art. 43 ust. 17a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., poz. 1054 ze zm.), dalej ustawa o VAT stanowi wadliwą implementację do krajowego systemu prawnego art. 132 ust. 1 lit. i dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L Nr 347 ze zm.) dalej dyrektywa Rady 2006/112/WE, gdyż ogranicza

W sytuacji, gdy aktualny adres działalności spółki nie zgadza się z adresem siedziby ujawnionym w KRS, a spółka nie zapewnia możliwości doręczenia korespondencji, doręczenie pism podatkowych osobie fizycznej upoważnionej do reprezentowania spółki jest zgodne z przepisami, na podstawie art. 151a § 1 Ordynacji podatkowej.

Wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania nie jest bezprzedmiotowy, gdy doszło do uchybienia terminu; należy go rozpatrzyć merytorycznie, oceniając uprawdopodobnienie istnienia winy w uchybieniu terminu.

W kontekście delegowania pracowników w ramach świadczenia usług na terenie innego państwa członkowskiego UE koszty zakwaterowania ponoszone przez pracodawcę nie stanowią nieodpłatnych świadczeń podlegających opodatkowaniu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz są obowiązkiem pracodawcy wynikającym z przepisów unijnych dotyczących warunków zatrudnienia pracowników delegowanych

Z art. 262 § 1 i 1a wynika, że karę porządkową można nałożyć jedynie na osobę fizyczną, zaś normy z art. 155 i art. 159 § 1 pkt 2 pozostają spójne z regulacjami zawartymi w art. 262 § 1 i 1a i potwierdzają prawidłowość odkodowania przepisów dotyczących kar porządkowych.

Jeśli w zasięgu organu podatkowego istnieje okoliczność, która świadczy o nierzetelności informacji złożonej przez osobę fizyczną na potrzeby podatku od nieruchomości, a organ okoliczność tę ignoruje i wydaje decyzję w oparciu o samą informację, to potem nie może wznawiać postępowania na niekorzyść podatnika, powołując się na tę okoliczność – wyrok NSA z 21 czerwca 2023 r., sygn. akt III FSK 2189/21

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje za zasadnicze znaczenie faktów faktycznych dotyczących sprawowania funkcji w organach spółki przy ocenie odpowiedzialności podatkowej członków zarządu, podkreślając, że nie tylko formalne piastowanie stanowiska, ale również faktyczne wykonywanie obowiązków z tym związanych, determinują taką odpowiedzialność zgodnie z art. 116 § 2 Ordynacji Podatkowej.

W wykładni przepisu art. 67a § 1 pkt 3 ordynacji podatkowej organ podatkowy posiada kompetencję uznaniową do umorzenia zaległości podatkowej, opierając się na przesłankach ważnego interesu podatnika lub interesu publicznego. Decyzja o umorzeniu jest aktem uznaniowym, co oznacza, że, mimo stwierdzenia istnienia warunków określonych przez prawo, organ może, lecz nie musi przyznać ulgi.

Odpowiedzialność członka zarządu za zaległości podatkowe spółki, zgodnie z art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej, może być nałożona, gdy egzekucja przeciwko spółce okaże się bezskuteczna, przy jednoczesnym nie wykazaniu przez członka zarządu zgłoszenia wniosku o upadłość lub wszczęcia postępowania naprawczego albo braku winy w zaniechaniu jej zgłoszenia.

Od 1 lutego 2024 r. obowiązuje nowy wzór dokumentu pełnomocnictwa ogólnego w sprawach podatkowych PPO-1 – wersja 3, oraz dokumentu zawiadomienia o zmianie, odwołaniu lub wypowiedzeniu podatkowego pełnomocnictwa ogólnego OPO-1 wersja 2.

Wyroki w sprawach dotyczących zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych muszą być oparte na rzetelnej ocenie, czy zaliczki te są niewspółmiernie wysokie w stosunku do przewidywanego podatku. Ponadto postępowanie w sprawie ograniczenia zaliczek na podatek dochodowy ma charakter uproszczony i nie wymaga pełnego postępowania dowodowego.

Odmowa ograniczenia poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych jest prawidłowa w sytuacji, gdy podatnik nie uprawdopodobni niewspółmierności zaliczek do przewidywanego podatku należnego, zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej art. 22 § 2a.

Do wznowienia postępowania administracyjnego na podstawie art. 240 § 1 pkt 5 O.p. wystarczające jest ujawnienie dowodów lub okoliczności faktycznych nieznanych jedynie organowi wydającemu decyzję, przy czym ich ewentualna znajomość przez stronę postępowania nie wyklucza możliwości wznowienia postępowania.

Rozpatrując kwestię braku zawinienia członka zarządu przy niezłożeniu wniosku o ogłoszenie upadłości spółki we właściwym czasie, nie bada się motywów działania, ale kieruje się obiektywnymi miernikami staranności.