Postanowienie NSA z dnia 7 lutego 1986 r., sygn. III SA 1062/85

1. W zakresie uregulowanym przez art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124/ organy samorządu adwokackiego nie mają uprawnień do stanowienia o statusie adwokata, a ich uchwała w tym przedmiocie nie ma znamion decyzji administracyjnej i nie ulega zaskarżeniu do sądu administracyjnego.

2. Właściwość Ministra Sprawiedliwości w sprawach wyrażenia zgody na indywidualną praktykę adwokata /art. 4 ust. 3 powyższej ustawy/ ma ten skutek, iż są to sprawy administracyjne w rozumieniu art. 1 par. 1 pkt 1 Kpa, a decyzje Ministra Sprawiedliwości podlegają kontroli sądowej na mocy art. 196 par. 2 Kpa.

Naczelny Sąd Administracyjny odrzucił na podstawie art. 204 par. 1 Kpa skargę Jana Z. na uchwałę Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 4 czerwca 1985 r. w przedmiocie zgody na wykonywanie zawodu adwokata indywidualnie.

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się