Unikanie błędów przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku dla zleceniobiorcy - praktyczne wskazówki

Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego zleceniobiorcy stanowi przychód za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy, a jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem 12 miesięcy kalendarzowych ubezpieczenia, podstawę wymiaru zasiłku stanowi przeciętny miesięczny przychód za pełne kalendarzowe miesiące ubezpieczenia. Inaczej niż w przypadku pracowników, dla zleceniobiorcy pełnym miesiącem kalendarzowym ubezpieczenia chorobowego jest miesiąc, w którym ubezpieczenie rozpoczyna się od pierwszego dnia miesiąca. Jako niepełny kalendarzowy miesiąc ubezpieczenia traktuje się zatem miesiąc, w którym przed datą objęcia ubezpieczeniem przypada sobota lub dzień ustawowo wolny od pracy.

PRZYKŁAD

Ubezpieczony wykonujący pracę na podstawie umowy zlecenia stał się niezdolny do pracy z powodu choroby 18 września br. Ubezpieczeniem chorobowym został objęty od 2 czerwca 2014 r. (1 czerwca przypadał w niedzielę). Podstawę wymiaru zasiłku należy ustalić jako przeciętny miesięczny przychód przysługujący zleceniobiorcy za okres od lipca do sierpnia br., dzieląc go przez 2. Pełnym miesiącem kalendarzowym ubezpieczenia chorobowego w przypadku zleceniobiorcy jest bowiem miesiąc, w którym ubezpieczenie rozpoczyna się od pierwszego dnia miesiąca.

W przychodzie zleceniobiorcy stanowiącym podstawę wymiaru zasiłku uwzględnia się wszystkie składniki stanowiące podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie chorobowe.