Ratio legis regulacji zawartych w art. 6491 § 1 i art. 6494 § 1 k.c. wiąże się z udzieleniem ochrony roszczeniu wykonawcy o wynagrodzenie przez przyznanie mu prawa do uzyskania zabezpieczenia, nie zaś jedynie prawa do domagania się od inwestora starannych działań zmierzających do ustanowienia zabezpieczenia. Sankcja braku ustanowienia gwarancji zapłaty polega na powstaniu po stronie wykonawcy prawa
Przesłanką przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania nie jest oczywiste naruszenie konkretnego przepisu prawa materialnego lub procesowego, lecz sytuacja, w której naruszenie to spowodowało wydanie oczywiście nieprawidłowego orzeczenia. Sam zarzut naruszenia, nawet oczywistego, określonego przepisu nie prowadzi wprost do oceny, że skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona.
wskazanie przyczyny określonej w art. 3989 § 1 pkt 1 k.p.c. nakłada na skarżącego obowiązek przedstawienia zagadnienia o charakterze abstrakcyjnym wraz z argumentami prowadzącymi do rozbieżnych ocen prawnych, wykazania, że nie zostało ono rozstrzygnięte w dotychczasowym orzecznictwie, a wyjaśnienie go ma znaczenie nie tylko dla rozstrzygnięcia tej konkretnej sprawy, ale także innych podobnych spraw
Prawo do rzetelnego postępowania nie stanowi dobra osobistego, w związku z czym ewentualne niedoskonałości czy uchybienia w toku tego postępowania nie mogą być traktowane w kategoriach naruszenia dóbr osobistych stron. Prawo to nie jest wartością, która mieści się w ramach tych, jakich ochronie służy instytucja dóbr osobistych w polskim porządku prawnym.
W wypadku kwalifikacji danej umowy jako umowy o dzieło albo jako umowy o świadczenie usług, niezbędne jest nie tyle ustalenie, czy starania przyjmującego zamówienie doprowadziły w przyszłości do konkretnego, indywidualnie oznaczonego rezultatu (bowiem każda aktywność ludzka prowadzi do uzyskania jakiegoś rezultatu), lecz umówienie się przez strony na wykonanie przez przyjmującego zamówienie dzieła,
Zawiadomienie poręczyciela o opóźnieniu się dłużnika (art. 880 k.c.) nie stanowi przesłanki wymagalności zobowiązania poręczyciela, chyba że strony postanowiły inaczej, uzależniając w umowie powstanie wymagalności długu z poręczenia od zawiadomienia poręczyciela o opóźnieniu dłużnika lub od innych zdarzeń.
Wznowienie postępowania na podstawie art. 403 § 2 k.p.c. wymaga, aby wyrok stanowiący podstawę wznowienia postępowania został później wykryty, to znaczy po zakończeniu toczącego się w sprawie postępowania, lecz został wydany i musiał uprawomocnić się przed zakończeniem postępowania we wznawianej sprawie, co z kolei oznacza, że wyrok taki musiał funkcjonować w obrocie prawnym w czasie postępowania,
Po wdaniu się w spór sąd nie ma możliwości modyfikowania wartości przedmiotu sporu. Pozostaje ona w takiej wysokości, w jakiej została określona w pozwie, oczywiście poza przypadkami, kiedy powód cofa pozew w jakiejś części lub rozszerza żądanie pozwu. Możliwość sprawdzenia wartości przedmiotu zaskarżenia w apelacji wynikająca z przepisu art. 368 § 2 k.p.c, zgodnie z którym stosuje się art. 19-24 k.p.c
Sąd drugiej instancji może zmienić ustalenia faktyczne stanowiące podstawę wydania wyroku sądu pierwszej instancji bez przeprowadzenia postępowania dowodowego uzasadniającego odmienne ustalenia, chyba że szczególne okoliczności wymagają ponowienia lub uzupełnienia tego postępowania.
Co do zasady efekt robót budowlanych może być także przedmiotem umowy o dzieło, jednak aby tak było, strony umowy nie mogą poprzestać na określeniu tylko rodzaju i ilości prac oraz miejsca ich wykonania, lecz muszą oznaczyć konkretny rezultat takich prac, mający indywidualny charakter, pozwalający na odróżnienie go od efektu prac rodzajowo podobnych.
Spełnienie wymagania z art. 3984 § 2 k.p.c. powinno przybrać formę wyodrębnionego wywodu prawnego, w którym skarżący wskaże, jakie występujące w sprawie okoliczności pozwalają na uwzględnienie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania i jednocześnie uzasadni, dlaczego odpowiadają one ustawowemu katalogowi przesłanek. Poprzestanie w tym zakresie na sformułowaniu podstaw kasacyjnych i ich
Z art. 3989 § 1 pkt 4 k.p.c. wynika konieczność nie tylko powołania się na okoliczność, że skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona, ale również wykazania, że przesłanka ta rzeczywiście zachodzi. Oznacza to, że skarżący musi wskazać, w czym - w jego ocenie - wyraża się "oczywistość" zasadności skargi oraz podać argumenty wykazujące, że rzeczywiście skarga jest uzasadniona w sposób oczywisty. Ponadto
Skarga kasacyjna powinna być tak zredagowana i skonstruowana, by Sąd Najwyższy nie musiał poszukiwać w jej podstawach lub ich uzasadnieniu pozostałych elementów kreatywnych skargi, ani tym bardziej się ich domyślać. Ponadto skarga kasacyjna ze względu na szczególną podstawę przedsądu z art. 3989 § 1 pkt 4 k.p.c, zostaje przyjęta do rozpoznania tylko wtedy, gdy wniosek samodzielnie wskazuje i wykazuje
Przesądzenie, czy spełniona została przesłanka "ważnych powodów" uprawniająca do wypowiedzenia udziału przez wspólnika na podstawie art. 869 § 2 k.c., pozostaje poza kognicją sądu wieczystoksięgowego. Ocena tego, czy zaszły ważne powody do wypowiedzenia umowy spółki ze skutkiem natychmiastowym ma charakter jednostkowy, dokonywana jest na podstawie konkretnych okoliczności, a zatem z reguły wymaga przeprowadzenia
W świetle art. 145 k.c. do sądu należy - przy uwzględnieniu wskazanych w tym przepisie przesłanek - ocena zasadności żądania ustanowienia służebności drogi koniecznej, jak również wybór któregoś z możliwych wariantów jej przebiegu. W ramach rozważania wyboru jednego z możliwych przebiegów drogi koniecznej należy brać pod uwagę jak najmniejsze obciążenie nieruchomości obciążonej i obciążenie nieruchomości
1. Z ustanowionego w przepisie art. 378 § 1 K.p.c. obowiązku rozpoznania sprawy w granicach apelacji nie wynika również konieczność osobnego omówienia przez sąd w uzasadnieniu wyroku każdego argumentu apelacji. Za wystarczające należy uznać odniesienie się do sformułowanych w apelacji zarzutów i wniosków w sposób wskazujący na to, że zostały one przez sąd drugiej instancji w całości rozważone przed