Nieprzyznanie renty rodzinnej w drodze wyjątku może stanowić naruszenie prawa, gdy organ nie uwzględnił należycie szczególnych okoliczności uniemożliwiających wnioskodawcy uzyskanie świadczenia w trybie zwykłym.

Gdy planowane przedsięwzięcie może mieć znaczący negatywny wpływ na obszar Natura 2000, organ ma prawo odmówić zgody na jego realizację, nawet jeżeli nie wszystkie ustalenia znajdują wydźwięk w lokalnych planach zagospodarowania. Naczelny Sąd Administracyjny popiera decyzję organów odmawiających zgody w trosce o ochronę środowiska.

Zażalenie na postanowienie o odrzuceniu zażalenia jako nieopłacone uznaje się za bezzasadne, jeśli pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis, co uzasadnia jego odrzucenie, zgodnie z art. 220 § 3 p.p.s.a.

W postępowaniu o stwierdzenie nieważności decyzji przenoszącej pozwolenie na budowę stronami są wyłącznie dotychczasowy i nowy inwestor zgodnie z art. 40 ust. 3 u.p.b. Osoby trzecie, nieposiadające interesu prawnego w danej decyzji, nie są stronami postępowania i nie mogą skutecznie domagać się stwierdzenia nieważności decyzji o przeniesieniu pozwolenia na budowę.

Decyzja ustalająca warunki zabudowy dla inwestycji zagrodowej, wydana z uwzględnieniem prawidłowo przeprowadzonych uzgodnień z odpowiednimi organami, jest zgodna z prawem i nie narusza chronionych interesów związanych z planowaniem przestrzennym.

Wycofanie z obrotu produktów, które w momencie wycofania nie spełniają wymogów prawa żywnościowego, nie stanowi "marnowania żywności" w rozumieniu ustawy o przeciwdziałaniu marnowaniu żywności. Takie działanie nie skutkuje obowiązkiem uiszczenia opłaty. Decyzje organów administracyjnych naruszające tę zasadę podlegają uchyleniu.

Stwierdzenie nieważności przez sąd administracyjny aktu regulującego zasady korzystania z cmentarza komunalnego, który nie został należycie ustanowiony jako akt prawa miejscowego przez właściwy organ, jest uzasadnione i zasadne.

W przypadku braku zmiany stanu prawnego lub faktycznego, organy administracji związane są wcześniejszymi wyrokami sądowymi, co oznacza, że decyzje muszą być zgodne z uprzednio wydanymi orzeczeniami oraz obowiązującymi przepisami materialnym i proceduralnym.

Uchwała o wygaśnięciu mandatu radnego wymaga spełnienia wymogu zapewnienia radnemu możliwości złożenia wyjaśnień zgodnie z art. 383 § 3 Kodeksu wyborczego; niewypełnienie tego obowiązku uzasadnia unieważnienie uchwały jako sprzecznej z prawem.

Decyzja kasacyjna wydana przez organ odwoławczy na podstawie art. 138 § 2 k.p.a. jest zgodna z prawem, gdy organ I instancji nie udostępnił właściwego udziału stronom w postępowaniu, co uniemożliwia ostateczne rozstrzygnięcie sprawy na podstawie zebranego materiału dowodowego.

Uchwała Rady Miejskiej w Mrozach o zbyciu nieruchomości gruntowej w trybie bezprzetargowym zgodna z prawem, gdy zbycie poprawia warunki zagospodarowania nieruchomości przyległej i nie była możliwa odrębna jej gospodarka.

Brak uprawdopodobnienia braku winy w uchybieniu terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi przez profesjonalnego pełnomocnika nie stanowi podstawy do jego przywrócenia. Wymagana jest szczególna staranność w organizacji pracy kancelarii, co nie było wykazane.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zasadne uwzględnienie skargi kasacyjnej, stwierdzając, że rzeczywisty zakres sprawowanej opieki nad niepełnosprawną osobą może stanowić przeszkodę w podjęciu zatrudnienia, uzasadniając prawo do świadczenia pielęgnacyjnego.

Dwukrotne skazanie za ten sam czyn stanowi naruszenie art. 5 § 1 pkt 8 k.p.w.; uchylono zaskarżony wyrok i umorzono postępowanie.

Decyzja ostateczna, której wydanie zrodziło się z nieistnienia zobowiązania podatkowego, może być uchylona po wznowieniu postępowania, mimo upływu terminu przedawnienia, jeżeli od samego początku była bezprzedmiotowa.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że upływ terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego nie stoi na przeszkodzie uchyleniu decyzji ostatecznej, jeśli w postępowaniu wznowionym stwierdzono bezprzedmiotowość decyzji z uwagi na brak materialnoprawnej podstawy do jej wydania.

W sprawie o stwierdzenie nieważności decyzji podatkowej rażące naruszenie prawa materialnego zachodzi, gdy przesłanki z art. 258 § 1 pkt 1) O.p. są stosowane do decyzji od początku wadliwej, a nie stającej się później bezprzedmiotową.

W przypadku, gdy wznowienie postępowania wykazuje bezprzedmiotowość wcześniejszej decyzji podatkowej z uwagi na błędne opodatkowanie, a decyzja była niewłaściwa formalnie już w momencie wydania, termin przedawnienia nie może być barierą do uchylenia takiej decyzji.

Uchybienie terminu przedawnienia z art. 68 O.p. nie uniemożliwia uchylenia decyzji ostatecznej, która była bezprzedmiotowa z przyczyn formalnych. Decyzja w przedmiocie podatku od nieruchomości nie powinna była być wydana, gdyż grunt nie podlegał opodatkowaniu tym podatkiem.

Upływ terminu przedawnienia, o którym mowa w art. 68 Ordynacji podatkowej, nie stoi na przeszkodzie uchyleniu bezprzedmiotowej decyzji ostatecznej, która została wydana wskutek błędnej kwalifikacji podatkowej gruntu. Rozstrzyganie w postępowaniu wznowieniowym ogranicza się wyłącznie do zakresu sprawy zakończonej decyzją ostateczną.

Skarżący jako posiadacz zależny lokalu, w którym znajdują się niezarejestrowane automaty do gier, ponosi odpowiedzialność administracyjną za obecność tych urządzeń, niezależnie od częściowego wynajmu lokalu innemu podmiotowi.

Przy ocenie znikomej wagi naruszenia prawa, zobowiązanego nie wolno oddalić bez wyczerpującego postępowania dowodowego co do dat wprowadzenia danych w CEPiK, mogących stanowić jedną z przesłanek zaniechania administracyjnej kary pieniężnej.

Podmiot nielegitymujący się tytułem prawnorzeczowym do nieruchomości na dzień wywłaszczenia nie posiada interesu prawnego umożliwiającego wznowienie postępowania uwłaszczeniowego. Brak wykazania praw sprzecznych z domniemaniem z księgi wieczystej uniemożliwia zmianę decyzji uwłaszczeniowej w postępowaniu administracyjnym.

W przypadku urządzeń do gier zawierających element losowości, organizator gier na takich urządzeniach zobowiązany jest do posiadania odpowiednich zezwoleń; ich brak skutkuje nałożeniem kary pieniężnej za prowadzenie gier hazardowych bez stosownych uprawnień.