Wyrok SN z dnia 12 października 2022 r., sygn. III PSKP 75/21
Mając na uwadze funkcję przepisu art. 45 § 2 k.p. oraz założenia techniczno-prawne, które leżą u jego podstawy, należy stwierdzić, że ocena, czy przywrócenie pracownika do pracy (uznanie wypowiedzenia za bezskuteczne) jest niemożliwe lub niecelowe musi być dokonywana przy uwzględnieniu stanu rzeczy istniejącego w chwili wydawania wyroku (dokonywania oceny). Przywrócenie do pracy ma bowiem być niemożliwe lub niecelowe, nie idzie zaś o to, że kiedyś było ono niemożliwe lub niecelowe lub też, że uwzględniając przewidywany stan, jaki może się ukształtować w przyszłości, być może będzie można je ocenić jako niemożliwe lub niecelowe. Na rzecz takiej wykładni art. 45 § 2 k.p. przemawiają nie tylko racje jezykowo-logiczne, ale także konieczność ścisłej jego interpretacji, skoro w myśl art. 45 § 1 k.p. zasadą jest wybór roszczenia przez pracownika. Ustalenie niemożliwości lub niecelowości przywrócenia do pracy jest przy tym elementem stanu rzeczy, który powinien być brany pod uwagę przez sąd według jego istnienia w chwili zamknięcia rozprawy (art. 316 § 1 k.p.c.). Ocena więc, czy roszczenie pracownika o przywrócenie go do pracy powinno być uwzględnione, zależy od tego, czy według stanu rzeczy istniejącego w chwili zamknięcia rozprawy przywrócenie to jest niemożliwe lub niecelowe.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jarosław Sobutka (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Leszek Bielecki
SSN Zbigniew Korzeniowski
w sprawie z powództwa I. D. przeciwko Urzędowi Miasta i Gminy w K. o przywrócenie do pracy w związku z wypowiedzeniem umowy o pracę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 12 października 2022 r., skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Opolu z dnia 31 lipca 2020 r., sygn. akt V Pa 13/20,
oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 10 grudnia 2019 r. Sąd Rejonowy w Opolu IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zasądził od pozwanego Urzędu Miasta i Gminy w K. na rzecz powódki I. D. kwotę 19.617,60 zł tytułem odszkodowania, wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 21 września 2018 r. do dnia zapłaty oraz obciążył stronę pozwaną kosztami postępowania. Wyrokowi w punkcie I nadał rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 6.539,20 zł.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
