Wyrok SN z dnia 12 stycznia 2022 r., sygn. I PSKP 45/21
Konieczność pracy ponadwymiarowej nie może być utożsamiana wyłącznie z potrzebami pracodawcy. Ocena w tym zakresie ma charakter zindywidualizowany.
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Piotr Prusinowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Halina Kiryło
SSN Maciej Pacuda
w sprawie z powództwa K. W. przeciwko Y. Spółce Akcyjnej w O. o wynagrodzenie i dodatek za godziny nadliczbowe oraz premie, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 12 stycznia 2022 r., skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w K. z dnia 27 czerwca 2019 r., sygn. akt V Pa […],
uchyla zaskarżony wyrok w punkcie 1, 3 i 4 i w tym zakresie sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu w K. do ponownego rozpoznania oraz orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
K. W. domagała się zasądzenia od pracodawcy – Y. SA w O. 41.012,16 zł tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych za okres od września 2013 r. do marca 2016 r. oraz 3.500,68 zł tytułem premii sprzedażowej za luty 2016.
Sąd Rejonowy w K., wyrokiem z dnia 4 lutego 2019 r., po pierwsze, zasądził od pozwanej na rzecz powódki wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych w dochodzonej kwocie, jednak z odsetkami od całej należności od dnia 4 lutego 2019 r. do dnia zapłaty, a nie od daty wymagalności (pkt 1), po drugie, zasądził dochodzoną premię (pkt 2), a po trzecie, oddalił powództwo w pozostałym zakresie (pkt 3). W kolejnych punktach wyroku (4-8) nadał rygor natychmiastowej wykonalności i rozliczył koszty procesu i koszty sądowe.
Sąd Okręgowy w K., po rozpoznaniu apelacji pozwanej, wyrokiem z dnia 27 czerwca 2019 r. zmienił pkt 1 i 3 zaskarżonego wyroku w ten sposób, że powództwo o wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych oddalił w całości (pkt 1). Sąd ten w pozostałym zakresie apelację oddalił (pkt 6), a także na nowo rozliczył koszty procesu i koszty sądowe (pkt 2-5).
Zgodnie z ustaleniami Sądu pierwszej instancji, strony połączyły się umową o pracę w dniu 24 lutego 2010 r. Powódce powierzono obowiązki regionalnego szefa sprzedaży w pełnym wymiarze czasu pracy za wynagrodzeniem zasadniczym 4.000 zł (następnie 5.000 zł). Dodatkowo strony uzgodniły, że pracownik będzie otrzymywał obok wynagrodzenia podstawowego, wynagrodzenie dodatkowe uzależnione od wykonania planów sprzedaży ustalonych przez dyrektora ds. handlu i marketingu. Stosunek pracy uległ rozwiązaniu za wypowiedzeniem dokonanym przez pracodawcę z dniem 30 czerwca 2016 r.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
