Wyrok NSA z dnia 5 lipca 2022 r., sygn. II OSK 2747/21
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Robert Sawuła, Sędzia NSA Tomasz Zbrojewski (spr.), Sędzia WSA (del.) Mirosław Gdesz, Protokolant starszy asystent sędziego Rafał Jankowski, po rozpoznaniu w dniu 5 lipca 2022 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej R. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 września 2021 r. sygn. akt VII SAB/Wa 76/21 w sprawie ze skargi R. D. na bezczynność oraz przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę [...] w przedmiocie rozpatrzenie podania z dnia 31 stycznia 2019 r. oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 7 września 2021 r., sygn. akt VII SAB/Wa 76/21, oddalił skargę R. D. na bezczynność oraz przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę Mazowieckiego w przedmiocie rozpatrzenia podania z dnia 31 stycznia 2019 r.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Sąd I instancji podał, że przedmiotem skargi jest bezczynność Wojewody Mazowieckiego polegająca na nierozpatrzeniu wniosku skarżącego z dnia 31 stycznia 2019 r. o wznowienie postępowania zakończonego decyzją Prezydenta m.st. Warszawy z dnia września 2018 r., nr 568/Ś/2018, zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą Miastu [...] pozwolenia na przebudowę i remont części elewacji budynku mieszkalno-usługowego wraz z przeniesieniem skrzynki gazowej oraz rozbiórką zabudowy tarasu przy ul. [...] [...] w W. na działce o nr ew. [...] w obrębie [...] w [...]. Skarżący zarzuca organowi, iż do dnia wniesienia skargi na bezczynność, tj. do dnia 23 lutego 2021 r. nie rozpatrzył przedmiotowego podania, czym w sposób rażący naruszył przepisy dotyczące terminów załatwiania spraw. Sąd Wojewódzki zaznaczył, że Wojewoda był w tej sprawie związany wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 listopada 2019 r., sygn. akt VII SA/Wa 835/19, w którym Sąd wskazał, że "orzekając ponownie, organ II instancji uwzględni powyższą ocenę Sądu i wezwie skarżącego do jednoznacznego sprecyzowania zakresu żądania zawartego w piśmie z 31 stycznia 2019 r. przez wskazanie, czy stanowi ono wniosek o wznowienie postępowania administracyjnego zakończonego decyzją Prezydenta m. st. Warszawy z 27 września 2018 r. nr 568/Ś/2018, na podstawie art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a., czy odwołanie od tej decyzji, jednocześnie pouczając skarżącego o powyższych przepisach prawnych i stanie faktycznym sprawy". Sąd I instancji stwierdził, że zawarta w skardze krytyka działania organu w związku z treścią uzasadnienia tego wyroku jest nieuzasadniona. Skoro Sąd wprost nakazał organowi wezwać skarżącego do jednoznacznego sprecyzowania zakresu żądania zawartego w piśmie z dnia 31 stycznia 2019 r. przez wskazanie, czy stanowi ono wniosek o wznowienie postępowania administracyjnego zakończonego decyzją Prezydenta m.st. Warszawy z dnia 27 września 2018 r., czy odwołanie od tej decyzji, to nieuzasadnione jest twierdzenie skarżącego, że organ po zwrocie akt sprawy powinien niezwłocznie przystąpić do rozpatrzenia wniosku skarżącego o wznowienie postępowania. Dalej, Sąd Wojewódzki podkreślił, że akta sprawy zostały zwrócone organowi w dniu 29 lipca 2020 r. Wojewoda - działając na podstawie art. 64 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2020 r. poz. 256 ze zm., zwana dalej: "k.p.a.") - skierował do R. D. wezwanie z dnia 18 grudnia 2020 r. do usunięcia braków formalnych podania z dnia 31 stycznia 2019 r., poprzez jednoznaczne sprecyzowanie zakresu żądania zawartego w piśmie z dnia 31 stycznia 2019 r., czy stanowi ono wniosek o wznowienie postępowania administracyjnego zakończonego decyzją Prezydenta m.st. Warszawy z dnia 27 września 2018 r. na podstawie art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a., czy odwołanie od decyzji w terminie 7 dni, pod rygorem pozostawienia podania bez rozpoznania. Przesyłka adresowana do skarżącego była dwukrotnie awizowana w dniach 23 i 31 grudnia 2020 r. i została zwrócona do organu jako niepodjęta w terminie. Zawiadomieniem z dnia 28 stycznia 2021 r. Wojewoda pozostawił podanie R. D. bez rozpoznania, wyjaśniając, iż termin na usunięcie braków podania upłynął bezskutecznie w dniu 14 stycznia 2021 r., a wnioskodawca tych braków nie uzupełnił. W ocenie Sądu, organ prawidłowo pozostawił podanie bez rozpatrzenia, albowiem wnioskodawca, pomimo wezwania, nie uzupełnił jego braków formalnych. Zgodnie z art. 64 § 2 k.p.a. jeżeli podanie nie spełnia innych wymagań ustalonych w przepisach prawa, należy wezwać wnoszącego do usunięcia braków w wyznaczonym terminie, nie krótszym niż siedem dni, z pouczeniem, że nieusunięcie tych braków spowoduje pozostawienie podania bez rozpoznania. W wezwaniu z dnia 18 grudnia 2020 r. organ wskazał, wykonując zalecenia Sądu, jakie braki podania wnioskodawca miał uzupełnić. Wezwanie zawierało też pouczenie, że nieusunięcie tych braków w terminie 7 dni spowoduje pozostawienie podania bez rozpoznania. Przesyłka zawierająca powyższe wezwanie była dwukrotnie awizowana (w dniu 23 grudnia 2020 r. oraz w dniu 31 grudnia 2020 r.), w związku z czym skutek doręczenia - zgodnie z art. 44 § 4 k.p.a. - nastąpił w dniu 7 stycznia 2021 r. Zgodnie z art. 44 § 4 k.p.a. doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia czternastodniowego okresu, w czasie którego przesyłka listowa jest przechowywana przez operatora pocztowego. Tym samym w niniejszej sprawie termin na usunięcie braków formalnych podania upłynął w dniu 14 stycznia 2021 r. Wnioskodawca nie uzupełnił braków formalnych podania we wskazanym terminie, czego sam nie kwestionuje w skardze. Sąd uznał, że w związku z tym Wojewoda prawidłowo pozostawił podanie z dnia 31 stycznia 2019 r. bez rozpoznania. W ocenie Sądu Wojewódzkiego, nie można więc uznać, że w dacie wniesienia skargi (23 lutego 2021 r.) Wojewoda Mazowiecki pozostawał w bezczynności w załatwieniu podania skarżącego z dnia 31 stycznia 2019 r. Przy czym Sąd zaznaczył, że wprawdzie nie można pomiąć faktu, iż pomiędzy zwrotem akt organowi, a skierowaniem do wnioskodawcy wezwania w trybie art. 64 § 2 k.p.a. upłynęło ponad 4 miesiące, lecz okoliczność ta nie mogła mieć wpływu na stwierdzenie, iż w dacie wniesienia skargi organ pozostawał w bezczynności. Należy mieć na uwadze, że w tej sprawie mamy do czynienia ze szczególnym rodzajem skargi na bezczynność organu, w której w zasadzie skarżący kwestionuje zgodność z prawem czynności organu polegającej na pozostawieniu podania bez rozpatrzenia. Długość trwania czynności organu zmierzających do wydania rozstrzygnięcia na podstawie art. 64 § 2 k.p.a. mogłaby być brana pod uwagę przy stwierdzeniu, iż pozostawienie podania bez rozpatrzenia nastąpiło z naruszeniem prawa. Sąd I instancji stwierdził także, że skoro postępowanie w tej sprawie nie zostało skutecznie wszczęte, gdyż wniosek skarżącego został prawidłowo pozostawiony przez organ bez rozpoznania na podstawie art. 64 § 2 k.p.a., to nie można organowi zarzucić przewlekłego prowadzenia postępowania. W tego rodzaju sprawach przysługuje jedynie skarga na bezczynność postępowania zgodnie z uchwałą składu siedmiu sędziów NSA z dnia 3 września 2013 r., sygn. akt I OPS 2/13, która to skarga w tej sprawie jest bezzasadna.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
