W świetle art. 57 ust. 1 pkt 1 Ustawy Prawo energetyczne, przedsiębiorstwo energetyczne, niezależnie od obowiązku zatwierdzenia taryfy przez Prezesa URE, może obciążać odbiorcę paliw lub energii ryczałtową opłatą za nielegalny pobór paliw lub energii, jeżeli taryfa ta jest stosowana jako wzorzec umowny zgodnie z ogólnymi zasadami prawa cywilnego i przepisami ustawy, nawet po wygaśnięciu decyzji o zatwierdzeniu
Powołując się na działanie w obronie uzasadnionego interesu społecznego, powinno się przede wszystkim wskazać, o jaki interes chodzi w konkretnej sprawie. Tak zidentyfikowany interes, w obronie którego występuje sprawca, powinien mieć również konkretny charakter, co oznacza, że powołanie się w konkretnym wypadku na generalnie sformułowaną wartość powinno znaleźć odniesienie w jej konkretyzacji w danej
Zgodnie z art. 315 ust. 2 Prawa własności przemysłowej, do oceny zasadności roszczenia twórcy projektu wynalazczego o wynagrodzenie za okres po wejściu w życie ustawy Prawo własności przemysłowej, w sytuacji gdy prawo to powstało także po wejściu w życie ustawy Prawo własności przemysłowej, stosuje się przepisy tej nowej ustawy, a nie ustawy Prawa o wynalazczości. O dacie powstania stosunku prawnego
Oprócz istnienia szkody, możliwości określenia stopnia (%) przyczynienia się poszkodowanego do jej powstania przez sąd, istotne znaczenie dla sprawy posiadają okoliczności związane w tym względzie z obowiązkiem zapewnienia przez pracodawcę bezpiecznych i higienicznych warunków pracy oraz prowadzenia systematycznego szkolenia pracowników w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, o czym mowa w art.
Wykonanie umowy zgodnie z jej treścią i w sposób odpowiadający jej celowi nie daje podstawy do skorzystania z klauzul gwarancyjnych, które zostały uregulowane w umowie, zgodnie z art. 354 § 1 Kodeksu cywilnego.
Artykuł 12 ust. 2 ustawy o własności lokali (u.w.l.) oraz art. 207 Kodeksu cywilnego (k.c.) mają odmienne zastosowanie i nie można uogólniać zasad dotyczących roszczeń o zwrot nakładów na nieruchomość wspólną między małymi i dużymi wspólnotami mieszkaniowymi.
Z zasady demokratycznego państwa prawnego urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej może wynikać obowiązek zasądzania zadośćuczynienia w przypadku stwierdzenia, że skutkiem naruszenia tego dobra osobistego jest krzywda niemajątkowa.
W przypadku ustalania odpowiedzialności za szkodę, należy wziąć pod uwagę zarówno okoliczności zdarzenia, jak i stopień winy poszkodowanego oraz sprawcy, aby dokonać odpowiedniego zmniejszenia obowiązku naprawienia szkody. Sąd winien uwzględnić młody wiek poszkodowanego oraz nieodwracalność skutków zdarzenia przy ustalaniu stopnia winy i odpowiedzialności za szkodę.
Obciążanie jednostki odpowiedzialnością za śmierć innych osób, wynikającą z chęci realizacji własnych interesów, jest wyjątkowo poważnym zarzutem, który nie może być usprawiedliwiony żadnym sporem politycznym.
Wniosek o odroczenie rozprawy jest uzasadniony, jeżeli przeszkoda, o jakiej mowa w art. 214 § 1 k.p.c., dotyczy także strony reprezentowanej przez pełnomocnika. Niezależnie bowiem od tego, czy strona korzysta w postępowaniu z pomocy pełnomocnika, ma prawo osobiście wziąć udział w rozprawie.
Nieuwzględnienie wniosku zgłoszonego w trybie art. 374 k.p.c. stanowi uchybienie procesowe, które może mieć istotny wpływ na wynik sprawy, a w pewnych okolicznościach pociąga za sobą nieważność postępowania ze względu na pozbawienie strony możności obrony swoich praw. Nie ma przeszkód, aby strona wniosek o przeprowadzenie rozprawy złożyła w piśmie procesowym, niebędącym ani apelacją, ani odpowiedzią
W orzeczeniach dotyczących zadośćuczynienia za doznane krzywdy i cierpienia na podstawie art. 8 ustawy o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego, konieczne jest, aby przyznana kwota odzwierciedlała realne doznanie krzywdy i miała na celu wyrównanie ujemnych przeżyć fizycznych i psychicznych, a ograniczenie maksymalnej
Art. 7 dyrektywy 90/314 stoi na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, które, na wypadek niewypłacalności organizatora podróży, nie gwarantowałoby zwrotu całości wpłaconych kwot jako przedpłaty oraz kosztów wcześniejszego, niż wynikał z treści umowy, powrotu. Przyjmuje się, że państwo członkowskie nie dysponuje swobodnym uznaniem co do zakresu ryzyka, jakie powinno być pokryte gwarancją organizatora
1. Ustanowiony w art. 108a § 4 Prawa spółdzielczego termin sześciu tygodni od dnia odbycia walnego zgromadzenia, zakreślony przez ustawodawcę do wytoczenia powództwa o wydanie orzeczenia zastępującego uchwałę organu spółdzielni o podziale, należy zakwalifikować jako termin zawity prawa materialnego, który ma na celu ograniczenie w czasie realizacji postanowień prawa spółdzielczego oraz uniemożliwienie
Sąd w postępowaniu upominawczym ma obowiązek oceny ważności i skutków umowy stanowiącej podstawę roszczenia, zgodnie z zasadami prawa krajowego i europejskiego, nawet w przypadku ograniczenia dowodów.
1. Ewidentnie sprzeczne z intencją ustawodawcy wyrażoną w art. 3851 § 2 k.c. jest przyjęcie, że każda modyfikacja umowy przez usunięcie postanowień abuzywnych prowadzi do nieważności (bezskuteczności) umowy w całości, choćby jej dalsze wykonywanie było możliwe. Co więcej, nie zostało przez ustawodawcę wykluczone utrzymanie umowy w mocy po wyeliminowaniu z niej abuzywnych postanowień odnoszących się
Naruszenie obowiązku informacyjnego w kontekście art. 815 § 3 k.c. może wystąpić zarówno z winy umyślnej, jak i nieumyślnej, a w przypadku naruszenia z winy nieumyślnej, ciężar dowodu spoczywa na ubezpieczycielu, który musi wykazać, że wypadek ubezpieczeniowy nie był następstwem okoliczności niepodanych nieumyślnie do jego wiadomości.
Status wspólnika spółki cywilnej nie wyklucza nawiązania między nim a spółką stosunku pracy, jednakże konieczne jest spełnienie wymogów określonych w art. 22 § 1 k.p. A także fakt podporządkowania pracowniczego musi zostać jednoznacznie ustalony w każdym indywidualnym przypadku.
Zastosowanie przepisu art. 907 § 2 k.c. umożliwia żądanie zmiany wysokości renty ustalonej orzeczeniem sądowym, niezależnie od ograniczeń wynikających z art. 365 § 1 k.p.c.
Na gruncie art. 527 k.c. czynność dłużnika dokonana z pokrzywdzeniem wierzycieli, może być uznana za bezskuteczną wobec nich, jedynie wówczas, gdy dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli. W sytuacji, gdy nie zachodzi domniemanie, o którym mowa w art. 529 k.c., konieczne jest stwierdzenie, czy stan majątku dłużnika oraz wysokość jego zobowiązań uzasadnia ocenę, że dokonał zaskarżonej
Artykuł 13a ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn. Dz.U. z 2022 r., poz. 1125) znajduje zastosowanie do dochodzonych przez konsumentów roszczeń wynikających z czynności bankowych (art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe, tekst jedn. Dz. U. z 2022 r., poz. 2324).
W procesie miarkowania kary umownej konieczne jest wyraźne sformułowanie przez dłużnika żądania miarkowania, ponieważ tylko wtedy sąd uzyskuje kompetencję do ingerencji w treść zobowiązania oraz ma możliwość zbadania spełnienia przesłanek określonych w art. 484 § 2 k.c. w celu ukształtowania wysokości należnej kary umownej w sumie niższej niż określona przez strony. Zgłoszenie żądania miarkowania kary