Kara umowna, której wysokość uzależniona jest od czynników nieznanych w chwili zawarcia umowy (w tym przypadku "aktualnej ceny" towaru w przyszłości), nie spełnia wymogu "określonej sumy" w rozumieniu art. 483 § 1 k.c. i jest nieważna. Podstawa wyliczenia kary umownej musi być znana stronom w momencie zawierania umowy, umożliwiając im obliczenie jej dokładnej wysokości bez konieczności późniejszego

Przy ocenie abuzywności postanowień umownych w kontekście odpowiedzialności poręczyciela wekslowego będącego konsumentem znaczenie mają wyłącznie klauzule odnoszące się bezpośrednio do poręczenia wekslowego, a nie postanowienia umowy zabezpieczonej wekslem, co wynika z abstrakcyjnego charakteru zobowiązania wekslowego względem zobowiązania podstawowego.

Przy wykładni umowy (art. 65 § 1 i 2 k.c.) należy uwzględniać nie tylko dosłowne brzmienie jej postanowień, ale również kontekst umowny, wcześniejsze ustalenia stron zawarte w dokumentacji przetargowej, status stron jako profesjonalistów, doniosłość umowy oraz szczegółowość jej postanowień. Niedostarczenie dokumentów gwarancyjnych wymaganych umową stanowi naruszenie zobowiązania, które może uzasadniać

W przypadku stwierdzenia abuzywności klauzul indeksacyjnych w umowie kredytu powiązanego z walutą obcą umowa nie wiąże konsumenta także w pozostałym zakresie, a bank nie może skutecznie powołać się na prawo zatrzymania wobec roszczeń konsumenta o zwrot świadczeń nienależnych. Konsumentowi przysługują odsetki za opóźnienie od kwot podlegających zwrotowi od momentu upływu terminu wyznaczonego w wezwaniu

Postanowienia umowy kredytu denominowanego w walucie obcej, które uprawniają bank do jednostronnego ustalania kursu waluty, są klauzulami abuzywnymi, a ich eliminacja prowadzi do nieważności całej umowy.

Klauzule indeksacyjne w umowie kredytu denominowanego do waluty obcej, określające sposób przeliczania świadczeń stron według tabeli kursowej banku, stanowią postanowienia dotyczące głównego przedmiotu umowy i w razie ich abuzywności nie mogą być zastąpione innym mechanizmem waloryzacyjnym, co skutkuje nieważnością całej umowy.

Katalog przesłanek określonych w art. 441 § 2 k.c., określających zakres roszczeń regresowych między współsprawcami szkody, nie jest zamknięty. Poza winą danej osoby oraz stopniem, w jakim przyczyniła się do powstania szkody, należy uwzględnić także inne okoliczności, w tym to, w czyim interesie nastąpiło wyrządzenie szkody lub kto i w jakim zakresie odniósł korzyści z faktu jej powstania. Okoliczności

Klauzule denominacyjne i waloryzacyjne w umowach kredytowych, mimo że dotyczą głównych świadczeń stron, podlegają kontroli abuzywności, jeśli nie zostały sformułowane prostym i zrozumiałym językiem. Eliminacja tych postanowień prowadzi do nieważności umowy, jeśli uniemożliwia to ustalenie treści praw i obowiązków stron umowy w pozostałym zakresie.

Rozpoznanie sprawy na posiedzeniu niejawnym przez sąd drugiej instancji, pomimo jednoznacznego wniosku strony o przeprowadzenie rozprawy apelacyjnej, prowadzi do nieważności postępowania na podstawie art. 379 pkt 5 k.p.c., jako że strona została pozbawiona możliwości obrony swoich praw.

Postanowienia umowy kredytu hipotecznego indeksowanego do waluty obcej, które umożliwiają bankowi jednostronne ustalanie kursu walutowego, są abuzywne, a ich eliminacja skutkuje nieważnością całej umowy i powstaniem obowiązku zwrotu nienależnie spełnionych świadczeń.

Klauzule przeliczeniowe w umowie kredytu denominowanego w walucie obcej, pozostawiające bankowi jednostronną swobodę w ustalaniu kursów walutowych, są niedozwolone w rozumieniu art. 385¹ k.c., a sąd dokonujący ich oceny powinien uwzględnić skutki nieważności umowy oraz kolejność żądań konsumenta zgodnie z jego wolą.

Zawieranie z pracownikiem kolejnych umów o pracę na czas określony na łączny okres przekraczający 8 lat, przy braku obiektywnego uzasadnienia dla zastosowania terminowych umów, stanowi nadużycie prawa przez pracodawcę (art. 8 k.p.) i jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego (art. 58 § 2 k.c. w związku z art. 300 k.p.). Skutkuje to nieważnością postanowienia o terminowym charakterze umowy i

Wypowiedzenie umowy przez stronę, z zachowaniem ustalonych warunków umowy oraz z poszanowaniem zasady swobody umów, nie stanowi nadużycia prawa, nawet jeżeli skutkuje koniecznością zawarcia przez drugą stronę nowej umowy po mniej korzystnych warunkach, pod warunkiem, że strony były świadome postanowień umożliwiających wcześniejsze rozwiązanie umowy.

Brak ustanowienia pełnomocnika z urzędu nie powoduje nieważności postępowania na podstawie art. 379 pkt 5 k.p.c., jeżeli strona miała możliwość aktywnego uczestnictwa w procesie i jej stan zdrowia nie wskazywał na nieporadność uniemożliwiającą samodzielne działanie.

O kwalifikacji umowy jako umowy o dzieło lub umowy o świadczenie usług decyduje rzeczywisty sposób jej wykonywania, a nie jedynie nazwa i treść kontraktu. Kluczowe jest ustalenie, czy umowa przewiduje osiągnięcie konkretnego, indywidualnie oznaczonego rezultatu, poddającego się sprawdzianowi na istnienie wad fizycznych, czy też zobowiązuje do starannego działania.

Umowa obejmująca tłumaczenie standardowych dokumentów urzędowych, niewykazujących cech indywidualizacji i niemożliwych do poddania sprawdzianowi na istnienie wad fizycznych, stanowi umowę o świadczenie usług, do której stosuje się przepisy o zleceniu, a nie umowę o dzieło.

Klauzule indeksacyjne w umowach kredytowych, które pozwalają bankowi na swobodne i arbitralne kształtowanie kursów walut bez jasnych i obiektywnych kryteriów, są abuzywne i prowadzą do nieważności umowy, jeżeli ich eliminacja uniemożliwia określenie głównych świadczeń stron. Konsument nie musi być związany umową, która narusza równowagę kontraktową poprzez przerzucenie na niego nieograniczonego ryzyka

Użytkownik wieczysty, który nie złożył wniosku o kontrolę zasadności podwyższenia opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste w trybie art. 78 ust. 1-3 ustawy o gospodarce nieruchomościami, nie może w postępowaniu o zapłatę skutecznie kwestionować wysokości tej opłaty, powołując się na wadliwość operatu szacunkowego lub naruszenie zasad współżycia społecznego.

Faktyczne wykonywanie działalności gospodarczej, choćby z okresami przerw spowodowanymi pobieraniem świadczeń z ubezpieczenia społecznego, stanowi tytuł do podlegania obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym, jeśli działalność jest prowadzona w sposób zorganizowany i ciągły oraz ma cel zarobkowy.

Osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym, jeżeli faktycznie wykonuje działalność w sposób zorganizowany i ciągły, niezależnie od jej rozmiaru, wysokości przychodów oraz przerw wynikających z choroby lub opieki nad dzieckiem.

Rejestracja działalności gospodarczej, która nie spełnia przesłanek zarobkowego charakteru, ciągłości i zorganizowania, nie stanowi podstawy do podlegania obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym, jeżeli działania te zmierzają wyłącznie do uzyskania świadczeń z systemu ubezpieczeń społecznych.

Tłumaczenia wykonywane na podstawie umowy, której przedmiotem jest wierne odwzorowanie treści tekstów bez określenia ich zindywidualizowanych cech i parametrów, powinny być kwalifikowane jako świadczenie usług, co rodzi obowiązek podlegania ubezpieczeniom społecznym.

Wybór metody szacowania nieruchomości w celu ustalenia wysokości odszkodowania za szkody górnicze należy do kompetencji rzeczoznawcy majątkowego i nie może być swobodnie kwestionowany przez sąd, jeśli operat uwzględnia wymagane kryteria oceny wartości nieruchomości. Odszkodowanie nie może przewyższać wartości rzeczywistej szkody, uwzględniając naturalne zużycie budynku.

Umowa dotycząca przygotowania i wygłoszenia wykładu dla celów edukacyjnych, bez indywidualnego, niepowtarzalnego charakteru prowadzącego do samoistnego rezultatu, nie może zostać uznana za umowę o dzieło, lecz kwalifikowana jest jako umowa o świadczenie usług, podlegająca obowiązkowemu ubezpieczeniu społecznemu. Sprawy o objęcie obowiązkiem ubezpieczenia społecznego, jako sprawy majątkowe, w których