Wyrok NSA z dnia 8 sierpnia 2023 r., sygn. II OSK 2626/20
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Siegień Sędziowie Sędzia NSA Robert Sawuła (spr.) Sędzia NSA Tomasz Zbrojewski Protokolant starszy asystent sędziego Anna Górska po rozpoznaniu w dniu 8 sierpnia 2023 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P. Sp. z o.o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 kwietnia 2020 r. sygn. akt IV SA/Wa 2931/19 w sprawie ze skargi P. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia 19 września 2019 r. znak DOA-ZPPOH.612/160.2019.EMO w przedmiocie odmowy uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy 1. uchyla zaskarżony wyrok, zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z 7 czerwca 2019 r., WOPN.612.16.57.2019.ABI.1, 2. zasądza od Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska na rzecz P. Sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 1050 zł (tysiąc pięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z 20 kwietnia 2020 r., IV SA/Wa 2931/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny (powoływany dalej jako: WSA) w Warszawie oddalił skargę "P." Sp. z o.o. z/s w W. ("Spółka") na postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska (GDOŚ) z 19 września 2019 r., znak DOA-ZPPOH.612/160.2019.EMO, w przedmiocie odmowy uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy. Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:
Jak wynika z ustaleń sądu wojewódzkiego, w ramach postępowania o ustalenie warunków zabudowy Wójt Gminy [...] zwrócił się do Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Olsztynie (RDOŚ) o uzgodnienie w zakresie ochrony przyrody warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji Spółki polegającej na rozbudowie, przebudowie, remoncie istniejącego budynku usługowego (gastronomicznego) oraz budowie wiaty w ramach rozbudowy istniejącego ośrodka wypoczynkowo-turystycznego "[...]" na działce nr [...], obręb [...], gmina [...].
Wyrokując w sprawie IV SA/Wa 2931/19 kolejno wskazano, że postanowieniem z 7 lipca 2019 r., Nr WOPN.612.16.57.2019.ABI.1, RDOŚ odmówił uzgodnienia dla ww. inwestycji. Z akt sprawy wynika, że postanowienie to wydano na podstawie art. 60 ust. 1 w zw. z art. 53 ust. 4 pkt 8 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. 2018, poz. 1945 ze zm., Upzp), stosownie do art. 106 § 5 i art. 124 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. 2018, poz. 2096 ze zm., K.p.a.), na podstawie art. 16, art. 25, art. 33 ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. 2018, poz. 1614, ze zm., Uop), zgodnie z rozporządzeniem Nr 9 Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z 26 stycznia 2006 r. w sprawie Mazurskiego Parku Krajobrazowego (Dz. Urz. Woj. Warm.-Maz., Nr 20, poz. 506, rozp. 2006). W uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia organ I instancji wskazał, że w przedmiotowej sprawie wymagane jest uzgodnienie w związku z lokalizowaniem planowanej inwestycji na terenie Mazurskiego Parku Krajobrazowego (MPK), na którym obowiązują przepisy rozp. 2006. Ponadto wyjaśnił, że przedmiotowa działka położona jest również w granicach obszaru ochrony siedlisk [...] oraz obszaru specjalnej ochrony ptaków [...], jednak z zasobów znajdujących się w urzędzie wynika, że działka inwestycyjna znajduje się poza terenem rezerwatu przyrody [...]. RDOŚ badając przedmiotową sprawę skorzystał z materiałów ogólnodostępnych w formie map, udostępnionych na stronie internetowej w ramach projektu realizowanego przez Główny Urząd Geodezji i Kartografii oraz zdjęć lotniczych (Google Earth). Organ wojewódzki stwierdził, że obszar objęty wnioskiem inwestora położony jest na terenie ośrodka wypoczynkowo-turystycznego, który zlokalizowany jest na terenie leśnego kompleksu nad rzeką [...]. Teren inwestycji wyznaczony na załączniku graficznym do projektu decyzji częściowo położony jest zaś w stumetrowej strefie ochronnej rzeki [...]. Realizacja założenia objętego decyzją koliduje z § 3 ust. 1 pkt 7 rozp. 2006, w myśl którego na terenie przedmiotowej formy ochrony przyrody obowiązuje zakaz "budowania nowych obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 m od linii brzegów rzek, jezior i innych zbiorników wodnych, z wyjątkiem obiektów służących turystyce wodnej, gospodarce wodnej lub rybackiej". Jednocześnie organ stwierdził, że dla planowanej zabudowy nie ma możliwości zastosowania wyłączeń zawartych w treści samego zakazu. Uzasadnionym dla RDOŚ stało się stwierdzenie, że przez "turystykę wodną" należy rozumieć przemieszczanie się, podróżowanie szlakami wodnymi przy pomocy różnego rodzaju sprzętu wodnego tj. statki, łodzie, kajaki. Zdaniem organu do obiektów służących turystyce wodnej należałoby zaliczyć np. pomosty służące do cumowania kajaków, łodzi, a więc takie obiekty budowlane, bez istnienia których uprawianie turystyki wodnej nie byłoby możliwe. Funkcją tych obiektów jest wyłącznie zapewnienie bezpiecznego i dogodnego sposobu korzystania z wód. Budynek wiaty nie kwalifikuje się do obiektów służących turystyce wodnej, gdyż lokalizacja ww. obiektu poza pasem objętym zakazem zabudowy nie uniemożliwi korzystania z wody w ramach turystyki wodnej. Wiaty nie można uznać za obiekt służący turystyce wodnej.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
