Wyrok NSA z dnia 13 września 2023 r., sygn. I OSK 696/23
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Maciej Dybowski Sędziowie: Sędzia NSA Elżbieta Kremer (spr.) Sędzia del. WSA Jakub Zieliński po rozpoznaniu w dniu 13 września 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Rozwoju i Technologii od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 września 2022 r. sygn. akt I SAB/Wa 171/22 w sprawie ze skargi P. B. na przewlekłe prowadzenie przez Ministra Rozwoju i Technologii postępowania w sprawie rozpatrzenia wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji 1) oddala skargę kasacyjną; 2) zasądza od Ministra Rozwoju i Technologii na rzecz P. B. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 6 września 2022 r. sygn. akt I SAB/Wa 171/22 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi P. B., zobowiązał w pkt 1 Ministra Rozwoju i Technologii do rozpoznania wniosku z dnia 27 marca 2019 r. o stwierdzenie nieważności decyzji Naczelnika Gminy w I. z dnia 15 kwietnia 1987 r. w terminie jednego miesiąca od daty doręczenia odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy, stwierdził, że przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa (pkt 2) oraz w pkt 3 przyznał od Ministra Rozwoju i Technologii na rzecz skarżącego sumę pieniężną w kwocie 1.000 zł.
Wyrok zapadł na tle następujących okoliczności sprawy:
Pismem z dnia 3 marca 2022 r. skarżący wniósł skargę na przewlekłe prowadzenie przez Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii (obecnie Ministra Rozwoju i Technologii) postępowania w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia 27 marca 2019 r. o stwierdzenie nieważności decyzji Naczelnika Gminy w I. z dnia 15 kwietnia 1987 r.
Skarżący podkreślił, że choć wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 15 kwietnia 1987 r. wpłynął do organu w dniu 29 kwietnia 2019 r., to dopiero pismem z dnia 11 września 2020 r. organ zwrócił się do Urzędu Gminy w I. o nadesłanie całości akt sprawy. Wskazał, że pismami z dnia 6 maja 2021 r. i 6 września 2021 r. Minister poinformował skarżącego o wyznaczeniu nowego terminu załatwienia sprawy, a następnie pismem z dnia 15 lutego 2022 r. poinformował, że postępowanie nieważnościowe uległo umorzeniu z mocy prawa na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z 16 sierpnia 2021 r. nowelizującej K.p.a. Skarżący podniósł, że przepisy K.p.a. uprawniające do żądania, na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a., stwierdzenia nieważności decyzji wydanej bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa, bez ograniczeń czasowych, obowiązywały jeszcze przez ponad dwa lata od momentu złożenia wniosku i w tym czasie Minister powinien był zakończyć sprawę. Zdaniem skarżącego, z uwagi na opieszałość organu, a możliwe, że później i celowe opóźnianie rozpatrzenia sprawy, przedmiotowa decyzja nie została wydana w rozsądnym terminie, co doprowadziło do wejścia w życie nowelizacji K.p.a., która definitywnie zamknęła skarżącemu drogę do żądania unieważnienia lub dochodzenia odszkodowania z tytułu wadliwej decyzji, na skutek której skarżący utracił swoją nieruchomość.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uwzględniając skargę wskazał, że w niniejszej sprawie zaistniały przesłanki uzasadniające stwierdzenie przewlekłego prowadzenia przez organ postępowania, a tym samym wydanie orzeczenia, o którym mowa w art. 149 § 1 P.p.s.a., a więc zobowiązania organu do rozpoznania sprawy w określonym terminie. Minister nie rozpoznał bowiem dotychczas wniosku skarżącego z dnia 27 marca 2019 r. o stwierdzenie nieważności decyzji Naczelnika Gminy w I. z dnia 15 kwietnia 1987 r. i nie wydał w sprawie stosownego rozstrzygnięcia, a więc nadal pozostaje w zwłoce.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
