Jakie są zasady uzupełniania wynagrodzenia, które stanowi podstawę wymiaru świadczeń w razie choroby lub macierzyństwa?
Systemy wynagradzania często są tak skonstruowane, aby motywować pracowników do bardziej wydajnej pracy. W zależności od rodzaju składnika wynagrodzenia oraz uregulowań wewnętrznych w przedsiębiorstwie, przy ustalaniu wysokości świadczenia z tytułu choroby lub macierzyństwa należy je wziąć pod uwagę albo pominąć.
Podstawę wymiaru wynagrodzenia za czas choroby lub zasiłków przysługujących pracownikowi stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym nabył prawo do świadczeń. Jeżeli w tym okresie pracownik nie osiągnął pełnego wynagrodzenia z powodu nieobecności w pracy z przyczyn usprawiedliwionych, przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku:
• wyłącza się wynagrodzenie za miesiące, w których przepracował mniej niż połowę obowiązującego go czasu pracy,
• przyjmuje się, po wcześniejszym uzupełnieniu, wynagrodzenie z miesięcy, w których pracownik przepracował co najmniej połowę obowiązującego go czasu pracy.
Nasz pracownik zachorował 17 października 2005 r. i choruje nadal. W ciągu ostatnich 12 miesięcy: od 11 października 2004 r. do 25 stycznia 2005 r. przebywał na urlopie bezpłatnym, w lutym 2005 r. przez okres 19 dni był niezdolny do pracy, w marcu 2005 r. przepracował 16 dni, a przez 6 dni był nieobecny z powodu sprawowania opieki nad chorym dzieckiem, w kwietniu 2005 r. przepracował 11 dni, a przez 10 dni był nieobecny z powodu choroby oraz w maju 2005 r. przepracował 18 dni, a przez 2 dni był nieobecny z powodu choroby. Z jakich miesięcy należy ustalić podstawę wymiaru zasiłku chorobowego od 17 października 2005 r.?
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
Masz już konto? Zaloguj się
