Postanowienie SN z dnia 23 marca 1995 r., sygn. II KRN 26/95
Przepis art. 5 k.c. może znaleźć zastosowanie w sferze orzekania o roszczeniach dochodzonych na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149 z późn. zm.). Jednakże wątpliwości co do zasadności prawomocnego orzeczenia o uznaniu za nieważne określonego orzeczenia nie uzasadniają oddalenia – na podstawie art. 5 k.c. – wniosku o odszkodowanie i zadośćuczynienie przewidziane w art. 8 ust. 1 omawianej ustawy. Przepis art. 5 k.c. bowiem nie uprawnia sądu orzekającego w przedmiocie odszkodowania do podważania zasadności prawomocnego orzeczenia o stwierdzenie nieważności określonego orzeczenia. Do tego zaś prowadziłaby w istocie akceptacja poglądu, że podstawę zastosowania art. 5 k.c. mogą stanowić również takie okoliczności, które w ocenie sądu rozpoznającego wniosek o odszkodowanie uzasadniają wątpliwości co do tego, czy in concreto słuszne było w ogóle stwierdzenie nieważności danego orzeczenia.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu sprawy Henryka D. w przedmiocie odszkodowania i zadośćuczynienia, na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149 z późn. zm.), z powodu rewizji nadzwyczajnej, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na niekorzyść wnioskodawcy od postanowienia Sądu Wojewódzkiego w B. z dnia 22 sierpnia 1994 r. i postanowienia Sądu Apelacyjnego w B. z dnia 3 listopada 1994 r. – oddalił rewizję nadzwyczajną.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
