W sprawach dotyczących kwestionowania prawa do odliczenia podatku VAT, organy podatkowe muszą przeprowadzić pełne i rzetelne postępowanie dowodowe, włączając do niego wszystkie istotne dowody, również te pochodzące z innych postępowań. Samodzielna i wszechstronna ocena zgromadzonego materiału dowodowego jest kluczowa do ustalenia faktycznego charakteru transakcji i roli podatnika w nich, a niedokonanie

Art. 15zzzzzn2 ustawy COVID-19, który dotyczy przywrócenia terminów, odnosi się wyłącznie do postępowań administracyjnych prowadzonych na podstawie Kodeksu postępowania administracyjnego, a nie do postępowań podatkowych. Prawo podatkowe jest autonomiczną gałęzią prawa publicznego i nie należy utożsamiać go z prawem administracyjnym w kontekście zastosowania przepisów ustawy COVID-19.

Zawieszenie biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego z dniem wniesienia skargi do sądu administracyjnego, do dnia doręczenia organowi podatkowemu odpisu orzeczenia sądu administracyjnego ze stwierdzeniem jego prawomocności

Postanowienie o zaliczeniu nadpłaty podatku na poczet zobowiązań podatkowych ma charakter formalny i nie jest uzależnione od uznania organu podatkowego ani dyspozycji podatnika, lecz stanowi potwierdzenie wykonania czynności rachunkowo-technicznej koniecznej do kompensacji wzajemnych wierzytelności, co wynika z art. 76 § 1 i art. 76a § 1 Ordynacji podatkowej.

Nadpłata podatku wraz z jej oprocentowaniem podlega z urzędu zaliczeniu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w ich braku podlega zwrotowi z urzędu. Organ podatkowy ma obowiązek dokonania takiego zaliczenia przed ewentualnym zwrotem nadpłaty, niezależnie od woli podatnika. Postanowienie o zaliczeniu nadpłaty na poczet zobowiązań podatkowych

Zaliczenie nadpłaty podatku na poczet zaległości podatkowych dokonywane jest z urzędu i nie zależy od uznania organu podatkowego ani od dyspozycji podatnika, a postanowienie w sprawie takiego zaliczenia ma charakter formalny i potwierdza dokonanie czynności rachunkowo-technicznej. Zwrócenie nadpłaty możliwe jest tylko, gdy podatnik nie posiada zaległych lub bieżących zobowiązań podatkowych.

W kwestii rozliczeń podatkowych nadpłat zobowiązań podatkowych, organ podatkowy jest zobowiązany do zaliczenia nadpłaty na poczet zaległości podatkowych lub bieżących zobowiązań podatnika z urzędu, zgodnie z obowiązującymi przepisami Ordynacji podatkowej, niezależnie od dyspozycji podatnika (art. 76 § 1 O.p.), a postanowienie w sprawie zaliczenia nadpłaty ma charakter formalny i potwierdza wykonanie

W kwestii zaliczania nadpłaty na poczet zaległości podatkowych, zgodnie z art. 76 § 1 O.p., nadpłata zobowiązania podatkowego oraz jej oprocentowanie zaliczane są z urzędu, a zwrot nadpłaty może nastąpić wyłącznie w przypadku, gdy podatnik nie posiada zaległych zobowiązań podatkowych oraz nie występują bieżące zobowiązania podatkowe, z zastrzeżeniem, że organ podatkowy przy zaliczaniu nadpłaty zobowiązany

Doręczenie postanowienia na adres należycie umocowanego pełnomocnika strony jest skuteczne i prowadzi do wejścia tego postanowienia do obrotu prawnego, nawet jeżeli pełnomocnik reprezentuje stronę w innych sprawach podatkowych lub sądowych, pod warunkiem, że umocowanie obejmuje sprawy należące do właściwości organów podatkowych.

Nadpłata podatku podlega z urzędu zaliczeniu na poczet zaległości i bieżących zobowiązań podatkowych, a zwrot nadpłaty jest możliwy wyłącznie po weryfikacji przez organ podatkowy braku ciążących na podatniku długów podatkowych – weryfikacja ta stanowi rachunkowo-techniczną czynność odzwierciedloną w postanowieniu administracyjnym, które formalizuje kompensatę wzajemnych wierzytelności.

W kontekście zaliczenia nadpłaty na poczet zaległości podatkowych, organ podatkowy działając z urzędu zalicza nadpłatę na poczet zaległości podatkowych z mocy prawa i niezależnie od uznania organu podatkowego lub dyspozycji podatnika, przy czym przed zwrotem nadpłaty organ podatkowy powinien zweryfikować stan zaległych i bieżących zobowiązań, a w przypadku ich istnienia, zaliczyć zwrot na poczet tych

W świetle przepisów Ordynacji podatkowej, zaliczenie nadpłaty podatku na poczet zaległości podatkowych następuje z mocy prawa i nie zależy ani od uznania organu podatkowego, ani od dyspozycji podatnika, a postanowienie w tej sprawie ma charakter formalny i potwierdza wykonanie czynności rachunkowo-technicznej.

Sprostowanie oczywistej omyłki w treści decyzji podatkowej, na mocy art. 215 § 1 Ordynacji podatkowej, nie może prowadzić do istotnej zmiany merytorycznej rozstrzygnięcia, przekształcającej nadwyżkę podatku VAT w zobowiązanie podatkowe, gdyż takie działanie wykracza poza zakres korekty błędu oczywistego i wpływa na prawa i obowiązki podatnika w sposób zasadniczy.

W przypadku, gdy organ odwoławczy stwierdzi, że w postępowaniu dowodowym prowadzonym przez organ I instancji wystąpiły braki lub uchybienia wymagające przeprowadzenia postępowania dowodowego w znacznej części, ma on uprawnienie do uchylenia decyzji organu I instancji i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia celem dokonania pełnego i wyczerpującego postępowania wyjaśniającego. Decyzja kasacyjna

W przypadku zaliczenia nadpłaty na poczet zaległości podatkowych z urzędu, organ podatkowy zobowiązany jest do działania w granicach określonych przez obowiązujące regulacje ustawowe, co obejmuje weryfikację stanu zaległych i bieżących zobowiązań podatkowych przed dokonaniem zwrotu nadpłaty, a postanowienie w tym zakresie ma charakter formalny i potwierdza wykonanie czynności rachunkowo-technicznej

Decyzja podatkowa wydana wobec nieżyjącego spadkobiercy podatnika, w sytuacji niedokonanego działu spadku i braku wyodrębnionego zakresu odpowiedzialności poszczególnych spadkobierców, jest obarczona wadą nieważności z uwagi na niewykonalność, a odpowiedzialność solidarna spadkobierców oznacza ich odpowiedzialność za całość zobowiązania podatkowego spadkodawcy z mocą ex tunc, bez możliwości wyodrębnienia

Nadpłata podatku dokonana przez podatnika podlega zaliczeniu na poczet jego zaległych i bieżących zobowiązań podatkowych z urzędu, zgodnie z określoną kolejnością, zaś decyzje w tym zakresie mają charakter administracyjno-rachunkowy i nie mogą być dowolnie kształtowane przez organ podatkowy ani podatnika.

W sprawach dotyczących zaliczenia nadpłaty na poczet zobowiązań podatkowych, organ podatkowy jest zobowiązany do przestrzegania regulacji ustawowych odnośnie zaliczenia nadpłat (art. 76 § 1 i § 4, art. 76a, art. 55 § 2 i art. 62 § 1 Ordynacji podatkowej) i dokonuje tego z urzędu. Postanowienie w tej kwestii ma charakter formalny, potwierdzające wykonanie czynności rachunkowo-technicznej oraz nie zależy

W przypadku zaliczenia nadpłaty podatku na poczet zaległości podatkowych przez organ podatkowy, działanie takie jest regulowane odpowiednimi przepisami prawa podatkowego, w tym art. 76 § 1 i § 4, art. 76a, art. 55 § 2 i art. 62 § 1 Ordynacji podatkowej, i nie wymaga zgody ani uznania podatnika. Postanowienie w sprawie zaliczenia nadpłaty pełni funkcję potwierdzenia wykonania czynności rachunkowo-technicznej