu w sprawach dotyczących dostępu do informacji publicznej musi wykazać, że była faktycznym wnioskodawcą, w innym razie skarga podlega oddaleniu z uwagi na brak legitymacji skargowej.

Skarga na bezczynność organu administracyjnego w sprawie udostępnienia informacji publicznej jest bezzasadna, jeśli strona skarżąca nie wykaże tożsamości pomiędzy autorem wniosku a wnoszącym skargę, co prowadzi do braku legitymacji skargowej.

1. Nie jest uprawnione zastosowanie dyrektyw wykładni funkcjonalnej do przepisów art. 33 ust. 1 i art. 34 ust. 1 RODO, tj. przepisów określających obowiązki administratorów danych osobowych w zakresie, w którym pełnią oni rolę gwarantów prawa lub wolności osób fizycznych. 2. Zastosowanie dyrektyw funkcji prowadzące do ograniczenia zastosowania takich przepisów prowadziłoby do ograniczenia ochrony praw

Przepisy art. 149 § 2 i art. 154 § 6 p.p.s.a. są tylko podstawami kompetencyjnymi, a ich zastosowanie przez sąd jest ostatnim etapem skomplikowanego procesu myślowego prowadzonego na gruncie przepisów materialnych i procesowych, w oparciu o które ustalany jest stan bezczynności lub przewlekłości postępowania oraz formułowane są oceny co do jednego z tych stanów występującego na gruncie konkretnej sprawy

Skarga na bezczynność w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej może być skutecznie wniesiona jedynie przez podmiot, który pierwotnie złożył wniosek o dane informacje, przejawiając bezpośredni interes prawny.

Wyłączenie z przychodów przedsiębiorców na podstawie art. 15gga ust. 25 ustawy z dnia 2.03.2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374 ze zm.) dofinansowania otrzymanego na rzecz ochrony miejsc pracy dotyczy więc wyłącznie świadczeń wypłaconych przedsiębiorcom

Skarga na bezczynność w zakresie udostępnienia informacji publicznej nie wymaga uprzedniego ponaglenia organu, a zaniechanie udostępnienia informacji przez zobligowany organ stanowi rażące naruszenie prawa.

Skarga na bezczynność w sprawie udostępnienia informacji publicznej jest dopuszczalna bez wcześniejszego ponaglenia organu, a organ jest zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej w terminach wynikających z ustawy, bez względu na obciążenie pracą.

Dopuszczalne jest powołanie się na nadużycie prawa do informacji publicznej nawet w przypadku informacji o środowisku, gdy wnioskodawca działa w subiektywnym interesie, niezgodnym z celem zapewnienia transparentności działań władzy publicznej.