Zasadniczym warunkiem dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest faktyczne wykorzystywanie przedmiotu amortyzacji na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Generalną zasadą - wynikającą z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./ - jest to, że do kosztów uzyskania przychodów zalicza się koszty poniesione

Niekompletność danych zawartych we wnioskach /formularzach/ o wydanie certyfikatów rezydencji podatkowej uniemożliwiała wydanie zaświadczenia zgodnie z żądaniem strony i skutkowała postanowieniem o odmowie wydania certyfikatów.

Skład orzekający w tej sprawie przychyla się do kierunku wykładni, z którego wynika, że do oceny podatkowych skutków darowizn na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą miarodajny jest wyłącznie tekst ustawy podatkowej. Taka wykładnia realizuje zresztą zasady konstytucyjne.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4f ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 2000 nr 54 poz. 654 ze zm./ wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi i innych źródeł przychodów w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych i inne cele statutowe, z wyjątkiem działalności gospodarczej

Przepis art. 27a ust. 1 pkt 1 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176/ nie uzależniał możliwości odliczenia od podatku wydatków poniesionych na własne potrzeby mieszkaniowe, przeznaczonych na zakup gruntu pod budynek mieszkalny, od wylegitymowania się przez podatnika tytułem własności gruntu lub prawem jego wieczystego użytkowania

Jeśli kasację od prawomocnego wyroku wydanego w sprawie o przestępstwo skarbowe wnosi interwenient, roszczący sobie prawo do przedmiotu, co do którego orzeczono przepadek, to kontrola dopuszczalności kasacji powinna uwzględniać także warunki określone w art. 523 § 2 i 3 k.p.k. Niezbędne jest zatem ustalenie kierunku zaskarżenia w odniesieniu do sytuacji procesowej oskarżonego, z dostrzeżeniem korzyści

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 2000 nr 54 poz. 654 ze zm./, do przychodów zaliczyć można tylko takie wartości, które określają definitywny przyrost majątku podatnika. Nie jest poprawne podejście Izby Skarbowej, która utrzymywała, że podatnikowi można przypisać przychód równy prowizji określonej prowizorycznie

1. Chociaż działania marketingowe czy konsultingowe mogą mieć różną formę, a ich wymierne skutki mogą zaistnieć w odległym czasie, to zaliczenie ich po myśli art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 2000 nr 54 poz. 654 ze zm./ do kosztów uzyskania przychodów musi opierać się na konkretnych zdarzeniach, choćby np. przez wskazanie rodzaju podjętych

1. Jeśli podatnik chce zaliczyć do kosztów podatkowych wydatki z tytułu marketingu, to winien wykazać, że usługa ta została wykonana, zaś jej ocena daje podstawę do stwierdzenia związku przyczynowego pomiędzy wydatkiem na marketing a uzyskanym przychodem. Sam fakt zawarcia umowy i wypłata wynagrodzenia nie wystarcza. Wydatek należy też prawidłowo udokumentować. 2. Wydatki na reklamę w książkach telefonicznych

Odszkodowanie, o którym mowa w art. 101[2] ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy /Dz.U. 1998 nr 21 poz. 94 ze zm./, było w 2000 r. wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./.

1. Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczania i pobierania od podatnika podatku i do wpłacania go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Skoro pojęcie podatku, zgodnie z art. 3 pkt 3 lit. "a" ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926

1. Nie można zgodzić się z twierdzeniem, jakoby z art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 2000 nr 54 poz. 654 ze zm./ wynikała zasada, iż koszty potrącane są w roku podatkowym, w którym je poniesiono. Przepis ten stanowi, że koszty potrąca się w roku podatkowym, którego dotyczą. Skoro koszty ponosi się w celu uzyskania przychodów /art. 15 ust

Skoro Bank Spółdzielczy opłacił dodatkowe ubezpieczenie pracowników, to wydatek ten wiązał się z przychodami, które przyniosła praca tych pracowników w okresie ubezpieczenia. Wydatek ten odnosił się w części do roku 1997 i w części do roku 1998. W każdym z tych lat było możliwe - po myśli art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 2000 nr 54 poz

Opodatkowanie, bądź brak opodatkowania podatkiem od towarów i usług umowy sprzedaży lokalu nie ma bezpośredniego wpływu na wysokość podatku dochodowego od przychodu otrzymanego z tytułu tej sprzedaży. Przychodem tym jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie /art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./. Nie ma znaczenia

Grunty rolne przeznaczone pod uprawy rolne z możliwością zabudowy siedliskowej nie są gruntami pod budowę budynku mieszkalnego, niezależnie od tego, że w skład zabudowy siedliskowej wchodzi również budynek mieszkalny, przeznaczeniem ich nie jest bowiem wyłącznie zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych.

Uchwała rada izby notarialnej, obciążająca strony obowiązkiem ponoszenia kosztów przekazywania urzędowi skarbowemu odpisów aktów notarialnych dotyczących czynności cywilnoprawnych stanowiących przedmiot opodatkowania, jest sprzeczna z prawem.

1. Nie do przyjęcia jest pogląd, że ciężar dowodu w postępowaniu podatkowym spoczywa na podatniku. 2. Nietrafny jest pogląd, w myśl którego art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości /Dz.U. nr 121 poz. 591 ze zm./ w związku z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ nakłada na podatnika obowiązek udokumentowania

Ocena, czy w konkretnym przypadku pomiędzy poniesieniem kosztu związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwością uzyskania przychodu zachodzi związek przewidziany w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ winna doprowadzić do ustalenia, czy poniesiony wydatek przyczynił się lub mógł się przyczynić

W wyroku z dnia 3 października 2002 r., III RN 156/01, Sąd dokonał wykładni art. 16 ust. 1 pkt 38 i pkt 51 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ we wzajemnej między nimi relacjami, wyprowadzając z tej wykładni wniosek, iż pierwszy z tych przepisów nie stanowi podstawy do wyłączenia

Warunkiem zaliczenia podatku od towarów i usług do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. "b" ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 2000 nr 54 poz. 654 ze zm./ jest przekazanie lub zużycie towarów /świadczenie usług/ na potrzeby reprezentacji i reklamy.

Skoro zasady działania Stowarzyszenia reguluje ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. o stowarzyszeniach /t.j. Dz.U. 2001 nr 79 poz. 855 ze zm./, to nie mogło być ono uznane za jedną z osób prawnych Kościoła, o których mowa w art. 55 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. nr 29 poz. 154 ze zm./.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które wykonane zostaną w następnych okresach sprawozdawczych.