Wyrok NSA z dnia 18 padziernika 2006 r., sygn. II OSK 800/06
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Maria Rzążewska /spr./ Sędziowie sędzia NSA Jerzy Bujko Zygmunt Niewiadomski Protokolant Magdalena Baduchowska po rozpoznaniu w dniu 18 października 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Rady Miasta Krakowa od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 13 marca 2006 r., sygn. akt II SA/Kr 325/05 w sprawie ze skargi K. S. na uchwałę Rady Miasta Krakowa z dnia 20 października 2004 r., nr LXIII/587/04 w przedmiocie odrzucenia zarzutów nieuwzględnionych w projekcie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę kasacyjną
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 13 marca 2006r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie stwierdził nieważność § 19 uchwały Rady Miasta Krakowa z dnia 20 października 2004r. w przedmiocie odrzucenia zarzutów nieuwzględnionych w projekcie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru Strzelnica na Woli Justowskiej w Krakowie i zasądził od Prezydenta Miasta Krakowa na rzecz skarżącego K. S. kwotę 300 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania. W uzasadnieniu tego orzeczenia Sąd podniósł, że w art. 18 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 1999r., Nr 15, poz. 139 ze zm.) zwanej dalej "ustawą" (znajdującej w przedmiotowej sprawie zastosowanie na podstawie art. 85 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym - Dz. U. Nr 80, poz. 717) ustawodawca wskazał kolejność poszczególnych etapów procedury planistycznej przewidując ich chronologiczny porządek następujący po podjęciu przez radę gminy uchwały o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Stosownie do tego przepisu rozpatrzenie protestów i zarzutów składanych do projektu planu może mieć miejsce dopiero po zbadaniu spójności rozwiązań projektu planu z polityką przestrzenną gminy określoną w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz po etapie uzgodnień z właściwymi organami. Oznacza to, że ustalenia projektu planu muszą uwzględniać rezultaty dotychczasowego postępowania i w ich kontekście można dopiero przystępować do udzielania odpowiedzi na zarzuty i protesty złożone do projektu planu. Nie chodzi w tym wypadku o ocenę prawidłowości trybu postępowania poprzedzającego uchwalenie planu, która ma miejsce dopiero na etapie kontroli uchwały o miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego ze skutkami przewidzianymi w art. 27 ust. 1 ustawy, lecz o ocenę prawidłowości odpowiedzi na złożone zarzuty lub protesty. Odpowiedź ta nie może być dowolna i musi odnosić się nie tylko do obowiązujących w zakresie procedury planistycznej przepisów prawa powszechnie obowiązującego, lecz również m. in. do ustaleń w zakresie spójności rozwiązań projektu planu z polityką przestrzenną gminy określoną w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Skoro bowiem ustawodawca zagwarantował obywatelom możliwość kwestionowania treści projektu planu dopiero w momencie, w którym musi ona obejmować rezultaty poszczególnych etapów procedury planistycznej to konieczne jest przyjęcie, że odpowiedź na składane zarzuty lub protesty musi być nie tylko poprzedzona prawidłowo przeprowadzoną procedurą planistyczną, lecz jest również determinowana dotychczasowymi rezultatami tej procedury. Oznacza to, że udzielenie odpowiedzi na złożone zarzuty lub protesty do projektu planu, którego treść została ustalona w następstwie uchybień organu planistycznego w toku prowadzonej procedury, nie może być odpowiedzią prawidłową, a uchwała zawierająca taką odpowiedź uznana za zgodną z prawem. Tymczasem w przedmiotowej sprawie w okresie od podjęcia uchwały Rady Miasta Krakowa z dnia 26 maja 1999r., Nr XXI/155/99 o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru Strzelnica na Woli Justowskiej w Krakowie, aż do wyłożenia projektu tego planu do publicznego wglądu na obszarze Krakowa nie obowiązywało studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta Krakowa zostało bowiem uchwalone dopiero uchwałą Rady Miasta Krakowa Nr XCVI/910/01 z dnia 28 grudnia 2001r., a następnie Wojewoda Małopolski rozstrzygnięciem nadzorczym nr PR II 911/19/2002 z dnia 1 lutego 2002r. stwierdził nieważność tej uchwały powodując tym samym jej wyeliminowanie z obrotu prawnego ze skutkiem wstecznym. Kolejne studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta Krakowa zostało uchwalone uchwałą Rady Miasta Krakowa Nr XII/87/03 z dnia 16 kwietnia 2003r. W takiej sytuacji Sąd uznał, że zawarta w uzasadnieniu zaskarżonej uchwały odpowiedź na złożony zarzut, wykazująca prawidłowość i zasadność ustaleń przyjętych w projekcie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru Strzelnica na Woli Justowskiej w Krakowie nie może być uznana za odpowiedź opartą na należycie ustalonym stanie rzeczy i spełniającą swoją zasadniczą funkcję, jaką jest dążenie do przekonania adresatów uchwały o słuszności i prawidłowości jej podjęcia, a w konsekwencji również uchwała o odrzuceniu zarzutu złożonego do projektu planu nie spełnia wymogu zgodności z prawem. Wobec powyższego Sąd uznał, że zaskarżona uchwała (§ 19) jest sprzeczna z art. 24 ust. 3 ustawy i orzekł o stwierdzeniu jej nieważności na podstawie art. 147 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.".
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
