Wyrok NSA z dnia 9 sierpnia 2023 r., sygn. I OSK 1661/22
Inne
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jolanta Rudnicka (spr.) Sędziowie sędzia NSA Monika Nowicka sędzia NSA Marian Wolanin po rozpoznaniu w dniu 9 sierpnia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 7 kwietnia 2022 r. sygn. akt III SA/Kr 101/22 w sprawie ze skargi M. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Tarnowie z dnia [...] listopada 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego 1. uchyla zaskarżony wyrok, zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Brzeska z dnia [...] września 2021 r. znak [...], 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Tarnowie na rzecz M. R. kwotę 720 (słownie: siedemset dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 7 kwietnia 2022r., sygn. akt III SA/Kr 101/22, oddalił skargę M. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Tarnowie z dnia [...] listopada 2021 r., nr [...], w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego.
Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:
Burmistrz Brzeska decyzją z [...] września 2021 r., znak [...], odmówił M. R. przyznania świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad niepełnosprawną matką J. R., legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. Powodem odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego był brak możliwości ustalenia daty powstania niepełnosprawności, stopień niepełnosprawności został ustalony po ukończeniu 25 roku życia oraz posiadanie uprawnienia do zasiłku dla opiekuna.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Tarnowie na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a. i art. 17 ust. 1, art. 17 ust. 1a, art. 17 ust. 1b, art. 17 ust. 5, art. 27 ust. 5 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2220 z późn. zm. – dalej "u.ś.r."), po rozpatrzeniu odwołania M. R. od w/w decyzji, utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.
W pierwszej kolejności organ stwierdził, iż organ pomocy społecznej, orzekając o odmowie przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, nie uwzględnił zmiany stanu prawnego, która nastąpiła na skutek wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014r., sygn. K 38/13 (Dz. U. z 2014 r., poz. 1443). Wyrok ten nie wywołuje skutku określonego w art. 190 ust. 3 Konstytucji RP, tj. utraty mocy obowiązującej zakwestionowanego przepisu. Powoduje jednak konieczność takiej wykładni przepisów, aby jej wynik nie był sprzeczny ze stanowiskiem wyrażonym w wyroku Trybunału, a to zgodnie z art. 8 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, z którego wynika zasada bezpośredniego stosowania Konstytucji przez sądy, a oparcie wyroku na stanowisku wyrażonym w orzeczeniu Trybunału Konstytucyjnego stanowi przejaw bezpośredniego stosowania Konstytucji.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
