Wyrok NSA z dnia 20 sierpnia 2020 r., sygn. I FSK 1699/17
Podatek od towarów i usług
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Adam Bącal, Sędzia NSA Roman Wiatrowski (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Maja Chodacka, Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 20 sierpnia 2020 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 23 maja 2017 r. sygn. akt I SA/Ol 417/16 w sprawie ze skargi J. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie z dnia 22 marca 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od J. P. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie kwotę 2700 (słownie: dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1. Wyrokiem z 23 maja 2017 r., sygn. akt I SA/Ol 417/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargę J. P. (dalej skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie z 22 marca 2016 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług (ww. wyrok oraz inne orzeczenia sądów administracyjnych przywołane w niniejszym uzasadnieniu opublikowane zostały w bazie internetowej NSA: www.orzeczenia.nsa.gov.pl).
2. Przedstawiając stan faktyczny sprawy Sąd I instancji wskazał, że w wyniku przeprowadzonej kontroli w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe 2010 r., decyzją z 29 września 2015 r. organ dokonał wymiaru podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące wyżej wskazanego okresu. Organ kontrolny określił zobowiązanie w podatku od towarów i usług za kolejne miesiące od lutego do kwietnia i od czerwca do grudnia 2010 r, jak też nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc za styczeń i maj 2010 r.
W związku ze stwierdzonymi nieprawidłowościami w zakresie niezaewidencjonowania sprzedaży gazu i oleju napędowego, organ kontrolny na podstawie art. 193 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm., dalej o.p.) nie uznał prowadzonych przez stronę rejestrów sprzedaży VAT za dowód w sprawie. Na podstawie art. 23 § 2 o.p. odstąpił od określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania. Wartość niezaewidencjonowanej sprzedaży ustalił jako iloczyn różnicy między ilością zakupu a zaewidencjonowaną sprzedażą (po uwzględnieniu zapasów na początek i koniec roku oraz zużyciem na potrzeby prowadzonej działalności) oraz średnich cen sprzedaży stosowanych w danym miesiącu.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
