Czynności opiekuńcze nad niepełnosprawnym w stopniu znacznym, świadczone stale i potrzebne do codziennej egzystencji, mogą uzasadniać rezygnację z zatrudnienia co kwalifikuje do uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego.

W przypadku istnienia wewnętrznej sprzeczności wyroku, uniemożliwiającej jego wykonanie i wyczerpującej znamiona art. 439 § 1 pkt 7 k.p.k., konieczne jest uchylenie orzeczenia w zakresie wprowadzającym niezgodność.

Prezes UODO dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania z rażącym naruszeniem prawa, co uzasadnia przyznanie rekompensaty pieniężnej skarżącej.

Skarga kasacyjna dotycząca likwidacji szkoły podstawowej została oddalona, uznając działania organu prowadzącego za zgodne z ustawowymi wymogami dotyczącymi likwidacji szkół oraz organizacji sieci szkół publicznych.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, potwierdzając brak przesłanek umożliwiających przyznanie renty rodzinnej w drodze wyjątku zgodnie z art. 83 ust. 1 ustawy emerytalnej, za uzasadnieniem decyzji Prezesa ZUS.

W przypadku przyznawania renty rodzinnej w drodze wyjątku, organ rentowy zobowiązany jest dogłębnie zbadać przesłanki szczególnych okoliczności oraz w sposób kompleksowy i indywidualny ocenić całość sytuacji życiowej wnioskodawcy, co zaniechał ZUS, naruszając art. 83 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Nie można uznać, iż art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej uniemożliwia stosowanie art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu obowiązującym od 1 października 2020 r., co uprawnia funkcjonariuszy zwolnionych przed tą datą do ekwiwalentu ustalanego według uposażenia dziennego wynoszącego 1/21 miesięcznego wynagrodzenia.

Zaskarżony przez Komendanta Wojewódzkiego Policji wyrok WSA, uchylający decyzje organów administracyjnych, odpowiada prawu ze względu na wtórną niekonstytucyjność regulacji ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop zgodnie z przepisami ustawy nowelizującej.

Sąd Najwyższy uchyla wyrok Sądu Okręgowego w zakresie przepadku wartości połowy pojazdu, przekazując sprawę do ponownego rozpoznania z uwagi na niepełną ocenę prawną tego środka karnego.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną Komendanta Wojewódzkiego Policji, uznając, że decyzje organów wydane na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej, powielające niekonstytucyjny przelicznik ekwiwalentu urlopowego, są nieważne i wymagają ponownego rozstrzygnięcia z uwzględnieniem prawidłowej wykładni przepisów.

W sprawie dotyczącej odmowy udostępnienia informacji publicznej o wydatkach reklamowych przez spółkę z udziałem Skarbu Państwa, prawo do informacji publicznej ma pierwszeństwo nad ochroną tajemnicy przedsiębiorcy. Decyzja NSA utrzymuje w mocy uchylenie odmowy, uznając konieczność jawności wydatków publicznych.

Art. 115a ustawy o Policji, w nowym brzmieniu, powinien być zastosowany do spraw dotyczących ekwiwalentu za niewykorzystany urlop policjantów zwolnionych przed 6 listopada 2018 r., niezależnie od wcześniejszych niekonstytucyjnych przepisów prorogujących przeliczanie ekwiwalentu.

Sąd Administracyjny prawidłowo uchylił decyzję dyscyplinarną, uznając brak stanu faktycznego potwierdzającego wykonywanie czynności służbowych w stanie nietrzeźwości przez funkcjonariusza P.P., a wymierzona kara była niewspółmierna do popełnionych czynów.

Zaskarżona uchwała Rady Gminy dotycząca przekształcenia i likwidacji publicznych szkół podstawowych została prawomocnie uznana za zgodną z Prawem oświatowym; działania organu spełniały wymogi ustawowe, w tym uzyskanie pozytywnej opinii kuratora oświaty.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną Uniwersytetu, uznając prawidłowość decyzji organów niższej instancji w sprawie ustalenia warunków zabudowy, kierując się zasadami zgodności z przepisami o planowaniu przestrzennym oraz ochronie środowiska.

Organ administracyjny, na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej, obowiązany jest udostępnić żądane informacje publiczne lub wydać decyzję odmowną. Brak działania stanowi bezczynność w rozpatrzeniu wniosku, co jest sprzeczne z przepisami prawa.

Naczelny Sąd Administracyjny podtrzymuje, że administracyjne postępowania habilitacyjne są zgodne z prawem, kiedy organizowane na podstawie recenzji naukowych i że sądy administracyjne nie mogą merytorycznie oceniać dorobku naukowego ani zasadności opinii recenzentów w tych postępowaniach.

Starosta Powiatu Ciechanowskiego jest zobowiązany do rozpatrzenia wniosku o udostępnienie informacji publicznej dotyczącej procesu realizacji zadań publicznych. Zarzuty naruszenia przepisów nie zostały dostatecznie uzasadnione, co skutkuje oddaleniem skargi kasacyjnej.

Sąd utrzymał w mocy decyzję o wymierzeniu kary pieniężnej za nielegalne przetwarzanie odpadów, uznając odpowiedzialność skarżącego za odpady na jego nieruchomości oraz stwierdzając, że błędy proceduralne nie wpływały na tok postępowania.

NSA orzekł, że zaświadczenie Prezydium Rady Narodowej z 1957 r. nie jest wystarczającym dowodem własności do uzyskania rekompensaty za mienie zabużańskie. Zingiennia dokumentacji zgodnej z ustawą zabużańską uzasadnia odmowę potwierdzenia prawa do rekompensaty.

Zażalenie na odrzucenie skargi z powodu nieuzupełnienia braków formalnych jest bezzasadne. Wojewódzki Sąd Administracyjny prawidłowo odrzucił skargę, której braków nie uzupełniono w zakreślonym terminie. Obowiązki strony w postępowaniu nie mogą być usprawiedliwione przebywaniem poza granicami kraju bez ustanowienia pełnomocnika.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną Starosty Powiatu Ciechanowskiego, potwierdzając, iż dokumentacja dotycząca budowy centrum administracyjnego, będąca przedmiotem wniosku o udostępnienie informacji publicznej, stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Informacje dotyczące realizacji umowy publicznej stanowią informację publiczną. Organ administracyjny zobowiązany jest do ich udostępnienia na podstawie u.d.i.p. Skarga kasacyjna przeciwko ocenianiu informacji jako publicznej została oddalona jako niezasadna.

Uchwała regulująca ceny za usługi komunalne musi zawierać szczegółowe podstawy kalkulacji w akcie prawa miejscowego, aby zapewnić zgodność z prawem i umożliwić kontrolę sądową. Brak takich regulacji skutkuje nieważnością aktu.