Jeżeli zważyć, że podatnik prowadził działalność gospodarczą polegającą na doradztwie prawnym, to trudno dopatrzyć się jakiegokolwiek związku przyczynowego pomiędzy wydatkami poniesione na koszt utrzymania posesji, w większości związane z zakupem narzędzi i roślin ogrodniczych oraz artykułów gospodarstwa domowego a uzyskanym przez niego przychodem w konkretnym roku podatkowym.

Limit do jakiego dopuszczalne jest na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ uwzględnienie wydatków z tytułu używania samochodu osobowego, nie stanowiącego składnika majątku podatnika, dla potrzeb działalności gospodarczej jako kosztów uzyskania przychodu, określany iloczynem liczby kilometrów faktycznego

Majątek wniesiony do fundacji nie może być uznany za darowiznę w rozumieniu art. 18 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./.

Organy podatkowe winny ocenić i rozważyć zakwestionowane dowody księgowe jako rachunki wystawione przez określone osoby fizyczne i dopiero po tak przeprowadzonej ocenie zająć stanowisko w przedmiocie uznania czy określony wydatek można uznać za prawidłowo udokumentowany.

Decyzja organu nadzoru w przedmiocie stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji organu I instancji - jest decyzją wydaną w I instancji i na ogólnych zasadach służy od niej odwołanie.

Podstawą obliczenia wysokości kosztów reprezentacji i reklamy prowadzonej w sposób "niepubliczny" /0,25 procent przychodów/ jest tylko ta część przychodu, która podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych /art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 w związku z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./.

Kuchenka mikrofalowa oraz frytkownica wykorzystywane były dla potrzeb pracowników i podatnika. Skarżąca powołując się ogólnie na to, iż przedmioty te stanowiły wyposażenie miejsca pracy i służyły celom socjalnym, nie wskazała jednak konkretnego aktu /układu zbiorowego pracy tub innych aktów prawnych/, z którego wynikałby obowiązek wyposażenia miejsca pracy w tego typu urządzenia. W tej sytuacji trafne

Udzielenie pisemnej informacji, o której mowa w art. 14 par. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, nie jest czynnością mieszczącą się w zakresie objętym hipotezą art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

1. Gdy pracownik spółki dla celów służbowych używa samochodu użyczonego na podstawie ustnej umowy zawartej z osoba trzecią, nie należy się zwrot kosztów w części dotyczącej kosztu używania samochodu. 2. Jeżeli składniki majątku Spółki nie były wykorzystywane dla celów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, a dodatkowo znajdowały się poza siedzibą Spółki i służyły prezesowi Spółki, tym

1. Gdy przedmiotem nabycia w drodze darowizny jest udział we współwłasności budynku mieszkalnego o powierzchni użytkowej przekraczającej 110 m2, w celu obliczenia ulgi, o której mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. 1997 nr 16 poz. 89 ze zm./, należy ustalić wartość całego budynku, odliczyć ciążące na nim długi i ciężary /art. 7 ust. 1 ustawy/,

Pojęcie papierów wartościowych zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ nie zostało w ustawie tej zdefiniowane. Oznacza to, że należy je rozumieć zgodnie z art. 921 i nast. Kodeksu cywilnego, a w świetle tych przepisów, papier wartościowy jest dokumentem stwierdzającym istnienie zobowiązania. Sam fakt nieuczestniczenia

Artykuł 10 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do bezpłatnych i ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego /Dz.U. nr 54 poz. 254/ nie stwarza prawnego obowiązku poniesienia przez pracodawcę wydatków na rzecz pracowników, które zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 35 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm

Przepis art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wyłącza z kosztów uzyskania przychodu wynagrodzenie pobierane przez małżonka jednego ze wspólników spółki cywilnej tylko w stosunku do tego wspólnika, którego małżonek pobiera to wynagrodzenie na podstawie umowy o pracę zawartej ze spółką.

Trudne warunki materialne podatnika, w świetle przepisu art. 16 ust. 8 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. 1997 nr 16 poz. 89/, uzasadniają konieczność zmiany warunków lub miejsca zamieszkania. Stanowi to spełnienie przesłanki wymienionej w art. 16 ust. 2 tej ustawy do zastosowania ulgi w tym podatku.

Art. 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ nie jest prostą opozycją art. 22 tejże ustawy. Tak więc samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodu, nie stwarza domniemania, iż wszystkie pozostałe koszty, które nie są wymienione w art. 23 i innych ustawach, zostają z mocy samego prawa uznane za koszty

Niewywiązanie się podatnika - w przewidzianym w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ terminie - ze zobowiązania przeznaczenia przychodu uzyskanego ze sprzedaży mieszkania na cele określone w tym przepisie i nieprzeznaczenie przychodu na zakup działki lub innego mieszkania w terminie obligowało go do

W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ przyjęto zasadę, iż podatek ten jest podatkiem powszechnym zarówno w znaczeniu podmiotowym, jak i przedmiotowym i dlatego uchylono nią przepisy ustaw szczególnych zawierające zwolnienia osób fizycznych od podatków, w tym również od podatków od wynagrodzeń. Przepis art. 99 ust. 2 ustawy z dnia

1. Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ nie uważa się za koszt uzyskania przychodów między innymi wydatków na objęcie lub nabycie udziałów w spółce. Okoliczność, że w przyszłości możliwe stanie się uwzględnienie wydatków przy ustalaniu dochodu ze sprzedaży tych udziałów, nie ma tu istotnego znaczenia

1. Zaniechanie inwestycji - w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 41 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ - dotyczy także rezygnacji z inwestycji już na etapie wstępnych prac badawczych, dotyczących konkretnego obiektu. O ile zaś inwestycja byłaby kontynuowana, to wartość opinii zwiększałaby wartość początkową środka trwałego. 2. Bezsprzecznie

Organ odwoławczy - wobec przedstawienia na dowód poniesienia przez Spółkę kosztów krajowych podróży służbowych, jedynie poleceń wyjazdów służbowych, wadliwych i merytorycznie sprzecznych, nie mógł wydatków tych uznać za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jeżeli istniały jakiekolwiek dowody mające wpływ na inne niż w decyzji rozstrzygnięcia w sprawie

Wynikające z art. 27 ust. 1 zdanie ostatnie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r.. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ uprawnienie właściwego miejscowo urzędu skarbowego do kontroli i weryfikacji zadeklarowanych podstaw opodatkowania oraz do określenia innej wysokości podatku aniżeli wysokość zadeklarowana przez podatnika rozciąga się nie tylko na zdarzenia gospodarcze

1. Fakt umieszczenia kasetonów reklamowych na ścianie lokalu gastronomicznego, w którym reklamowana spółka nie prowadzi działalności gospodarczej, nie pozbawia wydatków na ten cel charakteru kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 482 ze zm./. 2. Wydatki związane z windykacją należności podatnika

Uprawdopodobnienie stanowi swego rodzaju wyjątek od zasady udowodnienia i działa na korzyść strony, której przepis ustawy dozwala na wykonywanie mniejszego stopnia pewności, że dany skutek nastąpi, o ile według zasad logicznego rozumowania można domniemywać, że taki skutek może nastąpić. Zatem należy stwierdzić, iż utworzenie przez podatnika rezerwy na pokrycie należności nieściągalnej nie jest uzależnione

1. Jeżeli organ odwoławczy nie ma wątpliwości co do stanu faktycznego i nie stwierdza potrzeby przeprowadzenia dodatkowego postępowania w celu uzupełnienia dowodów w sporze, ma obowiązek zastosować instytucję reformacji i orzec co do istoty sprawy; niedopuszczalne natomiast byłoby w takiej sytuacji uchylenie decyzji organu I instancji i przekazanie sprawy temu organowi do ponownego rozpatrzenia. 2.