Wyrok NSA z dnia 27 czerwca 2022 r., sygn. II OSK 656/22
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Tomasz Zbrojewski (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Robert Sawuła sędzia del. WSA Agnieszka Wilczewska-Rzepecka Protokolant: starszy asystent sędziego Piotr Zawadzki po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2022 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej V. N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 października 2021 r., sygn. akt IV SAB/Wa 1165/21 w sprawie ze skargi V. N. na bezczynność Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców w przedmiocie rozpatrzenia odwołania oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 25 października 2021 r., sygn. akt IV SAB/Wa 1165/21, po rozpoznaniu skargi V. N. na bezczynność Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców w przedmiocie rozpatrzenia odwołania: 1) umorzył postępowanie w zakresie zobowiązania Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców do rozpatrzenia odwołania V. N. od decyzji Wojewody Mazowieckiego z dnia 11 września 2020 r., nr WSC-II-D.6151.13092.2020; 2) stwierdził, że Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania opisanego w punkcie 1) (pierwszym); 3) stwierdził, że przewlekłość nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 4) oddalił skargę w pozostałym zakresie; 5) zasądził od Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców na rzecz skarżącego kwotę 614 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Sąd I instancji zauważył, że na gruncie art. 149 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm., zwana dalej: "p.p.s.a.") z bezczynnością organu administracji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy w określonym ustawowo terminie organ nie podejmie żadnych czynności w sprawie. Natomiast pod pojęciem "przewlekłego prowadzenia postępowania" należy rozumieć sytuację prowadzenia postępowania w sposób nieefektywny, poprzez wykonywanie czynności w dużych odstępach czasu, bądź wykonywanie czynności pozornych, powodujących, że formalnie organ nie jest bezczynny. Wskazał, że wprawdzie w skardze zarzucono bezczynność jednak w sprawie doszło do przewlekłego prowadzenia postępowania. Zdaniem Sądu, pozostaje to zaś bez wpływu na zasadność skargi, bowiem w obu przypadkach (tj. bezczynności oraz przewlekłości) istota sporu pozostaje ta sama. Chodzi o sprawę sądowoadministracyjną, w której sąd ma obowiązek rozpoznać i rozstrzygnąć spór o legalność braku wydania aktu lub niezałatwienia sprawy w terminie. Sąd Wojewódzki stwierdził, że z akt postępowania administracyjnego nie wynika, aby sprawa miała skomplikowany charakter, nie znajduje więc żadnego uzasadnienia długość trwania postępowania i sposób procedowania w nim. Sąd podał, że odwołanie wpłynęło do organu II instancji 4 listopada 2020 r., a dopiero 22 stycznia 2021 r. organ podjął czynność w postaci skierowania do strony pisma na podstawie art. 36 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2020 r. poz. 256 ze zm., zwana dalej: "k.p.a.") z jednoczesnym wezwaniem do złożenia określonych dokumentów. Strona jedynie częściowo zadośćuczyniła temu wezwaniu (15 lutego 2021 r.), wnosząc o przedłużenie terminu do złożenia pozostałych dokumentów, co uczyniła 1 marca i 12 kwietnia 2021 r. Z ostatnim wskazanym dniem ustały więc merytoryczne przeszkody w załatwieniu sprawy. Mimo upływu wyznaczonego terminu z art. 36 § 1 k.p.a. organ nie tylko nie załatwił sprawy, ale nawet nie zastosował się ponownie do obowiązku określonego w tym przepisie. Dopiero bez mała półtora miesiąca po złożeniu ponaglenia w dniu 4 maja 2021 r. wydana została decyzja ostateczna. Sąd I instancji uznał, że postępowanie Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców pozostaje w sprzeczności z zasadą szybkości postępowania wyrażoną w art. 12 k.p.a., podważa także wyrażoną w art. 8 k.p.a. zasadę prowadzenia postępowania administracyjnego w sposób pogłębiający zaufanie obywateli do organów Państwa. Zdaniem Sądu, w świetle powyższych okoliczności nie ulega wątpliwości, iż w sprawie doszło do przewlekłości postępowania. Pierwotna bezczynność uległa przekształceniu w przewlekłość z chwilą dokonania czynności w dniu 22 stycznia 2021 r. Organ prowadził postępowanie odwoławcze w sposób zdecydowanie opieszały, bez wymaganej koncentracji i kumulacji czynności. Dodatkowo okresy przerw pomiędzy poszczególnymi czynnościami były znaczne i przekraczały maksymalny termin załatwienia sprawy, określony w art. 35 § 3 k.p.a. Do chwili dokonania pierwszej czynności postępowanie trwało około dwóch i pół miesiąca, a do wniesienia skargi i załatwienia sprawy prawie siedem i pół miesiąca. Biorąc pod uwagę dokonane ustalenia i powołane wyżej wywody, a także niezbyt długi okres jaki upłynął pomiędzy wpływem odwołania do organu II instancji, a podjęciem pierwszej czynności w sprawie i następnie wydaniem przez organ decyzji ostatecznej, w ocenie Sądu, nie ulegało także wątpliwości, że przewlekłość nie nastąpiła z rażącym naruszeniem przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego. Sąd nie znalazł też uzasadnienia dla uwzględnienia wniosku skarżącego o przyznanie mu sumy pieniężnej w jakiejkolwiek, a zwłaszcza w maksymalnej określonej przepisami wysokości. Zaznaczył przy tym, że w tej mierze, poza ogólnymi stwierdzeniami, strona nie odwołała się do żadnych szczególnych okoliczności, które uzasadniałyby wniosek o przyznanie sumy pieniężnej. Brak jest więc podstaw do przyznania skarżącemu jakiejkolwiek sumy pieniężnej z uwagi również na okoliczności faktyczne, gdyż podstawą ubiegania się przez niego o zezwolenie był pobyt z rodziną, więc sytuacja prawna jest ściśle związana z sytuacją jego małżonki. Wobec wydania decyzji w sprawie, Sąd nie znalazł podstaw do zobowiązania organu do załatwienia sprawy we wskazanym terminie.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
