W wykładni przepisu art. 67a § 1 pkt 3 ordynacji podatkowej organ podatkowy posiada kompetencję uznaniową do umorzenia zaległości podatkowej, opierając się na przesłankach ważnego interesu podatnika lub interesu publicznego. Decyzja o umorzeniu jest aktem uznaniowym, co oznacza, że, mimo stwierdzenia istnienia warunków określonych przez prawo, organ może, lecz nie musi przyznać ulgi.

Odpowiedzialność członka zarządu za zaległości podatkowe spółki, zgodnie z art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej, może być nałożona, gdy egzekucja przeciwko spółce okaże się bezskuteczna, przy jednoczesnym nie wykazaniu przez członka zarządu zgłoszenia wniosku o upadłość lub wszczęcia postępowania naprawczego albo braku winy w zaniechaniu jej zgłoszenia.

Odmowa ograniczenia poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych jest prawidłowa w sytuacji, gdy podatnik nie uprawdopodobni niewspółmierności zaliczek do przewidywanego podatku należnego, zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej art. 22 § 2a.

Wyroki w sprawach dotyczących zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych muszą być oparte na rzetelnej ocenie, czy zaliczki te są niewspółmiernie wysokie w stosunku do przewidywanego podatku. Ponadto postępowanie w sprawie ograniczenia zaliczek na podatek dochodowy ma charakter uproszczony i nie wymaga pełnego postępowania dowodowego.

Do wznowienia postępowania administracyjnego na podstawie art. 240 § 1 pkt 5 O.p. wystarczające jest ujawnienie dowodów lub okoliczności faktycznych nieznanych jedynie organowi wydającemu decyzję, przy czym ich ewentualna znajomość przez stronę postępowania nie wyklucza możliwości wznowienia postępowania.

Wymagalność zobowiązania podatkowego nie wymaga istnienia w obrocie prawnym decyzji lub deklaracji podatkowej określającej jego wysokość, tytułów wykonawczych lub kart kontowych podatnika odnotowujących kwotę zaległości wynikającej z zobowiązania. Zobowiązanie powstaje wprost z przepisów prawa i z przepisów prawa wynika termin jego płatności, a tylko to ustalenie jest potrzebne do wykazania wymagalności

Zgodnie z treścią art. 70 § 6 pkt 2 Ordynacji podatkowej bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu z dniem wniesienia skargi do sądu administracyjnego na decyzję dotyczącą tego zobowiązania. Natomiast w myśl art. 70 § 7 pkt 2 tej ustawy bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się, a po zawieszeniu biegnie dalej, od dnia następującego po dniu

W sytuacji, gdy Ordynacyjna podatkowa nie przewiduje możliwości zażalenia na postanowienie organu podatkowego, takie postanowienie nie może być przedmiotem zaskarżenia w drodze środków odwoławczych przewidzianych w prawie administracyjnym.

W sprawach dotyczących interpretacji indywidualnych organ podatkowy nie może wymagać od podatników klasyfikacji statystycznej usług według PKWiU jako warunku koniecznego do oceny stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna powinna koncentrować się na ocenie prawnych konsekwencji opisanych czynności, a nie na wymuszaniu spełnienia dodatkowych, nieprzewidzianych przez prawo warunków proceduralnych.

W ramach odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe spółki kapitałowej, w szczególności członka zarządu, istotne są nie tylko działania lub zaniechania podjęte w czasie pełnienia funkcji, lecz także zobowiązania podatkowe powstałe z mocy prawa w tym okresie, mogą być one przedmiotem późniejszego orzeczenia o odpowiedzialności, które ma charakter wyłącznie deklaratoryjny; nie jest konieczne

Likwidacja spółki kapitałowej nie zwalnia członków jej zarządu z odpowiedzialności za zobowiązania podatkowe powstałe w czasie jej istnienia, a prawidłowość przeprowadzenia postępowania dowodowego w administracyjnym postępowaniu podatkowym może być podstawą do subsumcji materialnego prawa podatkowego, nawet jeśli zdarzenia dotyczą jedynego członka zarządu, który z powodu stanu zdrowia nie mógłby odpowiednio

W przypadku wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej (WIS) dotyczącego więcej niż jednego świadczenia, który nie spełnia warunków formalnych określonych w przepisach prawa podatkowego, organ podatkowy jest uprawniony do odmowy wszczęcia postępowania na podstawie art. 165a § 1 Ordynacji podatkowej, bez obowiązku wzywania wnioskodawcy do doprecyzowania wniosku w trybie art. 155 § 1 o.p.

Odmowa wszczęcia postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej (WIS) przy wniosku wskazującym mnogie świadczenia, które nie stanowią świadczenia kompleksowego, jest zasadna na podstawie art. 165a § 1 Ordynacji podatkowej, bez konieczności wcześniejszego wezwania wnioskodawcy do dopełnienia wyjaśnień z art. 155 § 1 o.p.

W sytuacji, gdy wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej (WIS) wskazuje więcej niż jedno świadczenie i w konsekwencji nie spełnia warunków materialnych wniosku określonych w przepisach prawa podatkowego dotyczących zakresu przedmiotowego takiego wniosku, organ podatkowy ma prawo odmówić wszczęcia postępowania na podstawie odpowiednich regulacji proceduralnych, takich jak art. 165a § 1 Ordynacji