Wpisanie określonego postanowienia do rejestru klauzul niedozwolonych stwarza wprawdzie duże prawdopodobieństwo, że postanowienie to w większości umów zawieranych z konsumentami może być kwalifikowane jako abuzywne, ale kwestii tej nie przesądza.

Złożenie wniosku o wyłączenie wszystkich sędziów sądu apelacyjnego w istocie uruchamia postępowanie o charakterze ustrojowym, a nie procesowym. Złożenie takiego wniosku nie jest zatem wyłącznie czynnością procesową związaną z postępowaniem przed Sądem Najwyższym. Podobnie, orzeczenie w przedmiocie wyłączenia sędziego, nie jest aktem jurysdykcyjnym, lecz aktem o charakterze ustrojowym, organizacyjno-administracyjnym

1. Postanowienia umowy zawartej z konsumentem, przyznające bankowi swobodę kształtowania kursu waluty obowiązującego w ramach stosunku umownego, a przez to swobodę kształtowania wysokości świadczenia własnego i drugiej strony, należy uznać za niedozwolone postanowienia umowne, choćby bank w rzeczywistości korzystał z tej swobody w sposób oględny, nie naruszając rażąco interesów drugiej strony. 2. Nie

Sąd rozpoznający sprawę powinien wykorzystać stosowne instrumenty procesowe, w tym także te przewidziane w art. 1561 i 1562 k.p.c. Przewodniczący ma zatem obowiązek pouczyć konsumenta o prawdopodobnym wyniku sprawy w świetle zgłoszonych twierdzeń i dowodów, tj. w szczególności o tym, czy - w ocenie sądu - istnieje możliwość utrzymania umowy po wyeliminowaniu z niej klauzul abuzywnych i jakie będą następstwa

Dyspozycja normy prawnej wynikającej z art. 3851 § 1 k.c. nakazuje przyjąć, że postanowienia umowy zawartej z konsumentem, o których mowa w tym przepisie, dotknięte są szczególnego rodzaju sankcją – bezskuteczności częściowej, która oznacza, że konsument nie jest tymi postanowieniami związany, jeżeli nie zostały one z nim uzgodnione indywidualnie, a jednocześnie kształtują jego prawa i obowiązki w

W przypadku, gdy dochodzone pozwem roszczenie wynika z weksla in blanco, stanowiącego zabezpieczenie wierzytelności głównej wynikającej z umowy zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem, zapewnienie ochrony określonej w Dyrektywie 93/13 – i wprowadzonych w ramach jej implementacji do polskiego porządku prawnego przepisach art. 3851-3853 k.c. – wymaga, aby sąd rozpoznał sprawę przy uwzględnieniu

Umowę o dzieło różni od umowy oświadczenie usług przede wszystkim konieczność określenia przez strony rezultatu, którego parametry są ustalone w taki sposób, aby istniała możliwość poddania dzieła sprawdzianowi na istnienie wad fizycznych. Taki sprawdzian będzie zaś możliwy do przeprowadzenia tylko wówczas, gdy ustalone przez strony parametry dzieła będą wskazywać na uzyskanie konkretnego, indywidualnie

Nietezowane

Nie może być utrzymana umowa kredytu denominowanego po wyeliminowaniu z niej abuzywnych klauzul waloryzacyjnych, które najpierw używane są w celu oznaczenia kwoty kredytu w walucie polskiej, która zostanie udostępniona kredytobiorcy a następnie do określenia wysokości rat, którymi kredytobiorca spłaca taki kredyt. Usunięcie z umowy takich klauzul bez wprowadzenia w to miejsce innych instrumentów pełniących

Zasada, według której termin spełnienia świadczenia wyznacza wezwanie do zapłaty - w zakresie kwot w nim żądanych i uznanych ostatecznie za zasadne - jest aktualna także w sprawach, w których przedmiotem sporu jest roszczenie odszkodowawcze dochodzone na podstawie art. 129 ust. 2 i 4 oraz art. 136 ust. 1 i 3 Ustawy Prawo ochrony środowiska.

Prasa jest zobowiązana do prawdziwego przedstawiania zjawisk (art. 6 ust. 1 Prawa prasowego), a dziennikarz powinien zachować szczególną staranność i rzetelność przy zbieraniu i wykorzystaniu materiałów prasowych, jak również chronić dobra osobiste i interesy działających w dobrej wierze informatorów i innych osób, które okazują mu zaufanie (art. 12 ust. 1 pkt 1 i 2 pr. pras.). Prawdziwe relacjonowanie

Przepis art. 83 ust. 9 u.s.m. - mimo sposobu jego sformułowania - znajduje zastosowanie do wszystkich walnych zgromadzeń spółdzielni mieszkaniowych, także tych, które nie były przeprowadzane częściami.

Zmiany w prawie spółdzielczym, w wyniku nowelizacji ustawy oraz wyroku Trybunału Konstytucyjnego, nie prowadzą do automatycznej utraty statusu członka spółdzielni przez osoby, które zawarły z nią umowy dotyczące kolejności przydziału mieszkań spółdzielczych przed tymi zmianami, zachowując roszczenie o ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego.

Zgodnie z art. 390 § 2 k.p.c. uchwała Sądu Najwyższego rozstrzygająca zagadnienie prawne wiąże w danej sprawie. Oznacza to, że są nią związane wyłącznie sądy rozpoznające sprawę, w której przedstawiono Sądowi Najwyższemu to konkretne zagadnienie, nie wiąże ona natomiast w innej sprawie, nawet jeśli przedmiotem innego powództwa jest to samo roszczenie oparte na tej samej podstawie faktycznej i prawnej

W świetle ustawowej definicji umowa o doradztwo inwestycyjne jest umową dwustronnie zobowiązująca i konsensualną. Jej zawarcie nie wymaga zachowania żadnej formy, może zatem zostać zawarta również ustnie, czy ‎w sposób dorozumiany.

Ustawa nowelizująca Prawo bankowe nie zawiera przepisów o charakterze dyspozytywnym, które mogłyby zastąpić nieuczciwe klauzule zawarte w umowie stanowiącej przedmiot niniejszej sprawy. Nie stwarza również podstawy do formułowania przez kredytobiorców roszczeń przeciwko bankom o złożenie oświadczenia woli w zakresie zmiany postanowień umowy od chwili jej zawarcia. Umożliwia ona jedynie dokonanie zmiany

1. Interes prawny w rozumieniu art. 189 k.p.c. jest zachowany, gdy ze spornego stosunku wynikają jeszcze dalsze skutki, których dochodzenie powództwem o świadczenie nie jest możliwe bądź nie jest jeszcze aktualne. 2. W umowach kredytowych denominowanych lub indeksowanych do waluty obcej, klauzule dotyczące mechanizmu przeliczania waluty, które nie są sformułowane w sposób jednoznaczny i zrozumiały,

Orzeczenie nieważności umowy kredytu hipotecznego z uwagi na abuzywność postanowień określających główne świadczenia stron wymaga prawidłowego ustalenia stanu faktycznego z oceną całości materiału dowodowego, przedstawienia wywodu prawnego uzasadniającego zastosowanie art. 58 § 1 k.c., odrębnej oceny abuzywności klauzuli indeksacyjnej i klauzuli spreadowej oraz złożenia przez konsumenta świadomego

1. Na postanowienie sądu upadłościowego jako sądu drugiej instancji o odrzuceniu zażalenia na postanowienie sędziego - komisarza nie przysługuje zażalenie (art. 3942 k.p.c. w zw. z art. 229 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe, jedn. tekst: Dz. U. z 2020 r., poz. 1228) 2. W razie wniesienia takiego zażalenia odrzuca je sąd, który wydał zaskarżone postanowienie, w składzie trzech sędziów

Naruszenie przewidzianego w odrębnych przepisach trybu zawierania umów z członkami zarządu powoduje nieważność zawartej w taki - nieprawidłowy - sposób umowy o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy.

Wykładnia językowa i systemowa art. 4 ust. 7 ustawy z dnia 16 września 2011 r. o zmianie ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U.2011, poz. 1382), uwzględniająca niedopuszczalność rozszerzającej wykładni ograniczeń prawa własności, prowadzi do wniosku, że przepis ten nie stanowi dla dzierżawcy źródła roszczenia o zawarcie umowy sprzedaży

Abuzywność tych postanowień umownych wynika z ich niejednoznaczności i dowolności przyjętej formuły wysokości spreadów. W ten sposób bank przyznaje sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu waloryzowanego kursem CHF bez żadnych ograniczeń, co jest sprzeczne z dobrymi obyczajami i rażąco narusza interesy konsumenta. Wyeliminowanie tych klauzul, odnoszących się do głównego przedmiotu