Jak zmieni się ochrona pracowników w wieku przedemerytalnym od 1 października 2017 r.

Ochrona pracowników w wieku przedemerytalnym przed zwolnieniem z pracy polega na tym, że pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę pracownikowi, któremu brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku (art. 39 Kodeksu pracy). Ma ona na celu umożliwienie pracownikowi nabycia prawa do emerytury w sytuacji, gdy z racji wieku nie jest on już tak konkurencyjny na rynku pracy.

W przypadku osób urodzonych po 31 grudnia 1948 r. znaczenie dla ochrony przedemerytalnej ma tylko osiągnięcie odpowiedniego wieku emerytalnego, ponieważ w przypadku tych osób do przejścia na emeryturę nie jest wymagany żaden staż pracy. Wystarczające jest tylko osiągnięcie określonego wieku emerytalnego, który obecnie zależy jeszcze od daty urodzenia i wciąż wzrasta co kwartał o 1 miesiąc. Jednak od 1 października 2017 r. będzie on ponownie wynosił 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn. Odpowiedni okres zatrudnienia, który umożliwia uzyskanie prawa do emerytury, jest natomiast istotny w stosunku do osób objętych "starym" systemem emerytalnym, tj. urodzonych przed 1 stycznia 1949 r. Te osoby, aby nabyć prawo do emerytury, oprócz wieku emerytalnego muszą jeszcze bowiem posiadać określone ustawowo okresy składkowe i nieskładkowe (art. 27 i 27a ustawy o emeryturach i rentach z FUS).