Czynności opiekuńcze nad niepełnosprawnym w stopniu znacznym, świadczone stale i potrzebne do codziennej egzystencji, mogą uzasadniać rezygnację z zatrudnienia co kwalifikuje do uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego.

Przyznanie świadczenia rentowego w trybie wyjątku wymaga łącznego spełnienia przesłanek szczególnych okoliczności, braku środków utrzymania, całkowitej niezdolności do pracy oraz niespełnienia warunków ustawowych w sposób niezależny od wnioskującego. Brak spełnienia wszystkich przesłanek wyklucza przyznanie świadczenia nawet w trudnej sytuacji materialnej.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną na wyrok WSA w Warszawie, potwierdzając brak spełnienia przesłanek do przyznania świadczenia w drodze wyjątku na podstawie art. 83 ust. 1 ustawy emerytalnej. Przyznanie renty nie było uzasadnione z uwagi na brak całkowitej niezdolności do pracy oraz nieznacznego niedopełnienia warunków do uzyskania renty.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, potwierdzając brak przesłanek umożliwiających przyznanie renty rodzinnej w drodze wyjątku zgodnie z art. 83 ust. 1 ustawy emerytalnej, za uzasadnieniem decyzji Prezesa ZUS.

W przypadku przyznawania renty rodzinnej w drodze wyjątku, organ rentowy zobowiązany jest dogłębnie zbadać przesłanki szczególnych okoliczności oraz w sposób kompleksowy i indywidualny ocenić całość sytuacji życiowej wnioskodawcy, co zaniechał ZUS, naruszając art. 83 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Świadczenie w drodze wyjątku z art. 83 ust. 1 ustawy o FUS nie przysługuje, gdy niespełnienie warunków do renty wynika z okoliczności subiektywnych, a nie niezależnych i obiektywnych. Przesłanki przyznania świadczeń wyjątkowych należy interpretować rygorystycznie.

Nieprzyznanie renty rodzinnej w drodze wyjątku może stanowić naruszenie prawa, gdy organ nie uwzględnił należycie szczególnych okoliczności uniemożliwiających wnioskodawcy uzyskanie świadczenia w trybie zwykłym.

Oddalenie skargi kasacyjnej I.S.-D. potwierdza słuszność decyzji Głównego Inspektora Farmaceutycznego o nałożeniu kary z tytułu prowadzenia apteki bez zezwolenia. Organ administracyjny działał zgodnie z prawem i zasadami postępowania dowodowego.

Sąd podtrzymał cofnięcie zezwolenia na prowadzenie apteki, wskazując na bezwzględny obowiązek organów farmaceutycznych do cofnięcia zezwolenia w przypadku naruszenia Prawa farmaceutycznego, co podważa rękojmię należytego prowadzenia apteki.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zasadne uwzględnienie skargi kasacyjnej, stwierdzając, że rzeczywisty zakres sprawowanej opieki nad niepełnosprawną osobą może stanowić przeszkodę w podjęciu zatrudnienia, uzasadniając prawo do świadczenia pielęgnacyjnego.

Brak uzasadnienia uchwały Rady Gminy o charakterze uznaniowym, jak ta dotycząca zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych, stanowi istotne naruszenie prawa, skutkujące stwierdzeniem jej nieważności.

Brak uwzględnienia formalnego uzasadnienia uchwały przez sąd administracyjny w toku jej kontroli legalności stanowi wadliwość, która uniemożliwia poprawną ocenę uchwały, prowadząc do uchylenia wyroku i ponownego rozpoznania sprawy.

Skarga kasacyjna zostaje oddalona z uwagi na brak wykazania istotności uchybień przepisom postępowania, które miałyby wpływ na wynik sprawy, oraz prawidłowość postępowania organu administracji i sądu I instancji.

Podmiot leczniczy prowadzony w formie spółki kapitałowej, której jedynym właścicielem jest powiat, stanowi powiatową jednostkę organizacyjną w rozumieniu art. 16 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym i podlega kontroli rady powiatu.

Umorzenie należności publicznoprawnych wynikających z mandatu karnego wymaga wykazania zarówno ważnego interesu zobowiązanego, jak i interesu publicznego; w przypadku ich braku, organ administracyjny jest uprawniony do odmowy udzielenia ulgi.

Oddalenie skargi kasacyjnej - decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie umorzenia składek na ubezpieczenia społeczne jest zgodna z prawem, jeżeli organ administracji ustali brak przesłanek prawnych do jej wszczęcia.

Oddalenie skargi kasacyjnej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Faktycznie prowadzona działalność gospodarcza, a nie zarejestrowany kod PKD, ma decydujące znaczenie przy ocenie sposobności zastosowania ulg w opłacaniu składek na ubezpieczenia społeczne w sytuacjach kryzysowych, jak pandemia COVID-19.

Uchylenie decyzji Prezesa NFZ wskutek naruszenia zasad postępowania administracyjnego; konieczność ponownego wyjaśnienia daty zaprzestania działalności oraz weryfikacji formy prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie obowiązku ubezpieczeniowego skarżącego.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że w ramach ulg związanych z COVID-19, organ powinien uwzględniać faktycznie prowadzoną działalność gospodarczą, a nie jedynie kod PKD w rejestrze, co wymaga prowadzenia postępowania wyjaśniającego zgodnie z k.p.a.