Wyrok SN z dnia 25 stycznia 2023 r., sygn. II NSNc 63/23
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Adam Redzik (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Janusz Niczyporuk
Bogdan Marian Gutowski (ławnik Sądu Najwyższego)
w sprawie z powództwa C. sp. z o.o. w W. przeciwko K. D. o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych 25 stycznia 2023 r. skargi nadzwyczajnej wniesionej przez Prokuratora Generalnego od nakazu zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym przez Sąd Okręgowy w Warszawie 27 października 2010 r., sygn. X GNc 398/10:
1. oddala skargę nadzwyczajną;
2. znosi wzajemnie koszty postępowania przed Sądem Najwyższym.
Uzasadnienie
I.
Skarżący podniósł, że wniesienie skargi jest konieczne z uwagi nakonieczność zapewnienia zgodności z zasadą demokratycznego państwa prawnego urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej poprzez zagwarantowanie zasad, wolności i praw człowieka i obywatela, określonych w art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: „Konstytucja”), jako prawa do odpowiednio ukształtowanej procedury sądowej, zasady zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa oraz zasady pewności i bezpieczeństwa prawnego.
Na zasadzie art. 89 § 1 i 2 u.SN Prokurator Generalny zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił:
1. naruszenie zasad, wolności i praw człowieka i obywatela, określonych w Konstytucji, a mianowicie zasady praworządności, sprawiedliwości proceduralnej, a także prawa do rzetelnej procedury, zasady zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa oraz zasady pewności i bezpieczeństwa prawnego, wynikających z art. 2, art. 7 i art. 45 ust. 1 Konstytucji poprzez uznanie przez Sąd Okręgowy Warszawa-Praga, że roszczenie skierowane przez Powoda przeciwko K. D. w części dotyczącej zapłaty kwoty 202 601,82 zł wraz z odsetkami tytułem kary umownej z uwagi na rozwiązanie umowy z powodu nieuregulowania czynszu w łącznej kwocie 71 554,44 zł nie jest oczywiście bezzasadne i zachodzą podstawy do wydania nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym, nie zaś skierowania sprawy do rozpoznania na rozprawie;
2. rażące naruszenie przepisów prawa procesowego tj. art. 499 pkt 1 i 2 k.p.c. wbrzmieniu obowiązującym na dzień orzekania w zw. z art. 498 § 1 i 2 k.p.c. przez ich niewłaściwe zastosowanie, co skutkowało wydaniem nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym zasądzającego od K. D. kwotę 202 601,82 zł wraz z odsetkami tytułem kary umownej podczas, gdy już z treści pozwu, a nadto dołączonej do niego umowy najmu lokalu użytkowego z 18 kwietnia 2007 r. w sposób oczywisty wynika, że roszczenie skierowane wobec K. D. w zakresie żądania we wskazanej wysokości kary umownej z uwagi na rozwiązanie umowy przez Powoda z powodu nieuregulowania czynszu włącznej kwocie 71 554,44 zł nie dotyczyło zobowiązania niepieniężnego i było oczywiście bezzasadne, albowiem było nieważne na zasadzie art. 58 § 1 i 3 k.c. jako sprzeczne z bezwzględnie obowiązującym przepisem art. 353 k.c. w zw. z art. 483 k.c., a więc nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym nie mógł zostać wydany;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
