Wyrok NSA z dnia 20 marca 2012 r., sygn. II FSK 1760/10
Podnosząc zarzut wynikający z art. 174 pkt 2 u.p.p.s.a. należy pamiętać, że zwrot normatywny "mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy", należy wiązać z hipotetycznymi następstwami uchybień przepisom postępowania. Oznacza to po stronie skarżącego obowiązek uzasadnienia, że następstwa stwierdzonych uchybień były na tyle istotne, iż kształtowały lub współkształtowały treść kwestionowanego orzeczenia
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędziowie: NSA Stefan Babiarz, del. WSA Anna Sokołowska, Protokolant Krzysztof Kołtan, po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej D. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 20 kwietnia 2010 r. sygn. akt I SA/Gd 233/10 w sprawie ze skargi D. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 26 czerwca 2009 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od D. M. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w G. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
II FSK 1760/10
Uzasadnienie
1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 20 kwietnia 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Gd 233/10, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 roku poz. 270), dalej u.p.p.s.a., oddalił skargę D.M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 26 czerwca 2009 roku, w przedmiocie określenia wysokości zwrotu podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 rok. Zaskarżoną do Sądu decyzją z dnia 26 czerwca 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w G., po rozpatrzeniu odwołania D.M., utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w G. z dnia 24 marca 2009 r. W dniu 29 stycznia 2009 r. D.M. złożyła na formularzu PIT-AZ wniosek o zwrot podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 r. w związku z uzyskaniem tym roku dochodów z pracy w Wielkiej Brytanii. Do wniosku dołączyła oświadczenie złożone na formularzu AZ-0, potwierdzające uzyskanie przychodów z pracy oraz zapłatę podatku za granicą. W tym samym dniu złożona została korekta zeznania podatkowego PIT-36 za rok 2004, którą następnie anulowano w piśmie z dnia 27 lutego 2009 r. Po rozpatrzeniu wniosku Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego wydał w dniu 24 marca 2009 r. decyzję określającą wysokość zwrotu podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 r. w kwocie "0" stanowiącej różnicę między podatkiem należnym wynikającym z zeznania podatkowego złożonego za 2004 r. a kwotą odpowiadającą podatkowi obliczonemu za ten rok podatkowy przy zastosowaniu do przychodów z pracy zasad określonych w art. 27 ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 1796 ze zm. - dalej jako "ustawa p.d.f."). W wyniku przeprowadzonej analizy oraz dokonanych obliczeń organ podatkowy pierwszej instancji ustalił, iż podatek należny, wynikający ze złożonego w dniu 29 kwietnia 2005 r. zeznania podatkowego, po skorzystaniu przez skarżącą z odliczeń w postaci składek zdrowotnych oraz przysługującej w 2004 r. ulgi mieszkaniowej, wyniósł 0,00 zł. Wynikająca z zeznania podatkowego nadpłata podatku w wysokości 1.136,60 zł została zwrócona skarżącej w dniu 18 lipca 2005 r. Organ podatkowy wskazał, iż art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 25 lipca 2008 r. o szczególnych rozwiązaniach dla podatników uzyskujących niektóre przychody poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. nr 143, poz. 894 - zwana "ustawą abolicyjną") przewiduje zwrot podatku dochodowego jedynie w przypadku jego wcześniejszej wpłaty jako podatku obliczonego na podstawie złożonego przez podatnika zeznania podatkowego albo określonego w decyzji. W wyniku przeprowadzonego postępowania i dokonanych obliczeń, przy zastosowaniu do przychodów z pracy za granicą metody wyłączenia z progresją, organ podatkowy pierwszej instancji stwierdził, że podatek za rok podatkowy 2004 przy zastosowaniu tej metody również nie wystąpił. Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z dnia 26 czerwca 2009 r. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego. 2. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyniku przeprowadzenia sądowej kontroli objętej skargą decyzji uznał, że nie narusza ona prawa. Sąd podniósł, że stan faktyczny sprawy nie był sporny oraz wskazał, że zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 25 lipca 2008 r. o szczególnych rozwiązaniach dla podatników uzyskujących niektóre przychody poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ustawa abolicyjna), organ podatkowy na wniosek podatnika, sporządzony według ustalonego wzoru, zwraca kwotę stanowiącą różnicę między podatkiem należnym wynikającym z zeznania podatkowego albo z decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego, a kwotą odpowiadającą podatkowi obliczonemu za dany rok podatkowy, którego dotyczy wniosek, przy zastosowaniu do przychodów z pracy zasad określonych w art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym - w przypadku dokonania wpłaty podatku dochodowego należnego za ten rok podatkowy wynikającego ze złożonego zeznania podatkowego albo z decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego. Sąd dodał, że w myśl art. 27 ust. 8 ustawy p.d.f., jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy (tj. podlegający nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu), oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych podatek określa się w sposób wskazany w tym przepisie. Sąd argumentował, że organy podatkowe rozpatrując wniosek skarżącej z dnia 29 stycznia 2009 r. kierowały się treścią art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy abolicyjnej i art. 27 ust. 8 ustawy p.d.f. Zdaniem Sądu organy podatkowe prawidłowo zastosowały przywołane powyżej przepisy i porównały podatek należny wykazany przez D.M. w zeznaniu podatkowym złożonym za rok 2004, z podatkiem należnym od całości dochodów tj. uzyskanych na terenie RP i na terenie Wielkiej Brytanii, wyliczonym w sposób określony w art. 27 ust. 8 ustawy p.d.f. Z uwagi na to, iż w wyniku tego porównania nie wystąpiła kwota stanowiąca różnicę między podatkiem należnym wynikającym z zeznania podatkowego, a kwotą odpowiadającą podatkowi obliczonemu za dany rok podatkowy z uwzględnieniem dochodów z pracy w Wielkiej Brytanii, należało uznać, iż w przedmiotowej sprawie kwota podatku dochodowego do zwrotu nie wystąpiła. W ocenie Sądu strona skarżąca nie miała racji twierdząc, iż organy podatkowe winny zastosować metodę wyłączenia z progresją i błędnie nie uwzględniły odliczenia od podatku wydatków ponoszonych na cele mieszkaniowe, wykazanych w załączniku PIT-D zeznania złożonego za 2004 r. Sąd argumentował, że z art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy abolicyjnej wynika wprost, iż organ podatkowy rozpatrując wniosek podatnika bierze pod uwagę podatek należny wynikający z zeznania podatkowego (albo z decyzji), a zatem nie ma podstaw do porównania podatku obliczonego zgodnie z art. 27 ust. 8 ustawy p.d.f. z podatkiem wykazanym przez skarżącą w złożonym zeznaniu podatkowym przed dokonaniem odliczeń. Z tej przyczyny, zwrot kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy podatkiem należnym wynikającym z zeznania podatkowego za 2004 r., a kwotą odpowiadającą podatkowi obliczonemu za 2004 r. przy zastosowaniu do przychodów z pracy za granicą metody wyłączenia z progresją, czyli zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy abolicyjnej, nie zwiększa wysokości ulgi mieszkaniowej do odliczenia w latach następnych, jak oczekuje tego skarżąca, gdyż ustawa abolicyjna nie zmienia metody unikania podwójnego opodatkowania. 3. W skardze kasacyjnej podatniczka zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. błędną wykładnię prawa polegającą na mylnym rozumieniu treści przepisów zawartych w ustawie abolicyjnej oraz art. 210 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), co w konsekwencji doprowadziło do popełnionych w toku postępowania błędów w ustaleniach faktycznych stanowiących podstawę zaskarżonego wyroku.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
