Wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania nie jest bezprzedmiotowy, gdy doszło do uchybienia terminu; należy go rozpatrzyć merytorycznie, oceniając uprawdopodobnienie istnienia winy w uchybieniu terminu.
Naczelny Sąd Administracyjny uznaje za zasadnicze znaczenie faktów faktycznych dotyczących sprawowania funkcji w organach spółki przy ocenie odpowiedzialności podatkowej członków zarządu, podkreślając, że nie tylko formalne piastowanie stanowiska, ale również faktyczne wykonywanie obowiązków z tym związanych, determinują taką odpowiedzialność zgodnie z art. 116 § 2 Ordynacji Podatkowej.
Członkowi zarządu powinien być znany na bieżąco stan finansów spółki, sposób jej funkcjonowania, czy charakter zawieranych transakcji. Ponosi on odpowiedzialność za powstałe z mocy prawa zobowiązania, które mogą zostać ujawnione w później wydanych decyzjach. W razie stwierdzenia w postępowaniu podatkowym zakończonym decyzją ostateczną nierzetelności rozliczeń podatkowych członek zarządu nie może powoływać
Wszczęcie postępowania karnoskarbowego tuż przed upływem terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych oraz brak aktywności organu podatkowego w rzeczywistym dochodzeniu do odpowiedzialności podatnika świadczą o instrumentalnym wykorzystaniu tego postępowania do zawieszenia biegu terminu przedawnienia, co jest niezgodne z prawem i nie stanowi podstawy do uznania zasadności decyzji organu podatkowego
W wykładni przepisu art. 67a § 1 pkt 3 ordynacji podatkowej organ podatkowy posiada kompetencję uznaniową do umorzenia zaległości podatkowej, opierając się na przesłankach ważnego interesu podatnika lub interesu publicznego. Decyzja o umorzeniu jest aktem uznaniowym, co oznacza, że, mimo stwierdzenia istnienia warunków określonych przez prawo, organ może, lecz nie musi przyznać ulgi.
Odpowiedzialność członka zarządu za zaległości podatkowe spółki, zgodnie z art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej, może być nałożona, gdy egzekucja przeciwko spółce okaże się bezskuteczna, przy jednoczesnym nie wykazaniu przez członka zarządu zgłoszenia wniosku o upadłość lub wszczęcia postępowania naprawczego albo braku winy w zaniechaniu jej zgłoszenia.
Przepisy prawno-podatkowe o charakterze sprawozdawczym i proceduralnym, jeśli wpływają na sferę praw i obowiązków podatkowych podmiotu ubiegającego się o wydanie interpretacji indywidualnej, są objęte zakresem działalności interpretacyjnej organu podatkowego.
Odmowa ograniczenia poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych jest prawidłowa w sytuacji, gdy podatnik nie uprawdopodobni niewspółmierności zaliczek do przewidywanego podatku należnego, zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej art. 22 § 2a.
Wyroki w sprawach dotyczących zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych muszą być oparte na rzetelnej ocenie, czy zaliczki te są niewspółmiernie wysokie w stosunku do przewidywanego podatku. Ponadto postępowanie w sprawie ograniczenia zaliczek na podatek dochodowy ma charakter uproszczony i nie wymaga pełnego postępowania dowodowego.
Do wznowienia postępowania administracyjnego na podstawie art. 240 § 1 pkt 5 O.p. wystarczające jest ujawnienie dowodów lub okoliczności faktycznych nieznanych jedynie organowi wydającemu decyzję, przy czym ich ewentualna znajomość przez stronę postępowania nie wyklucza możliwości wznowienia postępowania.
Rozpatrując kwestię braku zawinienia członka zarządu przy niezłożeniu wniosku o ogłoszenie upadłości spółki we właściwym czasie, nie bada się motywów działania, ale kieruje się obiektywnymi miernikami staranności.
Wymagalność zobowiązania podatkowego nie wymaga istnienia w obrocie prawnym decyzji lub deklaracji podatkowej określającej jego wysokość, tytułów wykonawczych lub kart kontowych podatnika odnotowujących kwotę zaległości wynikającej z zobowiązania. Zobowiązanie powstaje wprost z przepisów prawa i z przepisów prawa wynika termin jego płatności, a tylko to ustalenie jest potrzebne do wykazania wymagalności
Zgodnie z treścią art. 70 § 6 pkt 2 Ordynacji podatkowej bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu z dniem wniesienia skargi do sądu administracyjnego na decyzję dotyczącą tego zobowiązania. Natomiast w myśl art. 70 § 7 pkt 2 tej ustawy bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się, a po zawieszeniu biegnie dalej, od dnia następującego po dniu
W sytuacji, gdy Ordynacyjna podatkowa nie przewiduje możliwości zażalenia na postanowienie organu podatkowego, takie postanowienie nie może być przedmiotem zaskarżenia w drodze środków odwoławczych przewidzianych w prawie administracyjnym.
Przejście fazy postępowania karnego skarbowego z ad rem do in personam stanowi jedną z okoliczności, która może negować instrumentalność wszczęcia postępowania, to jednak na organie nadal spoczywa ciężar przedstawienia dowodów i chronologii podejmowanych czynności, które uzasadniałyby stanowisko, że postępowanie karne skarbowe nie było wszczęte instrumentalnie.
W sprawach dotyczących interpretacji indywidualnych organ podatkowy nie może wymagać od podatników klasyfikacji statystycznej usług według PKWiU jako warunku koniecznego do oceny stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna powinna koncentrować się na ocenie prawnych konsekwencji opisanych czynności, a nie na wymuszaniu spełnienia dodatkowych, nieprzewidzianych przez prawo warunków proceduralnych.