Wątpliwości, co do obowiązku spełnienia świadczenia nie mogą być identyfikowane z wymaganą w art. 411 pkt 1 k.c. pozytywną wiedzą dłużnika o braku powinności spełnienia świadczenia, nawet, jeżeli są poważne. Z wiedzą solvensa w rozumieniu art. 411 pkt 1 k.c. nie może być zrównana sytuacja, w której świadczący wprawdzie nie wie o nieistnieniu zobowiązania, ale niewiedza ta jest wynikiem niedochowania

1. Jak stanowi art. 5 u.k.w.h., w razie niezgodności między stanem prawnym nieruchomości ujawnionym w księdze wieczystej a rzeczywistym stanem prawnym treść księgi rozstrzyga na korzyść tego, kto przez czynność prawną z osobą uprawnioną według treści księgi nabył własność lub inne prawo rzeczowe (rękojmia wiary publicznej ksiąg wieczystych). Istotą tej instytucji jest wyłączenie zasady, że nikt nie

Choroba lub inna ułomność psychiczna strony sama przez się nie powoduje nieważności postępowania z powodu niemożności obrony przez stronę swych praw. Nieważność taka zachodzi wtedy, gdy strona, której odmówiono stanowienia pełnomocnika z urzędu, ze względu na stan zdrowia psychicznego nie jest w stanie podjąć racjonalnej obrony swych praw w postępowaniu sądowym.

1. Zniesienie z dniem 31 stycznia 1989 r. zasady, że wyłącznie Skarbowi Państwa może przysługiwać prawo własności mienia państwowego i nadanie państwowym osobom prawnym możliwość nabywania składników majątkowych na własność, nie spowodowało przekształcenia przysługujących dotychczas państwowym osobom prawnym – z mocy przepisów kodeksu cywilnego i ustaw szczególnych – uprawnień do części mienia ogólnonarodowego

1. Przedmiotem powództwa o ustalenie, o którym mowa w art. 189 k.p.c., może być również fakt prawotwórczy, to jest taka okoliczność faktyczna, która wpływa bezpośrednio na powstanie określonego prawa po stronie zainteresowanego. Interes prawny wyjątkowo jest zachowany, również wtedy, gdy ze spornego stosunku wynikają dalsze skutki, których dochodzenie powództwem o świadczenie nie jest możliwe bądź

O ile postępowanie o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia jest ukierunkowane na ustalenie, czy zachodzi jedna z przesłanek odpowiedzialności Skarbu Państwa wymieniona wart. 4171 § 2 k.c, tj. niezgodność zaskarżonego skargą prawomocnego orzeczenia z prawem, o tyle cel postępowania kasacyjnego jest ograniczony do zbadania zasadności podniesionych w ramach wskazanych w niej podstaw

Sam ustawodawca wyraźnie odróżnia inne czynności dokonane przez upadłego od zabezpieczeń, przewidując odrębne dla każdej z nich regulacje. Jest to wynikiem tego, że pomiędzy zabezpieczeniem a inną czynnością prawną występują istotne różnice. Czynność zabezpieczająca nie powoduje sama przez się zmniejszenia masy upadłości. Nie można jej też oceniać wprost w kategoriach odpłatności, gdyż ustanowione

Przyjmuje się, że do umów gwarancyjnych opartych o konstrukcję prawną unormowaną w art. 391 k.c. można stosować kwalifikację, prowadzącą do zastosowania art. 54 ust. 5 i 6 ustawy o działalności leczniczej.

Naruszenia autorskich praw osobistych i majątkowych nie mają miejsca, jeśli wolą twórcy określone osoby zostaną upoważnione do rozpowszechniania dzieł dotąd niepublikowanych, udzielając także licencji osobom trzecim.

Nie ma potrzeby wydawania przez prokuratora więcej niż jednego postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia w sytuacji występowania w sprawie wielu podmiotów narażonych na pokrzywdzenie (i szkodę). Zabezpieczenie prokuratora jest w istocie zabezpieczeniem w sprawie, a nie w odniesieniu do osób poszkodowanych, które dopiero ujawnione w prawomocnym wyroku mogą z tego tytułu dochodzić swoich praw na drodze

Jeżeli dojdzie do wykonania umowy sprzedaży nieruchomości kupujący nie może powoływać się na bezpodstawne wzbogacenie sprzedającego, gdy zapłacił wyższą cenę niż ta, którą potem uzyskał w związku z realizacją prawa odkupu gruntu przez państwo.

Skoro również w postępowaniu apelacyjnym obowiązuje art. 328 § 2 k.p.c. (w związku z art. 391 § 1 k.p.c), to uzasadnienie wyroku sądu drugiej instancji -który jest sądem nie tylko dokonującym kontroli prawidłowości (zgodności z prawem) wyroku sądu pierwszej instancji, ale przede wszystkim rozstrzygającym sprawę merytorycznie - powinno zawierać pełny opis podstawy faktycznej rozstrzygnięcia, w tym ustalenie

Istotne zagadnienie prawne (art. 3989 § 1 pkt 1 k.p.c.) obliguje wnoszącego skargę kasacyjną do wskazania normy prawnej, której za pomocą wykładni prawa zamierza nadać prokonstytucyjne brzmienie w rozumieniu art. 2. Konstytucji RP.

Przewidziana w art. 3989 § 1 pkt 4 k.p.c. oczywista zasadność skargi kasacyjnej zachodzi wówczas, gdy z jej treści, bez potrzeby głębszej analizy oraz szczegółowych rozważań, wynika, że przytoczone podstawy kasacyjne uzasadniają uwzględnienie skargi. W wypadku, gdy strona skarżąca twierdzi, że jej skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona, powinna przedstawić argumentacje prawną, wyjaśniającą w

Dla oceny stopnia przyczynienia się każdego z małżonków do powstania majątku wspólnego nie mają przesądzającego znaczenia wyliczenia czysto matematyczne, jednak wynikająca z ocennego charakteru przesłanek z art. 43 § 2 k.r.o., swoboda orzecznicza przy rozstrzyganiu wniosku o ustalenie nierównych udziałów, nie może przerodzić się w dowolność. Różny stopień przyczynienia się każdego z małżonków może

Roszczenie wynikające z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania do jednorazowego świadczenia ex contractu staje się wymagalne już w chwili wystąpienia tego zdarzenia (art. 120 k.c), przy czym roszczenie o zwrot finansowanych przez ARiMR dopłat do odsetek od kredytów bankowych, stanowi świadczenie jednorazowe, a nie roszczenie okresowe i nie jest to roszczenie związane z prowadzeniem działalności

Dla oceny stopnia przyczynienia się każdego z małżonków do powstania majątku wspólnego nie mają przesądzającego znaczenia wyliczenia czysto matematyczne, jednak wynikająca z ocennego charakteru przesłanek z art. 43 § 2 k.r.o., swoboda orzecznicza przy rozstrzyganiu wniosku o ustalenie nierównych udziałów, nie może przerodzić się w dowolność. Różny stopień przyczynienia się każdego z małżonków może

Przesłanką przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania nie jest oczywiste naruszenie konkretnego przepisu prawa materialnego lub procesowego, lecz sytuacja, w której naruszenie to spowodowało wydanie oczywiście nieprawidłowego orzeczenia. Sam zarzut naruszenia (nawet oczywistego) określonego przepisu (przepisów) nie prowadzi wprost do oceny, że skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Skarżący

Art. 170 ust. 1 i 2 ustawy - Prawo bankowe określa skutki (a nie sankcje) wykonywania czynności bankowych bez zezwolenia, w tym także skutki wykonywania usług pośrednictwa na rzecz podmiotu dokonującego czynności bankowych bez zezwolenia.

Nieważność postępowania w rozumieniu art. 379 pkt 5 k.p.c. zachodzi wówczas, gdy strona procesu, wbrew swej woli, zostaje faktycznie pozbawiona możności działania. Jest tak, gdy w wyniku wadliwości procesowych sądu lub strony przeciwnej, będących skutkiem naruszenia konkretnych przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, strona nie mogła - wbrew swej woli - brać i nie brała udziału w postępowaniu lub

Oczywista zasadność skargi kasacyjnej wynika z oczywistego, widocznego prima facie naruszenia przepisów prawa polegającego na sprzeczności wykładni lub stosowania prawa z jego brzmieniem lub powszechnie przyjętymi regułami interpretacji. Nie chodzi zatem o takie naruszenie prawa, które może stanowić podstawę skargi w rozumieniu art. 3984 k.p.c, lecz o naruszenie kwalifikowane. Jeżeli więc przesłanką