Szkoda wyrządzona, w czasie postoju pojazdu mechanicznego, na skutek działania urządzenia – niebędącego pojazdem mechanicznym i niepozostające z tym pojazdem w jakimkolwiek związku technicznym i prawnym – na odłączoną część składową pojazdu mechanicznego, w warsztacie mechanicznym, w związku z diagnostyką i naprawą tej części składowej pojazdu mechanicznego, nie jest szkodą powstałą w związku z ruchem

Dyspozytywny charakter przepisów o roszczeniach uzupełniających umożliwia ich modyfikację na mocy umowy stron, której postanowienia wchodzą w miejsce regulacji ustawowych. Umowna modyfikacja wysokości wynagrodzenia za dalsze korzystanie z rzeczy pomimo wygaśnięcia przysługującego wcześniej uprawnienia nie oznacza wyboru innego reżimu odpowiedzialności posiadacza. Uzgodnienie jedynie wysokości wynagrodzenia

W razie zakończenia dzierżawy, właściciel nieruchomości jest uprawniony do dochodzenia od byłego dzierżawcy, który nadal korzysta z przedmiotu dzierżawy wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości na podstawie art. 230 k.c. w zw. z art. 225 k.c. i art. 224 § 2 k.c. Artykuły 224 i 225 k.c. posługują się pojęciem „wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z rzeczy”, a nie pojęciem „odszkodowania

Szkoda, o jakiej mowa w przepisie art. 446 § 3 k.c, może polegać na rozstroju zdrowia osoby pośrednio poszkodowanej, związanym ze stresem i przeżyciami wywołanymi zgonem osoby bliskiej. Jeśli stan zdrowia tej osoby prowadzi do utraty energii, sił życiowych, ujemnie rzutuje na wszystkie sfery jej życia po śmierci osoby bliskiej, osłabia motywację do kształcenia się, zdobywania kwalifikacji, pracy zarobkowej

Brak jest normatywnych podstaw do konstruowania w obowiązującym stanie prawnym, w kontekście kodeksowej regulacji prawnej skargi pauliańskiej zasady, że osoba trzecia nabywając odpłatnie nieruchomość, w każdym przypadku, w celu zwolnienia się od ewentualnej odpowiedzialności wobec wierzyciela zbywcy, jest obowiązana do sprawdzenia danych z RDN, pod kątem ewentualnego wpisu kontrahenta, tak samo jak

Naruszenie art. 328 § 2 w związku z art. 391 § 1 k.p.c. może stanowić usprawiedliwioną podstawę skargi kasacyjnej wtedy, gdy uzasadnienie zaskarżonego orzeczenia nie ma wszystkich koniecznych elementów składowych lub zawiera kardynalne braki, w wyniku czego nie jest możliwe zrekonstruowanie motywów wydanego orzeczenia i dokonanie jego kasacyjnej kontroli w granicach zaskarżenia i w granicach podstaw

W myśl przepisów kodeksu postępowania cywilnego składający skargę o wznowienie postępowania tylko na żądanie sądu ma uprawdopodobnić okoliczności stwierdzające zachowanie terminu lub dopuszczalność wznowienia. Sąd nie miał więc obowiązku wzywania przedsiębiorcy do wykazywania tych kwestii i sam mógł ocenić, czy doszło do uchybienia terminów. Nie było więc rażącego naruszenia prawa.

Nowa, zmieniona wykładnia sądowa przepisu nie działa wstecz i nie obejmuje orzeczeń już wydanych ani postępowania sądowego prowadzonego zgodnie z dotychczasowym rozumieniem przepisu. Nadrzędne względy bezpieczeństwa prawnego wykluczają kwestionowanie sytuacji prawnych, które wyczerpały swoje skutki w przeszłości.

Z art. 627 k.c. wcale nie wynika, iż jej warunkiem sine qua non jest pierwotne określenie w umowie rezultatu (dzieła). Zamawiający może bowiem akceptować określony zakres swobody po stronie wykonawcy. Najczęściej zamawiane dzieło będzie określone już na początku. Nie znaczy to, że eliminuje to spory, gdyż nie formalna treść umowy, lecz przedmiot zobowiązania i sposób jego wykonania (treść obowiązków

Skoro punktem odniesienia dla podstawy kasacyjnej jest zarzut naruszenia prawa materialnego (art. 3983 § 1 pkt 1 k.p.c), to tym bardziej wymaganie to jest aktualne w odniesieniu do zarzutu szczególnej podstawy przedsądu z art. 3989 § 1 pkt 4 k.p.c. Decyduje zatem nie zwykła, lecz dopiero aż oczywista zasadność skargi kasacyjnej. Ma to znaczenie, gdyż wniosek o przyjęcie skargi do rozpoznania opiera

Zarejestrowanie działalności gospodarczej i towarzyszące temu zadeklarowanie nieznajdującej pokrycia w przewidywanych zyskach wysokiej podstawy wymiaru składki na ubezpieczenia społeczne, a przy tym ze świadomością istnienia przeszkód do prowadzenia tej działalności (np. spodziewane w nieodległym czasie urodzenie dziecka i związana z tym planowana przerwa w prowadzeniu działalności) może wskazywać

W tzw. sprawach medycznych, w sytuacji, gdy nie jest możliwe przyjęcie w sposób pewny związku przyczynowego pomiędzy uszczerbkiem na zdrowiu poszkodowanego poddanego leczeniu w placówce medycznej, a zachowaniem personelu medycznego, sąd dokonuje oceny, czy w świetle ustalonych w sprawie faktów zachodzi odpowiednio wysokie prawdopodobieństwo istnienia takiego związku. Podstawą dla jego konstruowania

O naruszeniu art. 328 § 2 k.p.c. można mówić wyjątkowo w tych przypadkach, gdy uzasadnienie zaskarżonego orzeczenia nie zawiera wszystkich koniecznych elementów bądź dotknięte jest brakami uniemożliwiającymi kontrolę rozstrzygnięcia.

W sytuacji, gdy finalnym odbiorcą usługi jest ten sam podmiot, a zleceniobiorca wykonuje czynności w tym samym miejscu i czasie, to rozbicie tego zlecenia na dwie umowy, zawierane z dwoma podmiotami bez jakiegokolwiek logicznego czy ekonomicznie uzasadnionego celu, nie może być rozumiane inaczej niż jako działanie w celu obejścia prawa - działanie pozorujące zbieg tytułów do ubezpieczenia społecznego

Spółka emitująca obligacje powinna zadbać o podanie inwestorom rzetelnej i dokładnej informacji o swojej sytuacji finansowej. Musi to zrobić w taki sposób, aby inwestor nie musiał podejmować dodatkowych działań, by takie dane uzyskać.

Umowa o dzieło należy do umów rezultatu - jej przedmiotem jest indywidualnie oznaczony wytwór (efekt). Dla oceny, że zawarto umowę o dzieło, nazywaną również umową o "rezultat usługi" - co odróżnia ją od umowy o świadczenie usług, której przedmiotem jest sama usługa polegająca na wykonywaniu określonych czynności (szeregu powtarzających się czynności), bez względu na to, jaki rezultat czynność ta przyniesie

Brzmienie art. 101 § 1 k.c. nie wyklucza, by stosunek prawny, który uzasadnia udzielenie nieodwołalnego pełnomocnictwa, kreowała warunkowa umowa sprzedaży łącząca mocodawcę z kupującym będącym inną osobą niż pełnomocnik (osobą trzecią), jeżeli takie pełnomocnictwo służy zabezpieczeniu roszczenia kupującego wynikającego z tej umowy.

Prawo do rzetelnego postępowania (w tym prawo do obrony) prowadzonego bez zbędnej zwłoki, jest istotną gwarancją procesową, nie stanowi natomiast dobra osobistego. Ewentualne niedoskonałości tego postępowania nie mogą być zatem traktowane w kategoriach naruszenia dóbr osobistych stron.

Jak wynika z brzmienia art. 97 § 1 k.p.c., tymczasowe dopuszczenie do podjęcia naglącej czynności procesowej nie ma obligatoryjnego charakteru i zależy od ograniczonego uznania sądu. Sąd powinien ocenić nie tylko to, czy czynność ma istotnie naglący charakter i to, czy osoba działająca bez umocowania w ogóle może występować w roli pełnomocnika procesowego. Sąd powinien również wziąć pod uwagę, czy

Granice przedmiotowe mocy wiążącej należy oceniać według reguł przyjętych w art. 366 k.p.c. w odniesieniu do przedmiotowych granic powagi rzeczy osądzonej. W konsekwencji moc wiążącą z perspektywy kolejnych postępowań uzyskują jedynie ustalenia dotyczące tego, o czym orzeczono w związku z podstawą sporu (rozstrzygnięcie o żądaniu w połączeniu z jego podstawą faktyczną). Moc wiążąca orzeczenia nie rozciąga