Członek zarządu odpowiada solidarnie za zaległości podatkowe spółki, jeżeli egzekucja z majątku spółki okazała się bezskuteczna, a on nie wykaże, że niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości nastąpiło bez jego winy oraz nie wskaże majątku spółki nadającego się do egzekucji.

Członek zarządu odpowiada solidarnie za zaległości podatkowe spółki, jeżeli egzekucja z majątku spółki okazała się bezskuteczna, a on nie wykaże, że niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości nastąpiło bez jego winy oraz nie wskaże majątku spółki nadającego się do egzekucji.

Naruszenie przez organ odwoławczy art. 200 § 1 o.p. jest naruszeniem przepisów postępowania, które może doprowadzić do uchylenia zaskarżonej decyzji tylko wtedy, gdy brak tego uchybienia mógł spowodować wydanie decyzji innej treści.

W myśl art. 116 § 1 ordynacji podatkowej, członkowie zarządu odpowiadają solidarnie za zaległości podatkowe spółki, jeśli egzekucja przeciwko niej okaże się bezskuteczna, chyba że wykażą, że niezłożenie wniosku o ogłoszenie upadłości lub niewszczęcie postępowania naprawczego nie nastąpiło z ich winy. Ciężar dowodu tych okoliczności spoczywa na członkach zarządu.

Zakres odpowiedzialności członków zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością za zaległości podatkowe spółki regulowany przez art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej obejmuje przesłanki pozytywne, które muszą zostać wykazane przez organ podatkowy, oraz tzw. przesłanki egzoneracyjne, których zaistnienie zwalnia członka zarządu od odpowiedzialności, przy czym ciężar dowodu w zakresie przesłanek egzoneracyjnych

Były członek zarządu spółki może być pociągnięty do solidarnej odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki, jeśli nie wykaże, że we właściwym czasie zgłosił wniosek o ogłoszenie upadłości tej spółki lub że niezgłoszenie wniosku nastąpiło bez jego winy. Odpowiedzialność ta jest uzależniona od oceny działania lub zaniechania członka zarządu w kontekście okoliczności prowadzących do niewypłacalności

Świadomy udział podatnika w oszustwie podatkowym polegającym na wystawieniu lub wykorzystaniu faktur dokumentujących niezrealizowane transakcje pozbawia go prawa do odliczenia podatku naliczonego. Jednakże, aby odmówić podatnikowi prawa do odliczenia, organy podatkowe muszą wykazać, że podatnik wiedział lub powinien był wiedzieć o nielegalnym charakterze transakcji i zadanie to spoczywa na organach

Przepisy art. 116 § 1 kodeksu Ordynacji Podatkowej dotyczące odpowiedzialności członków zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością za zaległości podatkowe spółki wprowadzają pozytywne przesłanki do zastosowania tej odpowiedzialności, obejmujące pełnienie funkcji członka zarządu w czasie powstania zobowiązania podatkowego i bezskuteczność egzekucji przeciwko spółce, oraz przesłanki egzoneracyjne

Odpowiedzialność członków zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością za zaległości podatkowe spółki, przy bezskuteczności egzekucji z jej majątku, jest uregulowana w art. 116 Ordynacji podatkowej. Obejmuje ona zarówno przesłanki pozytywne odpowiedzialności (pełnienie funkcji członka zarządu w czasie powstania zobowiązań podatkowych oraz bezskuteczność egzekucji skierowanej do majątku spółki),

Solidarna odpowiedzialność członków zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością za zaległości podatkowe spółki, zgodnie z art. 116 § 1 ordynacji podatkowej jest uzależniona od bezskuteczności egzekucji z majątku spółki oraz od braku wykazania przez członków zarządu, że w odpowiednim czasie podjęli oni wymagane działania w celu uniknięcia niewypłacalności spółki, w tym zgłoszenia wniosku o ogłoszenie

Ocena przesłanek egzoneracyjnych z art. 116 § 1 o.p. w zw. z art. 11 ust. 1 p.u.n., powinna nastąpić z uwzględnieniem kwoty zobowiązania podatkowego określonego w decyzji, a nie deklaracji podatkowej, nawet jeżeli decyzja ta została wydana w okresie, kiedy członek zarządu nie pełnił już funkcji.

Orzekanie o odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej jest niewłaściwe do czasu ostatecznego rozstrzygnięcia kwestii dotyczącej wysokości zobowiązania podatkowego. Wszczęcie postępowania w tym przedmiocie jest obwarowane warunkiem doręczenia decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego, przez co regulacje te uwzględniają subsydiarny i następczy charakter odpowiedzialności osoby trzeciej

Organ interpretacyjny, rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, jest zobowiązany do analizy przedstawionego przez wnioskodawcę stanu faktycznego w kontekście przepisów prawa podatkowego, nie wymagając od wnioskodawcy klasyfikacji usług według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), chyba że jest to bezpośrednio wymagane przez interpretowane przepisy.

Skuteczne doręczenie decyzji administracyjnej następuje, gdy organ podatkowy przekazuje pismo dorosłemu domownikowi adresata, który zobowiązuje się je przekazać, a brak zarzutów naruszenia procedury dostarczenia lub wiarygodnych dowodów przeciwnych nie pozwala na podważenie prawidłowości doręczenia w procesie sądowym.