Przepis art. 14 ust. 2 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie może stanowić podstawy prawnej statuującej powstanie obowiązku podatkowego, czyli powstania przychodu w przypadku otrzymania przez wspólnika środków pieniężnych z tytułu częściowego wycofania wkładu (obniżenia wkładu), jako że z literalnego brzmienia tego przepisu wynika, iż dotyczy on - pod pewnymi względami zbliżonej

Realizacji uprawienia podatnika wynikającego z art. 79 § 2 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.), tj. do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty oraz wniosku o zwrot nadpłaty, może zostać przedłużona na zasadzie analogii legis, o okres zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, w oparciu o normę prawną wynikającą

Kwalifikacja wydatków jako kosztów uzyskania przychodów wymaga nie tylko wystąpienia konkretnego zdarzenia gospodarczego polegającego na zakupie towaru czy usługi od określonego sprzedawcy za konkretną cenę, ale również odpowiedniego udokumentowania tej operacji, potwierdzającego rzeczywiste zdarzenie gospodarcze.

1. Przez całość techniczno-użytkową w rozumieniu art. 3 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz.U. z 2013 r. poz. 1409), w brzmieniu obowiązującym przed 28 czerwca 2015 r., należy rozumieć zespół nierozerwanie powiązanych ze sobą systemów i urządzeń, które kumulatywnie służą osiągnieciu lub osiąganiu wyznaczonego celu gospodarczego, przy czym żaden z elementów takiego kompleksu

Zgodnie z art. 79 § 1 zdanie drugie Ordynacji podatkowej, po wszczęciu postępowania podatkowego, który obejmuje okres wymagający stwierdzenia nadpłaty, żądanie podatnika o stwierdzenie nadpłaty podlega rozpatrzeniu w ramach tego postępowania, co wyklucza możliwość prowadzenia równoległego i odrębnego postępowania w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty.

W przypadku stwierdzenia fikcyjności faktur, działanie organów podatkowych polegające na nieuznaniu tych faktur za koszty uzyskania przychodu jest prawidłowe i nie narusza zarówno przepisów prawa materialnego, jak i konstytucyjnych zasad ochrony praw podatnika.

Puste faktury wystawione na rzecz podatnika nie mogą stanowić podstawy do odliczenia podatku w nich wykazanego na podstawie art. 86 ust. 1 w związku z art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, zaś faktury o takim charakterze wprowadzone do obrotu przez podatnika mogą stanowić podstawę do określenia podatku do zapłaty zgodnie z art. 108 tej ustawy.