NSA uchylił wyrok WSA, uznając przewóz za regularny specjalny wymagający zezwolenia i oddalił skargę, stwierdzając właściwe zebranie dowodów przez inspektora.

Skargę kasacyjną należy oddalić, gdyż przewóz okazjonalny wymaga odpowiednich zezwoleń i licencji; niespełnienie wymagań technicznych pojazdu oraz brak wymaganych dokumentów uzasadnia nałożenie kary.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że ustalenie obowiązku pilotowania jako odrębnego od warunków określonych dla zezwolenia na przejazd pojazdem nienormatywnym umożliwia niezależne nałożenie kary za brak pilotowania, gdyż cele tych regulacji są różne i związane z zapewnieniem bezpieczeństwa.

Skarga kasacyjna L. Sp. z o.o. Sp. k. dotycząca kary pieniężnej za nieczytelne oznaczenia pochodzenia produktów została oddalona. NSA potwierdził zgodność z prawem decyzji organu administracji i adekwatność zastosowanej kary, podtrzymując brak naruszenia przepisów prawa żywnościowego oraz zasad zaufania do władzy publicznej.

Sąd stwierdził, iż ograniczenie dostępu do informacji o kraju pochodzenia produktów stanowi naruszenie przepisów jakości handlowej, co uzasadniało nałożenie kary. Utrzymanie decyzji organów w mocy było zgodne z prawem, a wymierzona kara pozostawała proporcjonalna do przestępstwa.

Śmierć oskarżonego przed ogłoszeniem wyroku skutkuje bezwzględnym uchyleniem wyroków sądów obu instancji i umorzeniem postępowania karnego na podstawie art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k. w zw. z art. 17 § 1 pkt 5 k.p.k.

NSA potwierdza, że podniesienie skutecznych zarzutów w skardze kasacyjnej wymaga precyzyjnego wskazania naruszonych przepisów i wykazania związku przyczynowego pomiędzy tymi uchybieniami a wynikiem sprawy. Zarzuty niezgodnie skonstruowane nie mogą przynieść Skarżącemu kasacyjnego skutku w postaci uchylenia wcześniej zapadłego orzeczenia.

Osobą zarządzającą transportem drogowym spoczywa obowiązek zapewnienia kierowcom badań lekarskich i psychologicznych, niezależnie od formy zatrudnienia, co uzasadnia utrzymanie kary pieniężnej nałożonej na P.P. w związku z naruszeniami stwierdzonymi przez organ administracyjny.

W przypadku naruszenia zasad pilotowania pojazdu nienormatywnego można nałożyć odrębną karę administracyjną niezależnie od faktu, czy przewidziano możliwość uzyskania stosownego zezwolenia, jeśli naruszenie warunków pilotowania wystąpi w toku przejazdu.

Czynności polegające na przeprowadzaniu szkoleń edukacyjnych z zakresu doskonalenia umiejętności nie stanowią umowy o dzieło, lecz umowę o świadczenie usług, co uzasadnia podleganie obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że decyzja Głównego Inspektora Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych o nałożeniu kary pieniężnej za niezgodność z wymogami jakości handlowej jest zgodna z prawem, ponieważ produkty były nieprawidłowo oznaczone pod kątem widoczności informacji o kraju pochodzenia.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż przeszkodą do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego nie może być fakt istnienia innych krewnych zobowiązanych alimentacyjnie względem osoby wymagającej opieki, jeśli faktyczną opiekę sprawuje skarżąca, która zrezygnowała z pracy. (art. 17 ust. 1 u.ś.r.)

Zachodzi możliwość nałożenia osobnych administracyjnych kar pieniężnych za brak wymaganego zezwolenia na przejazd pojazdem nienormatywnym oraz za brak wymaganej liczby pojazdów wykonujących pilotowanie. Odmienność tych sankcji wynika z różnych podstaw prawnych.

Naczelny Sąd Administracyjny uchyla wyrok I instancji i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania z powodu nieważności postępowania spowodowanej niepełną sentencją wyroku pozbawiającą stronę prawa do rozstrzygnięcia całości skargi.

W przypadku sporu co do daty nadania przesyłki w paczkomacie operatora pocztowego, organ administracyjny winien ustalić ją na podstawie rzeczywistego umieszczenia przesyłki, a nie daty etykiety, zgodnie z regulaminem operatora. Postępowanie dowodowe musi dostatecznie wyjaśnić wszelkie okoliczności związane z nadaniem.

Uznaje się, że nadanie przesyłki w paczkomacie operatora pocztowego innego niż operator wyznaczony, uwzględniając datę rzeczywistego umieszczenia, może stanowić dokonanie czynności w terminie, o ile szczegółowe regulacje danego operatora spełniają odpowiednie wymogi prawne.

Sąd Najwyższy uznał, że niedopuszczalne jest łączenie kar za przestępstwo i wykroczenie przy orzekaniu kary łącznej, co stanowiło rażące naruszenie art. 85 § 1 k.k. i uzasadniało uchylenie wyroku w tej części.

Skarga kasacyjna dotycząca decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego została oddalona, gdyż nie wykazano naruszenia prawa procesowego ani niezgodności inwestycji z przepisami odrębnymi.

Zmiany stanu wody na gruncie, które nie prowadzą do niekorzystnych zmian dla gruntów sąsiednich, nie powodują powstania zobowiązania do przywrócenia stanu poprzedniego lub wykonania urządzeń zapobiegających szkodom na podstawie art. 234 ust. 3 ustawy Prawo wodne.

Podniesienie terenu działki sąsiedniej nie stanowi automatycznej podstawy do wydania nakazu przewidzianego w art. 234 ust. 3 Prawo wodne, jeśli nie wykazano szkodliwego wpływu na grunty sąsiednie. Właściciel działki musi udowodnić niekorzystną zmianę stosunków wodnych, aby uzyskać takie rozstrzygnięcie.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zasadne uchylenie przez organ odwoławczy decyzji o pozwoleniu na budowę, w związku z uchwaleniem nowego planu miejscowego oraz przesłankami z art. 138 § 2 k.p.a., potwierdzając konieczność ponownego rozpatrzenia sprawy w celach uwzględnienia zmiany prawnej.

Pobieranie emerytury uniemożliwia przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego; możliwe jest jedynie poprzez zawieszenie świadczenia emerytalnego. Skarga kasacyjna nie wykazała uchybień w postępowaniu, które mogłyby wpłynąć na wynik sprawy, zatem została oddalona.

Górna granica kary łącznej nie może przekraczać sumy kar jednostkowych. Orzeczenie kary łącznej wyższej od sumy stanowi rażące naruszenie art. 86 § 1 k.k. i uzasadnia uchylenie wyroku w zaskarżonej części.

Skazanie za zabójstwo w typie podstawowym z art. 148 § 1 k.k. wyklucza orzeczenie środka karnego w postaci pozbawienia praw publicznych na podstawie art. 40 § 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2022 roku, jeśli brak motywacji szczególnie potępianej.