Zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 6 kwietnia 1993 r. w sprawie zaliczenia przedmiotu umów najmu lub dzierżawy rzeczy albo praw majątkowych do składników majątku stron tych umów /Dz.U. nr 28 poz. 129 /, jeżeli w czasie trwania umowy leasingu rzecz zaliczana jest do składników majątku leasingodawcy - mamy do czynienia z leasingiem operacyjnym. Organy podatkowe nie mają uprawnień

Nałożenie na organy prowadzące postępowanie administracyjne obowiązku wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego nie zwalnia strony postępowania od współudziału w realizacji tego obowiązku. Dotyczy to zwłaszcza sytuacji, gdy nieudowodnienie określonej czynności faktycznej może prowadzić do rezultatów niekorzystnych dla strony. Z treści przepisów nakładających wspomniane wyżej

Utrata prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony będąca sankcją za naruszenie ustawowego obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy pomocy kas rejestrujących /art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, nie stanowi kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu art. 23 ust. 1 pkt

Ustalenie przez organ podatkowy wysokości przychodów nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzących ze źródeł nie ujawnionych wymaga przestrzegania zasad procedury administracyjnej, gwarantujących wszechstronne i dokładne wyjaśnienie stanu faktycznego sprawy.

Przewidziany w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ limit na reprezentację w części nie przekraczającej 0,25 procent przychodu nie oznacza, że każdy wydatek określony przez podatnika jako przeznaczony na cele reprezentacji podlega zaliczeniu do kosztów. Musi to być wydatek, który ma wpływ na powstanie lub zwiększenie

1. Przepis art. 29 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ należy odnieść do wszelkich rodzajów podatków, przy regulowaniu których, czy to w formie zaliczek czy podatku należnego, dochodzi do nadpłacenia uiszczonych kwot lub ich niezależnego uiszczenia. 2. Zasada państwa prawa, jak i przepis art. 9 Kpa, nakładają na organy administracji obowiązek

Użyte w art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ pojęcie "wypadków gospodarczo lub społecznie uzasadnionych" jest określeniem nieostrym, zawierającym szeroki zakres pojęciowy; przy czym nawet jeśli zaistnieje wypadek społecznie lub gospodarczo uzasadniony, to organ może, ale nie musi zaniechać poboru podatku. Zależy to od jego uznania

Ustawodawca w ustawie z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie zawarł /do lutego 1996 r./ obowiązku umieszczania na fakturach daty ich otrzymania. Oznacza to, że przepisy dopuszczają możliwość dowodzenia okoliczności otrzymania faktury wszelkimi środkami dowodowymi.

Jeśli podatnik, wykorzystując związek gospodarczy z inną osobą, przerzucał na nią część swego dochodu - nawet w celu zaniżenia podatku, ale ta osoba nie korzystała ze szczególnych ulg w podatku dochodowym, a organ podatkowy nie wykazał, że świadczenia były wykonywane na warunkach rażąco korzystniejszych i odbiegających od ogólnie stosowanych norm w czasie i miejscu wykonywania tych świadczeń, to art

Skoro warunków precyzujących uznanie danej wierzytelności za nieściągalną nie zawierały obowiązujące w 1992 r. przepisy, to sprecyzowanie tych warunków w odniesieniu do konkretnych okoliczności stanu faktycznego, pozostawione zostało przez ustawodawcę organom podatkowym art. 22 ust. 3 pkt 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. nr 80 poz. 350/.

1. Przepis art. 37 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ nie nakazuje skarżącemu szczegółowego wskazywania i określania podstaw zaskarżenia. 2. Przesłanki określone w par. 2 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia z dnia 6 kwietnia 1993 r. w sprawie zaliczenia do przedmiotów umów najmu lub dzierżawy rzeczy albo praw majątkowych do składników majątku

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 42 ustawy dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na modernizację środków trwałych podlegających amortyzacji, jeżeli wydatki te zwiększają wartość tych środków, stanowiącą podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Rachunki, przedstawione organom administracyjnym, dokumentujące poniesienie przez podatniczkę wydatków na cele mieszkaniowe zostały wystawione na prowadzoną przez nią wówczas firmę, na cele inwestycyjne, a z treści przepisu art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "g" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ wynika jednoznacznie, iż wydatki tam określone

Spółka cywilna nie ma prawa dokonywać odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych użyczonych jej /nieodpłatnie/ przez wspólników tej spółki. Wydatki na modernizacje budynków używanych nieodpłatnie przez spółkę, a będących własnością wspólników, są inwestycją w obcych środkach trwałych i podlegają amortyzacji przez spółkę.

Zgodnie z art. 26 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wysokość wydatków na remont i modernizację lokalu mieszkalnego należy udokumentować dowodem odprawy celnej w przypadku zakupów dokonanych za granicą.

1. W myśl art. 105 par. 1 Kpa gdy postępowanie z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezprzedmiotowe, organ administracji państwowej wydaje decyzję o umorzeniu postępowania. Użycie przez ustawodawcę słowa "wydaje" a nie "może wydać" oznacza, że wydanie decyzji o umorzeniu postępowania jest obligatoryjne, gdy postępowanie stało się bezprzedmiotowe z jakiejkolwiek przyczyny. Tym bardziej należy więc tak

1. Jeżeli uchybienia, których dopuścił się organ I instancji /sposób sformułowania osnowy oraz powołania podstawy prawnej decyzji/ nie miały wpływu na wynik sprawy i co do swojej istoty zostały usunięte przez wydanie decyzji organu odwoławczego, to taka decyzja nie narusza prawa i nie może zostać uchylona. 2. W art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312

Nie można uznać zwrotu bonifikaty na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej jako bezpośredniego kosztu sprzedaży przedmiotowego mieszkania albowiem zwrot bonifikaty wynika z cywilnoprawnego zobowiązania podczas gdy z gramatycznej wykładni tegoż art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wynika, że do kosztów sprzedaży można zaliczyć

1. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodu, a nie niezbędności i rezultatu, jakie przyniosły w postaci konkretnego przychodu. O tym co jest celowe, potrzebne w prowadzonej działalności decyduje podmiot prowadzący tę działalność, a nie organ podatkowy. 2. Jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia

Warunkiem zastosowania przepisu art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ jest, aby sprzedany przedmiot w momencie transakcji był składnikiem majątku związanego z wykonywaną działalnością gospodarczą. W sprawie niniejszej należy uznać za zasadne twierdzenie skarżącej, że warunku tego nie spełnia dokonana przez nią sprzedaż

1. Skoro spółka w zawartej z prezesem zarządu spółki jako właścicielem nieruchomości umowie najmu przyjęła na siebie obowiązek doprowadzenia pomieszczeń do stanu wymaganego - według jej oceny - dla zaspokajania jej potrzeb tj. zapewnienia odpowiednich warunków pracy zarządu, to oczywiście mogła na siebie takie zobowiązanie w umowie najmu przyjąć, niemniej jednak ocena skutków takiego zobowiązania w

Dla skorzystania ze zwolnienia przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ podatnik musi spełnić dwa warunki: jego celem statutowym musi być działalność wymieniona w tym przepisie oraz uzyskane przez podatnika dochody muszą być wydatkowane na

Zastrzeżenie zawarte w art. 30 par. 1 Kpa wyklucza ocenę zdolności prawnej spółki cywilnej jako strony postępowania podatkowego według unormowań zawartych w przepisach kodeksu cywilnego. Zdolność administracyjnoprawną spółki cywilnej w zakresie poszczególnych podatków /lub jej brak/ określają ustawy regulujące zasady opodatkowania.

1. Podstawą niewadliwej decyzji administracyjnej w każdej sprawie może być tylko ocena zgromadzonego przez organ podatkowy pełnego materiału dowodowego /art. 80 Kpa w związku z art. 77 par. 1 Kpa/. Jeżeli zatem strona przedstawi, zdaniem organu, niepełny materiał dowodowy, organ ma obowiązek z własnej inicjatywy go uzupełnić. 2. Mając na uwadze postanowienia par. 10 ust. 3 w związku z ust. 2 pkt 3