Przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego osobie opiekującej się niepełnosprawnym członkiem rodziny, który pozostaje w związku małżeńskim, jest wykluczone, o ile współmałżonek nie posiada orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności.

Osoba pobierająca rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy nie jest automatycznie uprawniona do świadczenia pielęgnacyjnego; musi dokonać wyboru jednego ze świadczeń, zgodnie z art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych.

Skutkiem stwierdzenia nieważności aktu prawa miejscowego przez sąd administracyjny nie jest automatyczna nieważność podjętych na jego podstawie aktów administracyjnych; takie akty mogą być wzruszone w trybie określonym w postępowaniu administracyjnym.

Reklama, aby była uznana za niedozwoloną w świetle art. 94a ust. 1 Prawa farmaceutycznego, musi stanowić rzeczywistą zachętę do zakupu produktów lub usług w aptekach, a nie jedynie informować o istnieniu i sposobie działania portalu umożliwiającego zamawianie leków. Teza od Redakcji

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego nie oznacza automatycznej nieważności podjętych na jego podstawie aktów administracyjnych. W takim przypadku akty te podlegają wzruszeniu w trybie określonym w postępowaniu administracyjnym.

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego nie implikuje automatycznego stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnych podjętych na jego podstawie, jeżeli w momencie ich podejmowania akt ten obowiązywał.

Służba w instytucjach i formacjach wymienionych w ustawie zaopatrzeniowej nie może być automatycznie uznawana za służbę na rzecz totalitarnego państwa bez możliwości przedstawienia dowodów przez wnioskodawcę na okoliczność rzeczywistego charakteru wykonywanych przez niego działań.

Na podstawie art. 8 ust. 2a ustawy systemowej, pracodawca jest zobowiązany do odprowadzania składek na ubezpieczenia społeczne za pracowników wykonujących pracę na rzecz pracodawcy, nawet jeśli formalnie umowy zlecenia zawierane są z osobami trzecimi, a relacje gospodarcze wskazują na funkcjonalnie jeden podmiot korzystający z pracy tych pracowników.

W sytuacji, gdy pracownik wykonuje pracę wyłącznie w innym państwie członkowskim, a działalność pracodawcy w kraju zatrudnienia jest marginalna, organy krajowe mogą ustalić ustawodawstwo tego innego państwa jako właściwe, nawet bez uprzedniego przeprowadzania procedury dialogu i koncyliacji.