Wyrok NSA z dnia 29 stycznia 2021 r., sygn. II FSK 2799/18
Podatkowe postępowanie
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Sędzia NSA Beata Cieloch (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Alina Rzepecka, po rozpoznaniu w dniu 29 stycznia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 8 maja 2018 r., sygn. akt I SA/Gd 239/18 w sprawie ze skargi R. B. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 17 stycznia 2018 r., nr [...] w przedmiocie rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od R. B. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z 8 maja 2018 r., sygn. akt I SA/Gd 239/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę R. B. (dalej: "Skarżący") na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z 17 stycznia 2018 r. w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji nieostatecznej. Treść uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia dostępna jest w serwisie internetowym CBOSA (orzeczenia.nsa.gov.pl).
W skardze kasacyjnej Skarżący reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie doradcy podatkowego zaskarżył powyższy wyrok w całości, zarzucając na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.; dalej jako: "p.p.s.a.") naruszenie przepisów mających istotny wpływ na wynik sprawy, tj.: - art. 151 p.p.s.a. w związku z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w związku z art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 239 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 z poźn. zm., dalej: "O.p".) - poprzez niewłaściwe zastosowanie polegające na oddaleniu skargi, w sytuacji gdy Skarżący wykazał, że Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku postanowieniem z 17 stycznia 2018 r. bezzasadnie utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. z 16 października 2017 r., podczas gdy Organ odwoławczy powinien stwierdzić niedopuszczalność zażalenia na postanowienie Organu pierwszej instancji na mocy art. 228 § 1 pkt 1 O.p. ze względu na jego nieskuteczne doręczenie; - art. 151 p.p.s.a. w związku z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w związku z art. 228 § 1 pkt 1 w związku z art. 239 O.p. poprzez niewłaściwe zastosowanie polegające na bezzasadnym oddaleniu skargi przez Sąd pierwszej instancji, gdyż Organ odwoławczy zaniechał stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia na postanowienie Organu pierwszej instancji ze względu na jego nieskuteczne doręczenie, - art. 151 p.p.s.a. w związku z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w związku z art. 239 b § 1 pkt 4, § 2 O.p. poprzez niewłaściwe zastosowanie polegające na bezzasadnym oddaleniu skargi, w sytuacji gdy Skarżący wykazał, iż Organy podatkowe obydwu instancji błędnie przyjęły, iż zaistniały przesłanki do nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w G. z 4 października 2012 r., która ustala zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych od dochodów z nieujawnionych źródeł przychodów lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych za 2007 r. w wysokości 146.372 zł i została w całości uchylona decyzją Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z 5 kwietnia 2018 r., -art. 151 p.p.s.a. w związku z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w związku art. 122 i art. 187 § 1 w związku z art. 239b § l pkt 4 i § 2 O.p. poprzez niewłaściwe zastosowanie polegające na bezzasadnym oddaleniu skargi, w sytuacji gdy Skarżący wykazał, iż organy podatkowe błędnie ustaliły, iż zobowiązanie podatkowe Skarżącego wynikające z decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w G. z 4 października 2012 r. nie zostanie wykonane, podczas gdy organy podatkowe nie zgromadziły wyczerpujących danych na temat sytuacji materialnej Skarżącego, nie ustaliły proporcji majątku Skarżącego do kwoty zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę, jak również nie wskazały innych szczególnych okoliczności, które mogłyby świadczyć o konieczności nadania rygoru natychmiastowej wykonalności wyżej wymienionej decyzji (okolicznością taką nie było wniesienie odwołania); - art. 151 p.p.s.a. w związku z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w związku z art. 217 § 1 i § 2 w zw. z art. 210 § 4 w zw. z art. 219 O.p. poprzez niewłaściwe zastosowanie polegające na bezzasadnym oddaleniu skargi przez Sąd pierwszej instancji, w sytuacji gdy Skarżący wykazał, iż organy podatkowe obydwu instancji nie uzasadniły prawidłowo postanowień w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności; - art. 141 § 4 p.p.s.a. w związku z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w związku z art. 239b § 1 pkt 4 i § 2 O.p. poprzez niewłaściwe zastosowanie polegające na nieprawidłowym uzasadnieniu wyroku z 8 maja 2018 r., w którym Sąd pierwszej instancji (na str. 6-7 orzeczenia) przedstawił błędną wykładnię wyżej wymienionych przepisów, gdyż bezzasadnie przyjął, iż określenie "zobowiązanie nie zostanie wykonane" należy interpretować w ten sposób, iż organ podatkowy nadając decyzji rygor natychmiastowej wykonalności może uprawdopodobnić, że zobowiązanie nie zostanie wykonane nie tylko przez dokonanie kompleksowej oceny sytuacji majątkowej strony, podczas gdy w ocenie strony skarżącej uprawdopodobnienie, iż zobowiązania nie zostaną wykonane w każdym przypadku wymaga zbadania sytuacji finansowej podatnika i wykazania, iż majątek podatnika jest niewystarczający aby pokryć zobowiązania podatkowe; - art. 141 § 4 p.p.s.a. w związku z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w związku z art. 122 i art. 187 § 1 w związku z art. 239b § 1 pkt 4 i § 2 O.p. polegające na nieprawidłowym uzasadnieniu wyroku z 8 maja 2018 r., w którym Sąd pierwszej instancji sformułował błędną ocenę prawną i przedstawił stan faktyczny niezgodnie z rzeczywistością, iż Organy podatkowe w wystarczający sposób uprawdopodobniły, iż zobowiązanie podatkowe Skarżącego wynikające z ww. decyzji nieostatecznej nie zostanie wykonane, podczas gdy Organy podatkowe nie zbadały wyczerpująco sytuacji majątkowej strony, nie ustaliły proporcji majątku Skarżącego do kwoty zaległości podatkowych i nie zweryfikowały możliwości dobrowolnej spłaty zaległości podatkowych przez Skarżącego. Skarżący w treści skargi kasacyjnej sformułował wniosek w którym wniósł o uchylenie w całości zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji oraz o zasądzenie od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego według norm przepisanych, w tym zasądzenie zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (wynagrodzenia doradcy podatkowego). W odpowiedzi na skargę kasacyjną Organ podatkowy wniósł o jej oddalenie i zasądzenie od strony przeciwnej kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
