Wyrok NSA z dnia 5 kwietnia 2006 r., sygn. II FSK 535/05
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Borkowski, Sędziowie NSA Sylwester Marciniak (sprawozdawca), Ryszard Pęk, Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2006 r. na rozprawie w Wydziale II Izby Finansowej skargi kasacyjnej Elżbiety i Czesława małżonków C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 14 stycznia 2005 r. sygn. akt I SA/Bk 412/04 w sprawie ze skargi Elżbiety i Czesława C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 29 września 2004 r., (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Elżbiety i Czesława małżonków C. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w B. kwotę 450 (czterysta pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
II FSK 535/05
UZASADNIENIE
1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 14 stycznia 2005 r. /I SA/Bk 412/04/ Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku oddalił skargę Elżbiety i Czesława C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 29 września 2004 r., (...), w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 r.
2. W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji ustalił, iż zaskarżoną decyzją organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ł. z dnia 15 lipca 2004 r., określającą Elżbiecie i Czesławowi C. wysokość należnego podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 2002 w kwocie 15.189,30 zł w miejsce zadeklarowanego w zeznaniu PIT-36 w kwocie 10.736,10 zł. Decyzja ta została wydana w wyniku ustalenia, że w spółce jawnej "SA.", w której skarżący był wspólnikiem, zawyżono koszty uzyskania przychodu poprzez bezpodstawne zastosowanie indywidualnej stawki odpisów amortyzacyjnych od wprowadzonego po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych budynku handlowego - wspólnicy przyjęli stawkę 10% traktując budynek jako środek trwały używany lub ulepszony, zamiast stawki rocznej 2,5% właściwej dla nowego budynku handlowego wytworzonego w wyniku działalności inwestycyjnej. Budynek nie spełnia przesłanek z art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem nie jest środkiem trwałym wykorzystywanym przed jego nabyciem przez wspólników przez okres 60 miesięcy ani środkiem trwałym ulepszonym - wspólnicy wznieśli ten budynek w roku 2001. Organ nie zgodził się z wyjaśnieniami wspólników, iż wzniesiony w Ł. budynek należy uznać za używany, gdyż pochodzi on z rozbiórki hali magazynowej w Berlinie. Spółka "S." zawarła z firmą "K." umowę, na mocy której firma ta zobowiązała się do odkupienia przedmiotowej hali od firmy Andrzeja Poczta z siedzibą w G., a następnie jej demontażu, przewozu i montażu w Ł. Wspólnicy okazali pismo właściciela firmy "K.", w którym oświadczył on, że przedmiotowa hala była w poprzedniej firmie użytkowana przez okres ponad 15 lat. Zdaniem organu podatkowego spółka w rzeczywistości nie dokonała zakupu budynku, lecz kupiła i wykorzystała do prowadzonej przez siebie budowy na terenie Ł. elementy zlikwidowanego budynku. Zawyżenie odpisów amortyzacyjnych przez wspólników spółki "S." skutkowało zaniżeniem dochodu Czesława C. z tytułu działalności gospodarczej, który po korekcie organu wynosi 104.475,62 zł. W związku z tym należny podatek małżonków organ określił w kwocie 15.189,30 zł, w miejsce zadeklarowanego w kwocie 10.736,10 zł.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
