Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych, świadczenie pielęgnacyjne przysługuje osobie sprawującej opiekę nad osobą niepełnosprawną, która legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, pod warunkiem, że opieka ta uniemożliwia podejmowanie lub kontynuowanie pracy zawodowej.
Kluczowe dla rozstrzygnięcia, czy osoba podlega ubezpieczeniom społecznym, jest faktyczne i rzeczywiste wykonywanie pracy w ramach stosunku pracy, a nie samo formalne zawarcie umowy o pracę. Umowa o pracę, która nie wiąże się z rzeczywistym jej wykonywaniem, nie stanowi podstawy przystąpienia do ubezpieczeń społecznych, nawet jeżeli występują takie formalności jak wypłata wynagrodzenia czy opłacanie
Sporadyczne doradztwo w kwestiach związanych z prowadzeniem gospodarstwa rolnego przez osobę, która z uwagi na stan zdrowia nie jest zdolna do wykonywania prac fizycznych, nie stanowi podstawy do uznania jej za osobę faktycznie prowadzącą działalność rolniczą w kontekście prawa do świadczeń rentowych.
1. Organy rentowe mają prawo do kwestionowania tytułu ubezpieczenia społecznego, podstawy wymiaru składek oraz badania, czy zawarcie umowy nie miało na celu obejścia prawa. 2. Czynności prawne, które mogą być uznane za nieważne w zakresie prawa ubezpieczeń społecznych, nie mogą jednocześnie być uznane za nieważne z powodu pozorności i obejścia prawa.
1. Definicji pracy górniczej nie można zmieniać ani rozszerzać za pomocą rozporządzeń wykonawczych czy innych dokumentów wewnętrznych, a decydujący jest faktyczny charakter wykonywanych czynności. 2. Prace związane z obsługą agregatów prądotwórczych, naprawą koparek czy remontem maszyn, nie spełniają wymogów określonych w ustawie emerytalnej jako prace górnicze. 3. Interpretację pojęcia bieżąca konserwacja