Przepis art. 115 k.c., zgodnie z którym jeżeli koniec terminu do wykonania czynności przypada na dzień uznany ustawowo za wolny od pracy lub na sobotę, termin upływa następnego dnia, który nie jest dniem wolnym od pracy ani sobotą, ma zastosowanie również do terminów przedawnienia roszczeń.

Legitymacja czynna do dochodzenia roszczenia o opublikowanie sprostowania prasowego w sytuacji, gdy materiał prasowy dotyczy działań organu państwowego w sferze imperium, nie przysługuje Skarbowi Państwa, lecz właściwej państwowej jednostce organizacyjnej, której ten materiał bezpośrednio dotyczy i która korzysta ze szczególnej zdolności sądowej na podstawie art. 31a w związku z art. 39 ustawy Prawo

Klauzule indeksacyjne, które pozwalają bankowi na jednostronne i swobodne ustalanie kursów walut, są uznawane za niedozwolone i prowadzą do nieważności umowy kredytowej, jeśli ich eliminacja uniemożliwia dalsze trwanie umowy, zaś bank nie dopełnił obowiązków informacyjnych względem konsumentów.

Skarb Państwa nie ponosi odpowiedzialności na podstawie art. 417 § 1 k.c. za szkody wynikłe z realizacji przez stronę prawa nadanego ostateczną, ale nieprawomocną decyzją administracyjną, powstałe w związku z uchyleniem tej decyzji lub wstrzymaniem jej skuteczności nieprawomocnym wyrokiem sądu administracyjnego. Inwestor, który podejmuje działania inwestycyjne przed prawomocnością pozwolenia na budowę

Wyeliminowanie z umowy kredytu indeksowanego do waluty obcej abuzywnych klauzul dotyczących ustalania kursów walut skutkuje nieważnością całej umowy, a niedopuszczalne jest zastępowanie tych klauzul innymi postanowieniami w celu utrzymania umowy w mocy. Prawo zatrzymania (art. 496 k.c.) nie przysługuje stronie, która może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony.

Niedozwolone postanowienia umowy kredytu indeksowanego do waluty obcej (CHF), uprawniające bank do jednostronnego ustalania kursu walut przy przeliczaniu świadczeń kredytobiorcy, prowadzą do nieważności całej umowy, jeżeli po ich wyeliminowaniu nie jest możliwe utrzymanie umowy o charakterze zamierzonym przez strony, a świadomy konsument nie wyraża zgody na związanie tymi postanowieniami. W takiej

Przedsiębiorca, jako profesjonalny uczestnik obrotu gospodarczego, powinien wykazywać większą odporność na krytykę ze strony konsumenta, a krytyka ta – jeśli dotyczy jakości usług i mieści się w granicach rzeczowości – nie może być uznana za naruszenie dóbr osobistych. Natomiast reakcja przedsiębiorcy, polegająca na personalnym ataku na konsumenta, może stanowić przekroczenie granic wolności słowa

Od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nie pobiera się opłaty, o której mowa w art. 29 ust. 4 ustawy z dnia 28 lutego 2018 r. o kosztach komorniczych, jeżeli dochodzenie danej wierzytelności mieści się w zakresie działalności tego Zakładu określonej w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, a koszty postępowania egzekucyjnego obciążają dłużnika; opłaty tej nie pobiera

Obowiązek zwrotu bezpodstawnego wzbogacenia nie powstaje, gdy osoba trzecia otrzymała środki pieniężne zgodnie z umową, a następnie na polecenie uprawnionego przekazała je w całości innym podmiotom, nie uzyskując z tego tytułu żadnej korzyści majątkowej.

Ogłoszenie upadłości generalnego wykonawcy, wywołujące skutek w postaci postawienia jego zobowiązań w stan wymagalności na podstawie art. 91 ust. 1 Prawa upadłościowego, nie powoduje automatycznej wymagalności zobowiązań inwestora (zamawiającego) jako odpowiedzialnego solidarnie za zapłatę wynagrodzenia podwykonawcom na podstawie art. 6471 § 5 k.c.

Status konsumenta w rozumieniu art. 22¹ k.c. podlega ocenie w relacji do konkretnej czynności prawnej, a nie in abstracto, przy czym w przypadku umów kredytowych istotne znaczenie dla tej oceny ma przeznaczenie pożyczonego kapitału, którego wykorzystanie na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, w szczególności na inwestycje o charakterze komercyjnym, wyklucza przyznanie kredytobiorcy

Kara umowna, której wysokość uzależniona jest od czynników nieznanych w chwili zawarcia umowy (w tym przypadku "aktualnej ceny" towaru w przyszłości), nie spełnia wymogu "określonej sumy" w rozumieniu art. 483 § 1 k.c. i jest nieważna. Podstawa wyliczenia kary umownej musi być znana stronom w momencie zawierania umowy, umożliwiając im obliczenie jej dokładnej wysokości bez konieczności późniejszego

Przy ocenie abuzywności postanowień umownych w kontekście odpowiedzialności poręczyciela wekslowego będącego konsumentem znaczenie mają wyłącznie klauzule odnoszące się bezpośrednio do poręczenia wekslowego, a nie postanowienia umowy zabezpieczonej wekslem, co wynika z abstrakcyjnego charakteru zobowiązania wekslowego względem zobowiązania podstawowego.

Przy wykładni umowy (art. 65 § 1 i 2 k.c.) należy uwzględniać nie tylko dosłowne brzmienie jej postanowień, ale również kontekst umowny, wcześniejsze ustalenia stron zawarte w dokumentacji przetargowej, status stron jako profesjonalistów, doniosłość umowy oraz szczegółowość jej postanowień. Niedostarczenie dokumentów gwarancyjnych wymaganych umową stanowi naruszenie zobowiązania, które może uzasadniać

W przypadku stwierdzenia abuzywności klauzul indeksacyjnych w umowie kredytu powiązanego z walutą obcą umowa nie wiąże konsumenta także w pozostałym zakresie, a bank nie może skutecznie powołać się na prawo zatrzymania wobec roszczeń konsumenta o zwrot świadczeń nienależnych. Konsumentowi przysługują odsetki za opóźnienie od kwot podlegających zwrotowi od momentu upływu terminu wyznaczonego w wezwaniu

Postanowienia umowy kredytu denominowanego w walucie obcej, które uprawniają bank do jednostronnego ustalania kursu waluty, są klauzulami abuzywnymi, a ich eliminacja prowadzi do nieważności całej umowy.

Katalog przesłanek określonych w art. 441 § 2 k.c., określających zakres roszczeń regresowych między współsprawcami szkody, nie jest zamknięty. Poza winą danej osoby oraz stopniem, w jakim przyczyniła się do powstania szkody, należy uwzględnić także inne okoliczności, w tym to, w czyim interesie nastąpiło wyrządzenie szkody lub kto i w jakim zakresie odniósł korzyści z faktu jej powstania. Okoliczności

Klauzule indeksacyjne w umowie kredytu denominowanego do waluty obcej, określające sposób przeliczania świadczeń stron według tabeli kursowej banku, stanowią postanowienia dotyczące głównego przedmiotu umowy i w razie ich abuzywności nie mogą być zastąpione innym mechanizmem waloryzacyjnym, co skutkuje nieważnością całej umowy.

Klauzule denominacyjne i waloryzacyjne w umowach kredytowych, mimo że dotyczą głównych świadczeń stron, podlegają kontroli abuzywności, jeśli nie zostały sformułowane prostym i zrozumiałym językiem. Eliminacja tych postanowień prowadzi do nieważności umowy, jeśli uniemożliwia to ustalenie treści praw i obowiązków stron umowy w pozostałym zakresie.

Postanowienia umowy kredytu hipotecznego indeksowanego do waluty obcej, które umożliwiają bankowi jednostronne ustalanie kursu walutowego, są abuzywne, a ich eliminacja skutkuje nieważnością całej umowy i powstaniem obowiązku zwrotu nienależnie spełnionych świadczeń.

Klauzule przeliczeniowe w umowie kredytu denominowanego w walucie obcej, pozostawiające bankowi jednostronną swobodę w ustalaniu kursów walutowych, są niedozwolone w rozumieniu art. 385¹ k.c., a sąd dokonujący ich oceny powinien uwzględnić skutki nieważności umowy oraz kolejność żądań konsumenta zgodnie z jego wolą.

Wypowiedzenie umowy przez stronę, z zachowaniem ustalonych warunków umowy oraz z poszanowaniem zasady swobody umów, nie stanowi nadużycia prawa, nawet jeżeli skutkuje koniecznością zawarcia przez drugą stronę nowej umowy po mniej korzystnych warunkach, pod warunkiem, że strony były świadome postanowień umożliwiających wcześniejsze rozwiązanie umowy.

Klauzule indeksacyjne w umowach kredytowych, które pozwalają bankowi na swobodne i arbitralne kształtowanie kursów walut bez jasnych i obiektywnych kryteriów, są abuzywne i prowadzą do nieważności umowy, jeżeli ich eliminacja uniemożliwia określenie głównych świadczeń stron. Konsument nie musi być związany umową, która narusza równowagę kontraktową poprzez przerzucenie na niego nieograniczonego ryzyka

Użytkownik wieczysty, który nie złożył wniosku o kontrolę zasadności podwyższenia opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste w trybie art. 78 ust. 1-3 ustawy o gospodarce nieruchomościami, nie może w postępowaniu o zapłatę skutecznie kwestionować wysokości tej opłaty, powołując się na wadliwość operatu szacunkowego lub naruszenie zasad współżycia społecznego.